Παρασκευή 25 Νοεμβρίου 2016



Πρότυπο των Ερωτευμένων, ο νεογέννητος Χριστός...
Έχω πει αρκετές φορές στο παρελθόν πως με προβληματίζουν οι ανθρώπινες σχέσεις την εποχή ετούτη που ζούμε...Όλοι θέλουμε να παίρνουμε από τον άλλον αλλά κανένας δε θέλει να δίνει ή αν δώσει κάτι απαιτεί να το πάρει πίσω... Κι όμως, αυτοί οι ίδιοι ισχυρίζονται πως αγαπούν... Καταρχήν η λέξη "αγαπώ" είναι θεολογική. Δύσκολα να την αντιληφθεί κάποιος που ζει εκτός της Ορθόδοξης παράδοσης... Ο Χριστός έχει ονομαστεί "ο Νυμφίος" της Εκκλησίας, δηλαδή ο Γαμπρός που νυμφεύθηκε την Εκκλησία... Και πως την νυμφεύθηκε; Αγαπητοί μου φίλοι, η αγάπη είναι μία κίνηση, μία κίνηση εκστατική, βγαίνω από εμένα.. Είναι κίνηση εξόδου από τον εαυτό μου για να συναντήσω τον άλλον. Πόσο όμως είμαστε έτοιμοι να συναντήσουμε αυτόν, τον άλλον; Αγαπώ δεν σημαίνει "μένω στον εαυτό μου". Σημαίνει "κινούμε να συναντήσω τον άλλον". Αυτή είναι η αγάπη με την οποία ο Θεός αγάπησε τον άνθρωπο. Σε ένα μήνα ακριβώς θα εορτάσουμε αυτή τη κίνηση Του Θεού. Ο Θεός, έξω εαυτού, γίνεται... Βγαίνει από τον εαυτό του. Εγκαταλείπει την Δόξα Της Θεότητας Του, λυγίζει τους ουρανούς και κατεβαίνει στη Γη, γίνεται ένας σαν κι εμάς, μας αναλαμβάνει πάνω Του... Την ανθρώπινη φύση μας, εμείς την υποτάξαμε στη φθορά και στο θάνατο και τώρα Εκείνος την μπολιάζει με το θεϊκό Του μπόλι, αυτό έγινε τα Χριστούγεννα... Λέει ένας πατέρας της Εκκλησίας μας, "ούτε ο ποιο μανιακός εραστής δεν αγάπησε όπως ο Θεός Τον άνθρωπο". Αλήθεια, πόσοι από εμάς είμαστε διατεθειμένοι να αφήσουμε τον εαυτό μας και να γίνουμε διάκονοι του άλλου; Να γίνουμε δούλοι του προσώπου που λέμε ότι αγαπάμε... Τι λέει η μάνα στο παιδί; Πρόσεξε μην σε κάνει ότι θέλει αυτή... Κι όμως, λέμε πως αγαπάμε... Η αγάπη φίλοι μου δεν είναι καλοπέραση και προσφορά του άλλου προς εμάς, η αγάπη δεν είναι μόνο σεξ, δώρα και βόλτες. Η αγάπη φίλοι μου είναι καθημερινός αγώνας, η αγάπη είναι πόνος, έχει θλίψη, έχει δάκρυα... Αφήστε στην άκρη τα παραμύθια και τον κινηματογράφο.. Αυτός που λέει "εγώ αυτός είμαι και δεν αλλάζω" είναι ανάπηρος να αγαπήσει και φυσικά ΑΚΑΤΆΛΛΗΛΟΣ να φτιάξει οικογένεια... Έλεγε ένας, "σε κάθε γάμο, εορτάζουμε έναν θάνατο και μία γέννηση! Τον θάνατο του εγώ και την γέννηση του εμείς". Δεν υπάρχει σε μία σχέση ο αυτός κι αυτή, υπάρχουμε εμείς! Στον γάμο δεν υπάρχει ο άνδρας και η γυναίκα, υπάρχει το ανδρόγυνο... Όταν κάποιος δεν γνωρίζει το τι γίνετε τα Χριστούγεννα είναι αδύνατον να κατανοήσει τα παραπάνω... Είναι αδύνατον να κατανοήσει το μυστήριο του γάμου κάποιος που δεν γνωρίζει το πάντρεμα της θεότητας Του Χριστού με την ανθρώπινη φύση... Εμείς θα στολίσουμε τα δένδρα μας, θα ανάψουμε τα φωτάκια μας, θα αγοράσουμε τα δώρα μας και έτσι θα περάσει άλλη μία χρονιά χωρίς να έχουμε πάρει χαμπάρι τι ακριβώς έγινε στις 25 Δεκέμβρη...
