Που είσαι ρε Χριστόδουλε...!!!

Έξω από την πύλη του Παραδείσου στέκουν τρεις άνθρωποι. Ο ένας είναι οδηγός νταλίκας, ο άλλος οδηγός λεωφορείου και ο τρίτος θεολόγος. Τους βλέπει ο Άγιος Πέτρος και τους πλησιάζει για να τους οδηγήσει στον χώρο που θα ζήσουν αιώνια. Ο οδηγός νταλίκας πάει στον Παράδεισο, το ίδιο και ο οδηγός λεωφορείου. Βλέποντας αυτό ο θεολόγος καθησυχάζεται. "Αφού αυτοί οι βλάσφημοι οδηγοί πήγαν στο Παράδεισο, δεν υπάρχει περίπτωση να Κολαστώ εγώ". Βλέποντας τον θεολόγο ο Άγιος Πέτρος του λέει με αυστηρό ύφος "στη Κόλαση εσύ". Έκπληκτος ο θεολόγος διαμαρτύρεται!! "Άγιε μου, είναι δυνατόν! Στην Κόλαση εγώ, που μία ζωή δίδασκα Τον Λόγο Του Θεού, ενώ αυτοί οι βλάσφημοι οδηγοί πάνε στο Παράδεισο;" Και απαντάει ο Άγιος Πέτρος. "Τόσες ομιλίες έκανες αλλά κανένας από τους ακροατές σου δεν έκανε κάποια αλλαγή στη ζωή του. Ενώ αυτοί οι οδηγοί κάθε φορά που περνούσαν από ένα δρόμο με κόσμο και τους άκουγαν να βλασφημούν όλοι έκαναν τον Σταυρό τους... "

Αυτό ήταν το αγαπημένο ανέκδοτο που συνήθως έλεγε ο Μακαριστός Χριστόδουλος (17 Ιανουαρίου 1939 - 28 Ιανουαρίου 2008), κατά κόσμον Χρήστος Παρασκευαΐδης. Ένα ανέκδοτο που μόνο τυχαίο δεν είναι. Εκτός της μεγάλης θεολογικής σημασίας του, δείχνει και το πως αντιλαμβανόταν την ζωή ο τότε Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος. Μπορεί κάποιοι εδώ στη ζωή να φαίνονται "άγιοι" στο μάτι, όμως ο Θεός έχει άλλα κριτήρια. Ενώ κάποιοι άλλοι οι οποίοι παιρνόταν για "αποβράσματα" ίσως στο μάτι του Κυρίου να είναι αγιότεροι από ορισμένους Κληρικούς και Δεσποτάδες... Με αυτό το σκεπτικό ο Μακαριστός Αρχιεπίσκοπος καλεί τους νέους να παρευρεθούν στους Ναούς όπως είναι. Με το τζιν παντελόνι, με το σκισμένο παντελόνι, με την κοντή τη φούστα, ακόμη και με το σκουλαρίκι (τα αγόρια). Από την άλλη, οι νέοι βλέποντας τον νέο Αρχιεπίσκοπό τους στον επιβατήριο λόγο του να ζητάει συγνώμη και να αναλαμβάνει ευθύνες παλιότερων Εκκλησιαστικών ηγετών λαμβάνουν το μήνυμα. Ένα μήνυμα που ισχύει ακόμα και σήμερα όπως έχει πει κατ' επανάληψη και ο νυν Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Ιερώνυμος. Βέβαια η πορεία του Χριστοδούλου, που φέτος συμπληρώνει 9 χρόνια μετά την κοίμηση του δεν ήταν στρωμένη με ροδοπέταλα.

Είναι αρκετός ο κόσμος που σήμερα με τα δεινά που περνάει η Χώρα μας, αναφωνεί σε κάθε ευκαιρία "που είσαι ρε Χριστόδουλε." Όχι ότι θα άλλαζε κάτι στη κατρακύλα της Πατρίδας μας, αλλά θα υπήρχε μία ενοχλητική φωνή προς τον πολιτικό κόσμο που τον τελευταίο καιρό έχει ξεπεράσει κάθε όριο, έχει σπάσει κάθε φράγμα... Η αυθάδεια και αναίδεια έχουν χτυπήσει κόκκινο, το ανθρώπινο πρόσωπο ευτελίζεται και ξευτιλίζεται ενώ η Ελλάδα Μας μοιάζει ποιο πολύ με αποικία των Ευρωπαίων, παρά μία Ευρωπαϊκή χώρα. Ο Μακαριστός Αρχιεπίσκοπος δεν θα το πολύ - σκεπτόταν. Μπορεί να μην έβγαζε ξανά τον κόσμο στους δρόμους αλλά η φωνή του θα ξεσήκωνε τον λαό. Έναν λαό που η αλήθεια είναι ότι δεν είναι έτοιμος για επανάσταση. Στην αγανάκτηση είμαστε πρώτοι. Την επανάσταση όμως την φοβόμαστε.. "Να αλλάξουμε πρώτα εμείς και να μην ζητάμε να αλλάξει ο κόσμος" έλεγε σε κατάμεστο από μαθητές προαύλιο, σχολείου της Θεσσαλονίκης". Την ημέρα της κοίμησις του ένας συγγραφέας έγραψε πολύ εύστοχα "Σε κλαίει ο λαός". Ο αγαπητός Χριστόδουλος πέρασε στην αιωνιότητα, άφησε τον μάταιο αυτό κόσμο, άφησε τις πίκρες και τα φαρμάκια που τον κέρασαν φίλοι και συλλειτουργοί, άφησε πίσω του την Ελλάδα της κρίσης, μία Ελλάδα που όμως είχε προφητεύσει. "Λέμε ναι στην Ευρώπη ΑΛΛΆ, δυο φορές ναι στην Ελλάδα" Εμείς τι κάναμε; Αφήσαμε την Ελλάδα και τον πολιτισμό μας, αφήσαμε τις παραδώσεις και τα έθιμα μας, αφήσαμε Τον Χριστό και την Εκκλησία Του και προσπαθήσαμε να γίνουμε Ευρωπαίοι... Όπως έλεγε κάποιος, όλος ο κόσμος προσπαθεί να μοιάσει στους Έλληνες, ενώ οι Έλληνες προσπαθούν να μοιάσουν με τον υπόλοιπο κόσμο. "Τώρα είμαστε φίλοι με τους Ευρωπαίους και καλά κάνουμε. Να τα ξεχάσουμε όλα όμως; Να τα συγχωρήσουμε ναι, να τα ξεχάσουμε όμως όχι!" Τότε ο Μακαριστός Χριστόδουλος χαρακτηρίστηκε ως σκοταδιστής και αντι-Ευρωπαίος. Σήμερα μοιάζει ποιο επίκαιρος από ποτέ. Κατηγορήθηκε ότι κάνει πολιτική και ότι επιδιώκει συγκυβέρνηση. Η απάντησή του αφοπλιστική. "Δεν επιθυμούμε καμία κοσμική δόξα, ούτε κάποιο είδος συγκυβέρνησης. Το ράσο του ποιο φτωχού παπά είναι ανώτερο από οποιαδήποτε κοσμικότητα! Την μεγαλύτερη τιμή, εμείς οι Κληρικοί την φέρουμε, όταν βαστάμε στα χέρια μας, Το Σώμα και Το Αίμα Του Χριστού Μας!!!" Αλήθεια, τι άλλο να ζητήσει ένας ιερέας; Τι άλλο να θελήσει ένας Κληρικός; Ποια κοσμική δόξα και ποια τιμή μπορεί να ξεπεράσει το αιματοβαμμένο ράσο; Ποιο κοσμικό προνόμιο μπορεί να συγκριθεί με την προσκόμιση των Τιμίων Δώρων; Μετά δακρύων αναφερόταν στην Ελλάδα και κυρίως στη Μακεδονία... "Προσέξτε που πατάτε! Σε κάθε βήμα σας μπορεί να πατήσετε χώμα ιερό. Μπορεί να πατήσετε τον τάφο κάποιου ήρωα, μπορεί να πατήσετε το λείψανο κάποιου μάρτυρα, κάποιου Αγίου. Αυτή τη θυσία σήμερα δεν θέλουν να την ακούν. Δεν θέλουν να αναφερόμαστε. Αυτή η θυσία είναι η απάντηση μας στη παγκοσμιοποίηση. Μία παγκοσμιοποίηση που όλα θέλει όλα να τα ισοπεδώσει. Να μην μιλάμε για θυσία, για αγώνες και πολέμους". Σε άλλο σημείο, σε επίσκεψή του στη Βέροια, στο Ελληνικό κέντρο Ελέγχου όπλων, αναφέρετε στη θυσία του Μακεδονομάχου Τέλλου Άγρα και δεν συγκρατείτε. Δακρύζει από συγκίνηση για το Ελληνικό αίμα που χύθηκε, δακρύζει για την Μακεδονία μας, δακρύζει γιατί κάποιοι σήμερα κάθονται σε αναπαυτικές πολυθρόνες οι οποίες είναι βαμμένες με Ελληνικό αίμα. Και από αυτές τις καρέκλες σήμερα αυτοί οι τύποι, αυτοί οι Γραικύλοι μηχανεύονται την εξαφάνιση της Μακεδονίας, την εξαφάνιση του Πόντου, την εξαφάνιση της Σμύρνης. Πότε είδε τελευταία φορά ο Έλληνας κάποιον ηγέτη, να μιλάει με τόσο σεβασμό για την Πατρίδα; Πότε είδε τελευταία φορά ο Έλληνας ηγέτη να δακρύζει μόνο και μόνο στην αναφορά του στην Μακεδονία; Πότε είδαμε για τελευταία φορά Έλληνα ηγέτη;

"Προφητεία" για την αθεϊστική επέλαση του ΣΎΡΙΖΑ;

Στις λαοσυνάξεις του για τις ταυτότητες ο κυρός Χριστόδουλος είπε πολλά. Παρακολουθείς τις ομιλίες του σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα και πραγματικά μένεις με το στόμα ανοιχτό. Είναι σαν να έχει μπροστά του μία αόρατη τηλεόραση και να να βλέπει σε ταινία το μέλλον της Χώρας μας. Ενδιαφέρον έχει κάποιο απόσπασμα του στην πλατεία Αριστοτέλους. "Την Ελλάδα, θέλουν να την κάνουν να προσποιείται τον άθεο. Έτσι νομίζουν ότι θα φαίνονται εξιχρονισμένοι και προοδευτικοί. Τώρα νομίζετε πως ήλθε η ώρα σας! Αλλά με την σπάθη της εξουσίας θα επιτύχετε τα σχέδιά σας; Είστε γελασμένοι, είστε νυχτωμένοι! Σας το λέω ξανά! Ο Λαός δεν σας ακολουθεί! Θα μείνετε ξανά μόνοι σας!" Άλλο ενδιαφέρον απόσπασμα είναι αυτό που αναφέρετε στις κάλπες. "Θέλετε να ακούσετε τι έχουν στο μυαλό τους και τι σχεδιάζουν; Ακούστε! Να φύγει από την προμετωπίδα του Συντάγματος μας η επίκληση στην Αγία Τριάδα! Να γίνει υποχρεωτικός ο πολιτικός γάμος και να μην αναγνωρίζεται από το Κράτος ο θρησκευτικός. Να μην ορκίζεται στο Ευαγγέλιο, ούτε η Κυβέρνηση, ούτε η Βουλή, ούτε ο πρόεδρος της Δημοκρατίας! Θα αφαιρεθεί από τους κοντούς των Σημαιών ο Τίμιος Σταυρός! ίσως θα αλλάξει και η Σημαία! Βλέπουν τον Σταυρό και δαιμονίζονται!!! Λες και ο Σταυρός έβλαψε ετούτο τον τόπο". Τότε έλεγε αυτά ο Μακαριστός, σήμερα έχουμε τον ΣΎΡΙΖΑ, με ποιο πρόσφατο χτύπημα του, ένταξη στα σχολεία, την περιβόητη θεματική εβδομάδα με θέμα τις έμφυλες ταυτότητες. Τότε ο Χριστόδουλος ήταν μισαλλόδοξος και σκοταδιστικός. Σήμερα είναι προφητικός και ποιο αληθινός από κάθε άλλον! Το παραδέχονται ακόμα και οι πολιτικοί "αντίπαλοί" του, που στο τέλος έγιναν φίλοι του και υποστηριχτές του. Χαρακτηριστική η τελευταία του ομιλία με τον Κάρολο Παπούλια. Ο άλλοτε πρόεδρος της Δημοκρατίας, είχε συναντήσει τον Αρχιεπίσκοπο στην οικία του, όταν η υγεία του δεν πήγαινε καλά. Ο Παπούλιας είπε στον Χριστόδουλο πως "δεν είμαι αυτό που λέτε, άνθρωπος της Εκκλησίας. Παρόλο αυτά τώρα τελευταία έχω συλλάβει τον εαυτό μου να προσεύχομαι. Να προσεύχομαι για την υγεία σας, να γίνεται καλά και να συνεχίσετε να λέτε αυτά που δεν μπορούμε να πούμε εμείς..." Από 'κει και πέρα καταλαβαίνει κανείς τι συμβαίνει στη Χώρα μας και κυρίως στον πολιτικό κόσμο που ο λαός εμπιστεύεται την ψήφο του.

Ο πόλεμος μέσα από την Εκκλησία.

Όταν κάποιος γεννιέται ηγέτης είναι καταδικασμένος σε δύο πράγματα. Να έχει θανατικούς υποστηριχτές και ορκισμένους εχθρούς! Εξαίρεση δεν αποτελεί και ο κυρός Χριστόδουος. Επί Αρχιεπισκοπής του ξέσπασε κύμα εκκλησιαστικών σκανδάλων που πολύ τον στεναχώρησαν. Κατηγορήθηκε ότι ο ίδιος είχε περιουσία με αποτέλεσμα σε μία από τις ποιο σπάνιες σε αξία συνεντεύξεις του, στον Νίκο Χατζηνικολάου, να βάλει τα κλάματα ψελλίζοντας "εγώ με τον αδελφό μου τον Γιάννη, είμαστε φτωχοί άνθρωποι. Δεν έχουμε τίποτα. Το πατρικό μας σπίτι το δώρισα σε μοναστήρι. Σήμερα ο αδελφός μου μένει μαζί μου" Οικονομικά σκάνδαλα δεν του βρήκαν,ηθικά σκάνδαλα δεν του βρήκαν οπότε έπρεπε κάτι να κατασκευάσουν... Ακόμα και "εκκλησιαστικοί" άνθρωποι επιστράτευαν οποιοδήποτε σκουπίδι έβρισκαν, του φορούσαν κάποιο ράσο και το αμολούσαν για να κατηγορηθεί ο Μακαριστός Χριστόδουλος... Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι ήταν αλάνθαστος. Αλίμονο, ποιο άνθρωπος είναι αλάνθαστος; Ούτε οι άγιοι είναι αλάνθαστοι, ούτε τέλειοι σε όλα τους. Άνθρωπος χωρίς λάθη και πάθη δεν υπάρχει. Ούτε ο Αγιότερος! Άλλο πράγμα όμως είναι η ανηθικότητα κι άλλο η αμαρτωλότητα.

Η παρακαταθήκη του, προς τον Ελληνικό λαό

Να αγαπάει ο λαός την Πατρίδα, να αγωνίζεται για τα δίκια του και να μην ξεχνάει τον προορισμό του παρακαλάει ο Αρχιεπίσκοπος στο τελευταίο μήνυμά του. Ένα κείμενο όπου το διαβάζεις και πραγματικά καταλαβαίνεις γιατί έχουμε τα χάλια μας σαν λαός. Ένα κείμενο που κανένας δεν υπολόγισε! Τον ξέχασε τον Χριστόδουλο ο λαός! Και τον θυμήθηκε πάλι σήμερα, στην εποχή των μνημονίων και του ΣΎΡΙΖΑ. Τώρα όμως είναι αργά. Η δική μας γενιά απέτυχε. Το μόνο που τώρα μας μένει είναι να δείξουμε στα παιδιά μας τα λάθη μας έτσι ώστε να σώσουν την Χώρα τα εγγόνια μας... Μην πτοούμαστε όμως. Στις δύσκολες στιγμές, στις μέρες τις πολιορκίας και ο Ελληνικός λαός μεγαλούργησε και η Εκκλησία έλαμψε! Το 2007 διαβάστηκε στις χριστουγεννιάτικες λειτουργίες σε ολόκληρη την Ελλάδα το συγκλονιστικό τελευταίο μήνυμα του Αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου όπου μοιάζει ποιο επίκαιρο από ποτέ... Ακριβώς μετά από ένα μήνα στις 28 Ιανουαρίου του 2008 ανήμερα των γενεθλίων του, φεύγει για τους ουρανούς...

Αγαπητά μου Παιδιά,

ΑΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΤΙ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ που δεν τιθασεύεται, αυτό είναι η αέναη κίνηση του χρόνου. Το σήμερα γίνεται χθες εν ριπή οφθαλμού, και το αύριο σήμερα και χθες. Κι εμείς παρασυρόμεθα προς το τέρμα της πορείας μας, εκόντες άκοντες, παρακολουθούντες τα γεγονότα που περνούν από μπροστά μας, χωρίς αναστρέψιμη ελπίδα.

Αυτή είναι η μοίρα των θνητών. Κι αλλοίμονο σ’ εκείνους που δεν έχουν ακόμη βρη την απάντηση στο πρόβλημα του θανάτου. Την απάντηση τη δίδει μόνο η χριστιανική πίστη.

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΓΕΝΝΑ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ. Κι εμείς συμπράττουμε σ’ αυτό, άλλοι για το καλό και άλλοι για το κακό. Η ελευθερία μας είναι το κριτήριο της ευθύνης μας. Μακάριοι οι έχοντες προοπτική αιωνιότητας στη ζωή τους. Αλλοιώς είναι σάρκες, έκδοτοι σε πάθη ατιμίας, πρόθυμοι για κάθε τι που ευτελίζει την ύπαρξή μας.

Ο κόσμος θα ήταν διαφορετικός αν κάθε άνθρωπος θυμόταν την θεία καταγωγή του και ευθυγράμμιζε τη ζωή του με τις αρχές που απορρέουν από αυτή. Δυστυχώς όμως αυτό δεν συμβαίνει.

ΚΑΘΕ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ ΕΙΝΑΙ συμβατική αφετηρία μιας νέας προσπάθειας. Κανείς ασφαλώς δεν θέλει να ζη σ’ ένα κόσμο παρακμής, αντιφάσεων, αλληλοσυγκρουομένων συμφερόντων, αδικίας και αμοραλισμού.

Η κατάσταση δεν αλλάζει μαγικά και μηχανικά. Χρειάζονται να πολλαπλασιασθούν οι άνθρωποι που κάνουν Αντίσταση.

Που παραμένουν πιστοί στις παραδόσεις μας, στις αξίες μας, στην ιστορία μας και στους αγώνες μας. Οι αναθεωρητές πολύ κακή συγκυρία επέλεξαν για να γκρεμίσουν από τις καρδιές των Ελλήνων τα κάστρα των θυσιών.

ΣΤΑΘΗΤΕ ΟΛΟΙ ΟΡΘΙΟΙ στις επάλξεις σας και μη ξεπουλήσετε τα πρωτοτόκια μας.

Διδάξτε στα παιδιά σας την αλήθεια, όπως την εβίωσαν οι αείμνηστοι Πατέρες μας. Ο λαός μας ξέρει να υπερασπίζεται τα ιερά και τα όσιά του.

Το έχει κατ’ επανάληψιν αποδείξει. Και θα το αποδείξει και πάλι. Αντίσταση και Ανάκαμψη. Για να ξαναβρούμε ο,τι έχουμε χάσει, για να υπερασπισθούμε ο,τι κινδυνεύει.

ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟ ΤΟ 2008 – ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ

Με πατρική αγάπη και ευχές

Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ

αιωνία η μνήμη...