Ο Μοναχός, ως γνήσιος εραστής...
Είχα γράψει παλαιότερα πως ο Μοναχός γνωρίζει από έρωτα... Παρακολουθώντας την ζωή του, μπορεί να διδαχθεί ένα ζευγάρι πολλά πράγματα... Πολλές φορές έχω δει ανθρώπους ερωτευμένους αλλά τις περισσότερες έχουν τα μαύρα τους τα χάλια... Τι θέλω να πω. Όταν αγαπάμε κάποιον ή κάποια θέλουμε να βρισκόμαστε κοντά τους 24 ώρες το 24ωρο, τους στριμωγνουμε τόσο ασφυκτικά που τους αναγκάζουμε να μας μιλούν, τους αναγκάζουμε να μας δίνουν σημασία και όταν δεν το κάνουν τότε παρακαλάμε να ανοίξει η Γη να μας καταπιεί!!! Τότε αρχίζουμε τα τσιγάρα, τα ποτά και τα ξενύχτια, δεν έχουμε διάθεση για τίποτα ενώ ένας κόμπος μόνιμα μας μπλοκάρει το λαιμό.. Ακούμε καψούρα και δεν βγαίνουμε από το σπίτι για κανένα λόγο. Υπερβάλω; Δεν το νομίζω.. Αλήθεια, έχουμε παρατηρήσει για ποιο λόγο κάποιος πάει μοναχός; Για ποιο λόγο φεύγει κάποιος από τον κόσμο; Έχω γυρίσει του κόσμου τα μοναστήρια, σε Ελλάδα και εξωτερικό και βλέπω συνεχώς το ίδιο πράγμα. Ο μοναχός εγκαταλείπει την κοσμική ζωή από έρωτα, έρωτα προς Τον Χριστό! Εμείς έχουμε να δούμε τον άνθρωπο που υποτίθεται πως αγαπάμε κάνα δυο μέρες και τρελαινομαστε! Δεν μας απαντάει στο μήνυμα και μας πιάνει κατάθλιψη.. Αλήθεια, ο μοναχός πότε βλέπει Τον Χριστό; Πότε ο Χριστός του απαντάει στους προβληματισμους του; Υποτίθεται ότι αφιερώνει όλη του τη ζωή στον Θεό και ο Θεός δεν του δίνει σημασία; Και πως αντιδράει σε όλη αυτή την "αδιαφορία" ο μοναχός; Όπως εμείς; ΚΑΜΙΆ ΣΧΈΣΗ! Όλη την ημέρα είναι χαρούμενος, τα μοναστήρια από το πρωί μέχρι το βράδυ δοξολογούν Τον Θεό! Δεν τους νοιάζει που ο Χριστός δεν τους απαντάει, του νοιάζει μόνο το ότι τον αγαπάνε. Διότι όταν αγαπάς δίνεις χωρίς να περιμένεις να πάρεις. Όταν αγαπάς δεν σε ενδιαφέρει να σε αγαπούν, σε γεμίζει η αγάπη προς τον άλλον. Γιατί αγάπη και ταλαιπωρία ΔΕΝ ΤΑΙΡΙΆΖΟΥΝ! Δεν μπορείς να αγαπάς κάποιο πρόσωπο και να μισείς κάποιον άλλον.《 Αγαπώ κι όλο το κόσμο, γιατί ζεις κι εσύ εκεί 》λέει ένα παραδοσιακό τραγούδι. Τρελό; Γιατί, ποιος είπε ότι η αγάπη είναι λογική; Ποιος είπε πως η μοναχική ζωή είναι ζωή για λογικούς;
Εύχομαι αυτά τα Χριστούγεννα να μπούμε έστω και λίγο στο κλήμα της γιορτής. Αγαπήστε όπως ο Χριστός τον άνθρωπο και όλα τ' άλλα θα γίνουν από μόνα τους.. Χριστός γεννάτε Δοξάσατε και μιμηθείτε...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου