Πρότυπο των Ερωτευμένων, ο νεογέννητος Χριστός...

Έχω πει αρκετές φορές στο παρελθόν πως με προβληματίζουν οι ανθρώπινες σχέσεις την εποχή ετούτη που ζούμε...Όλοι θέλουμε να παίρνουμε από τον άλλον αλλά κανένας δε θέλει να δίνει ή αν δώσει κάτι απαιτεί να το πάρει πίσω... Κι όμως, αυτοί οι ίδιοι ισχυρίζονται πως αγαπούν... Καταρχήν η λέξη "αγαπώ" είναι θεολογική. Δύσκολα να την αντιληφθεί κάποιος που ζει εκτός της Ορθόδοξης παράδοσης... Ο Χριστός έχει ονομαστεί "ο Νυμφίος" της Εκκλησίας, δηλαδή ο Γαμπρός που νυμφεύθηκε την Εκκλησία... Και πως την νυμφεύθηκε; Αγαπητοί μου φίλοι, η αγάπη είναι μία κίνηση, μία κίνηση εκστατική, βγαίνω από εμένα.. Είναι κίνηση εξόδου από τον εαυτό μου για να συναντήσω τον άλλον. Πόσο όμως είμαστε έτοιμοι να συναντήσουμε αυτόν, τον άλλον; Αγαπώ δεν σημαίνει "μένω στον εαυτό μου". Σημαίνει "κινούμε να συναντήσω τον άλλον". Αυτή είναι η αγάπη με την οποία ο Θεός αγάπησε τον άνθρωπο. Σε ένα μήνα ακριβώς θα εορτάσουμε αυτή τη κίνηση Του Θεού. Ο Θεός, έξω εαυτού, γίνεται... Βγαίνει από τον εαυτό του. Εγκαταλείπει την Δόξα Της Θεότητας Του, λυγίζει τους ουρανούς και κατεβαίνει στη Γη, γίνεται ένας σαν κι εμάς, μας αναλαμβάνει πάνω Του... Την ανθρώπινη φύση μας, εμείς την υποτάξαμε στη φθορά και στο θάνατο και τώρα Εκείνος την μπολιάζει με το θεϊκό Του μπόλι, αυτό έγινε τα Χριστούγεννα... Λέει ένας πατέρας της Εκκλησίας μας, "ούτε ο ποιο μανιακός εραστής δεν αγάπησε όπως ο Θεός Τον άνθρωπο". Αλήθεια, πόσοι από εμάς είμαστε διατεθειμένοι να αφήσουμε τον εαυτό μας και να γίνουμε διάκονοι του άλλου; Να γίνουμε δούλοι του προσώπου που λέμε ότι αγαπάμε... Τι λέει η μάνα στο παιδί; Πρόσεξε μην σε κάνει ότι θέλει αυτή... Κι όμως, λέμε πως αγαπάμε... Η αγάπη φίλοι μου δεν είναι καλοπέραση και προσφορά του άλλου προς εμάς, η αγάπη δεν είναι μόνο σεξ, δώρα και βόλτες. Η αγάπη φίλοι μου είναι καθημερινός αγώνας, η αγάπη είναι πόνος, έχει θλίψη, έχει δάκρυα... Αφήστε στην άκρη τα παραμύθια και τον κινηματογράφο.. Αυτός που λέει "εγώ αυτός είμαι και δεν αλλάζω" είναι ανάπηρος να αγαπήσει και φυσικά ΑΚΑΤΆΛΛΗΛΟΣ να φτιάξει οικογένεια... Έλεγε ένας, "σε κάθε γάμο, εορτάζουμε έναν θάνατο και μία γέννηση! Τον θάνατο του εγώ και την γέννηση του εμείς". Δεν υπάρχει σε μία σχέση ο αυτός κι αυτή, υπάρχουμε εμείς! Στον γάμο δεν υπάρχει ο άνδρας και η γυναίκα, υπάρχει το ανδρόγυνο... Όταν κάποιος δεν γνωρίζει το τι γίνετε τα Χριστούγεννα είναι αδύνατον να κατανοήσει τα παραπάνω... Είναι αδύνατον να κατανοήσει το μυστήριο του γάμου κάποιος που δεν γνωρίζει το πάντρεμα της θεότητας Του Χριστού με την ανθρώπινη φύση... Εμείς θα στολίσουμε τα δένδρα μας, θα ανάψουμε τα φωτάκια μας, θα αγοράσουμε τα δώρα μας και έτσι θα περάσει άλλη μία χρονιά χωρίς να έχουμε πάρει χαμπάρι τι ακριβώς έγινε στις 25 Δεκέμβρη...

Ο Μοναχός, ως γνήσιος εραστής...

Είχα γράψει παλαιότερα πως ο Μοναχός γνωρίζει από έρωτα... Παρακολουθώντας την ζωή του, μπορεί να διδαχθεί ένα ζευγάρι πολλά πράγματα... Πολλές φορές έχω δει ανθρώπους ερωτευμένους αλλά τις περισσότερες έχουν τα μαύρα τους τα χάλια... Τι θέλω να πω. Όταν αγαπάμε κάποιον ή κάποια θέλουμε να βρισκόμαστε κοντά τους 24 ώρες το 24ωρο, τους στριμωγνουμε τόσο ασφυκτικά που τους αναγκάζουμε να μας μιλούν, τους αναγκάζουμε να μας δίνουν σημασία και όταν δεν το κάνουν τότε παρακαλάμε να ανοίξει η Γη να μας καταπιεί!!! Τότε αρχίζουμε τα τσιγάρα, τα ποτά και τα ξενύχτια, δεν έχουμε διάθεση για τίποτα ενώ ένας κόμπος μόνιμα μας μπλοκάρει το λαιμό.. Ακούμε καψούρα και δεν βγαίνουμε από το σπίτι για κανένα λόγο. Υπερβάλω; Δεν το νομίζω.. Αλήθεια, έχουμε παρατηρήσει για ποιο λόγο κάποιος πάει μοναχός; Για ποιο λόγο φεύγει κάποιος από τον κόσμο; Έχω γυρίσει του κόσμου τα μοναστήρια, σε Ελλάδα και εξωτερικό και βλέπω συνεχώς το ίδιο πράγμα. Ο μοναχός εγκαταλείπει την κοσμική ζωή από έρωτα, έρωτα προς Τον Χριστό! Εμείς έχουμε να δούμε τον άνθρωπο που υποτίθεται πως αγαπάμε κάνα δυο μέρες και τρελαινομαστε! Δεν μας απαντάει στο μήνυμα και μας πιάνει κατάθλιψη.. Αλήθεια, ο μοναχός πότε βλέπει Τον Χριστό; Πότε ο Χριστός του απαντάει στους προβληματισμους του; Υποτίθεται ότι αφιερώνει όλη του τη ζωή στον Θεό και ο Θεός δεν του δίνει σημασία; Και πως αντιδράει σε όλη αυτή την "αδιαφορία" ο μοναχός; Όπως εμείς; ΚΑΜΙΆ ΣΧΈΣΗ! Όλη την ημέρα είναι χαρούμενος, τα μοναστήρια από το πρωί μέχρι το βράδυ δοξολογούν Τον Θεό! Δεν τους νοιάζει που ο Χριστός δεν τους απαντάει, του νοιάζει μόνο το ότι τον αγαπάνε. Διότι όταν αγαπάς δίνεις χωρίς να περιμένεις να πάρεις. Όταν αγαπάς δεν σε ενδιαφέρει να σε αγαπούν, σε γεμίζει η αγάπη προς τον άλλον. Γιατί αγάπη και ταλαιπωρία ΔΕΝ ΤΑΙΡΙΆΖΟΥΝ! Δεν μπορείς να αγαπάς κάποιο πρόσωπο και να μισείς κάποιον άλλον.《 Αγαπώ κι όλο το κόσμο, γιατί ζεις κι εσύ εκεί 》λέει ένα παραδοσιακό τραγούδι. Τρελό; Γιατί, ποιος είπε ότι η αγάπη είναι λογική; Ποιος είπε πως η μοναχική ζωή είναι ζωή για λογικούς;

Εύχομαι αυτά τα Χριστούγεννα να μπούμε έστω και λίγο στο κλήμα της γιορτής. Αγαπήστε όπως ο Χριστός τον άνθρωπο και όλα τ' άλλα θα γίνουν από μόνα τους.. Χριστός γεννάτε Δοξάσατε και μιμηθείτε...

Θρησκευτικά (μέρος 2ο)

Στο προηγούμενο άρθρο είχα γράψει για τον ρόλο που έχει παίξει η πίστη και η θρησκεία σε αυτή τη Χώρα. Είπαμε πως σύμφωνα με τον Πλούταρχο, δεν υπάρχει Έλληνας που να μην πιστεύει, είπαμε για τον Όμηρο ο οποίος ξεχωρίζει τον Έλληνα από το όμαιμων, το ομόγλωσσων, το ομόθρησκων και το ομότροπων, ενώ μιλήσαμε και για τους μεγαλύτερους Έλληνες φιλοσόφους όπου στα συγγράμματά τους, ομολογούν Χριστό, χωρίς βέβαια ακόμα να τον ξέρουν...

Σήμερα θα ήθελα να αναφερθώ στην ένσταση που έχουμε εμείς, οι Ορθόδοξοι στα θρησκευτικά. Καταρχήν όποιος πιστεύει πως μέχρι σήμερα τα θρησκευτικά στο σχολείο έχουν κατηχητικό και ομολογιακό χαρακτήρα είναι κάτι παραπάνω από αφελής. Αν δεν έχει οικογένεια το καταλαβαίνω. Αν όμως έχει παιδί, πηγαίνει σχολείο και έχει δει τα βιβλία των θρησκευτικών, αλλά εξακολουθεί να πιστεύει ότι έχουν ομολογιακό και κατηχητικό χαρακτήρα τότε πραγματικά απορώ με την νοημοσύνη τους. Η κατήχηση του Ορθόδοξου Χριστιανού είναι ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΆ δουλειά της Εκκλησίας! Άλλο είναι τα θρησκευτικά στα σχολεία και άλλο η κατήχηση της Εκκλησίας. Το μάθημα των θρησκευτικών στα σχολεία είναι στο πλαίσιο των θρησκευτικών που γίνονται στην Ευρώπη. Δεν έχει καθόλου κατηχητικό και ομολογιακό χαρακτήρα! Έχουν γνωσιολογικό χαρακτήρα, πολιτισμικό χαρακτήρα και μία θρησκειολογική αναφορά.. Δεν είναι σε καμία περίπτωση κατηχητικά! Κατηχητικό θρησκευτικό μάθημα είναι ανάλυση του κάθε γεγονότος. Για παράδειγμα έχουμε την έξοδο των πρωτόπλαστων από τον Παράδεισο. Τι είναι ο Παράδεισος. Είναι στον Ουρανό; Είναι ένα μέρος στην Γη που πλέον δεν υπάρχει; Τίποτα από τα δύο. Ο Παράδεισος δεν είναι τόπος, είναι κατάσταση. Εδώ στη Γη ζούσαν οι Πρωτόπλαστοι, αλλά ζούσαν παραδεισένια κατάσταση. Ζούσαν στη χάρης Του Θεού. Με την ανυπακοή η χάρης αυτή έφυγε από πάνω τους, την απέσυρε ο Θεός. Όχι μόνο γιατί έφαγαν τον απαγορευμένο καρπό. Ο Αδάμ και η Εύα κάνουν τέσσερα συνεχόμενα σφάλματα, προτού διωχθούν από τον Παράδεισο, προτού ο Θεός αποσύρει την χάρης του... Αυτό ναι, είναι κατήχηση! Στο σχολείο δεν θα δεις κάτι τέτοιο. Στο σχολείο θα δεις μία αναφορά για να γνωρίζουν τα παιδιά, ποια η αρχή του κόσμου κατά την Ορθόδοξη πίστη. Το μάθημα λοιπόν, έχει γνωσιολογικό χαρακτήρα, πολιτισμικό χαρακτήρα και μία θρησκειολογική αναφορά. Το έπος του Ομήρου και ο Χριστιανισμός είναι ο πολιτισμός αυτής της Χώρας. Οποιαδήποτε αλλαγή στο μάθημα των θρησκευτικών αυτομάτως σημαίνει πως παύει να περνάει ο πολιτισμός της Χώρας μας στην νέα γενιά. Αυτό ξεκίνησε να γίνεται από τις ανιστόρητες τοποθετήσεις υπουργών για "συνωστισμό" στη Σμύρνη, για μη ύπαρξη ποντιακού πολιτισμού κ.τ.λ.π. Όταν λέμε Ελλάδα, τι μας έρχεται στο μυαλό; Ο Πόντος, η Σμύρνη, η Καππαδοκία ολόκληρη η Ρωμανία... Αυτοκρατορία εξ ολοκλήρου Ορθόδοξη και φωτοδοτούσα... Στα νέα θρησκευτικά θα υπάρχει ο πολιτισμός της Νέο - Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας; Η πίστη των ανθρώπων και ο πολιτισμός τους; Μήπως υπάρχει στην ιστορία; Καταλαβαίνετε αγαπητοί μου ότι δεν υπάρχει λογική σε οποιαδήποτε αλλαγή στα μαθήματα των παιδιών μας. Υπάρχει σχέδιο, σχέδιο το οποίο πρέπει να σβήσει οτιδήποτε χριστιανικό υπάρχει ακόμα ζωντανό. Γιατί το λέω αυτό; Μήπως είμαι πωρωμένος ή κανένας τρελός; Ας μου απαντήσει κάποιος λοιπόν, γιατί στην Ευρώπη οι Εβραίοι και οι Μουσουλμάνοι στα σχολεία δεν διδάσκονται την Χριστιανική πίστη; Στην Ελλάδα τα παιδιά των Μουσουλμάνων γιατί δεν διδάσκονται την Ορθόδοξη πίστη; Τα παιδιά των Εβραίων; Γιατί λοιπόν οι Χριστιανοί στην Ευρώπη και οι Ορθόδοξοι στην Ελλάδα να διδάσκονται το Ισλάμ και την Εβραϊκή πίστη; Συγνώμη αλλά έχουμε κάθε λόγο να είμαστε καχύποπτοι..

Μόρφωση

Το παράδοξο σε όλη την ιστορία είναι πως οι υποτιθέμενοι μορφωμένοι αυτής της Χώρας είναι υπέρ της αλλαγής αυτής. Ίσως να μην ξέρουν, ίσως να μην καταλαβαίνουν, ίσως να ανοίγουν τα θρησκευτικά και να μην καταλαβαίνουν τι διαβάζουν. Αν συμβαίνει κάτι από τα παραπάνω, λυπάμαι αλλά τα πτυχία σας αξίζουν όσο οι αφίσες στα Εξάρχεια, όπως συνήθως λέει, ο μεγάλος ιστορικός της εποχής μας, Σαράντος Καργάκος.. Εμείς οι Χριστιανοί ούτε χαζοί είμαστε, ούτε τρελοί, ούτε αμόρφωτοι. Ούτε "παπάς" έγινε κάποιος γιατί δεν είχε τι να κάνει στη ζωή του.

Ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος, όπως είπα και χθες, είναι απόφοιτος του Τμήμα Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και της Θεολογικής Σχολής. Διετέλεσε πρώτος σε πανελλαδική κλίμακα υπότροφος του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών (ΙΚΥ) στις βυζαντινές σπουδές, τις οποίες πραγματοποίησε στα Πανεπιστήμια του Γκρατς (Αυστρία) και του Μονάχου (Δυτική Γερμανία), ενώ φοίτησε και στο Ostkirchliches Institut, Ινστιτούτο της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας που εδρεύει στο Ρέγκενσμπουργκ της Γερμανίας.

Ο Μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ Σπούδασε Νομικά και Θεολογία και έλαβε την άδεια ασκήσεως δικηγορίας.

Βλέπεις το βιογραφικό του Μητροπολίτη Μεσογαίας και Λαυρεωτικής Νικόλαου και σε πιάνει ίλιγγος... Σπούδασε Φυσική στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, Αστροφυσική στὸ Harvard (Master of Arts) και Μηχανολογία στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Μασσαχουσέττης (ΜΙΤ) (Master of Science in Mechanical Engineering). Οι διδακτορικές σπουδές του στο HST (κοινό πρόγραμμα Harvard και ΜΙΤ) επικεντρώθηκαν στον τομέα της Βιοϊατρικής Τεχνολογίας (Βιορευστοδυναμική, Μαθηματική Φυσιολογία, Αιμοδυναμική της καρδιάς και των αγγείων). Εργάστηκε ως ερευνητής και επιστημονικός συνεργάτης στο Αγγειολογικό Εργαστήριο του New England Deaconess Hospital, στο Τμήμα Αναισθησιολογίας του Massachusetts General Hospital και στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας του Boston Children’s Hospital. Επίσης, διετέλεσε επί διετία επιστημονικός σύμβουλος μεγάλων εταιρειών σε θέματα Διαστημικής Ιατρικής Τεχνολογίας. Παράλληλα με την επιστημονική του έρευνα, σπούδασε τη Θεολογία στη Θεολογική Σχολή του Τιμίου Σταυρού της Βοστώνης, όπου έλαβε τους τίτλους Master of Theological Studies και Master of Theology, και στη συνέχεια στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, όπου ανακηρύχθηκε διδάκτορας στον τομέα της Βιοηθικής. Το 2008 ανακηρύχθηκε επίτιμος διδάκτορας του τμήματος Κοινωνικής Θεολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Ο πατήρ Γεώργιος Μετάλληνος από το 1964 έως το 1967 σπούδασε κλασική φιλολογία στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών από όπου έλαβε τα πτυχία θεολογίας και Φιλολογίας. Με την εκπλήρωση της στρατιωτικής του θητείας, διορίστηκε επιστημονικός βοηθός στην έδρα Πατρολογίας και το 1969 μετέβη για μεταπτυχιακές σπουδές στην τότε Δυτική Γερμανία (στα πανεπιστήμια Βόννης και Κολωνίας), όπου και διέμεινε μέχρι το 1975. Ενδιάμεσα πραγματοποίησε σπουδές και αρχειακές έρευνες στην Αγγλία. Το 1971 εισήλθε στις τάξεις του κλήρου στη Γερμανία και έγινε διδάκτωρ Θεολογίας (Αθήνα) και Φιλοσοφίας – Ιστορίας (Κολωνία). Από το 1984 ήταν καθηγητής στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών διδάσκοντας «Ιστορία του Πνευματικού Βίου κατά την μεταβυζαντινή περίοδο», «Ιστορία και Θεολογία της Λατρείας» και «Βυζαντινή Ιστορία». Διετέλεσε Κοσμήτορας της Θεολογικής Σχολής από το 2004 έως το 2007, οπότε και αφυπηρέτησε, όντας πλέον Ομότιμος Καθηγητής της Σχολής.

Θα μπορούσα να παρουσιάζω βιογραφικά σημειώματα κι άλλων Κληρικών, Μοναχών και Ιεραρχών αλλά μάλλον δεν θα συγκινηθεί κανένας, ούτε θα αλλάξουν γνώμη για τον Χριστιανό Ορθόδοξο. Να σημειώσω μόνο πως όλοι οι πατέρες της Ορθόδοξης πίστης ήταν πτυχιούχοι και μορφωμένοι, πλην ελάχιστων εξαιρέσεων. Ο Μέγας Βασίλειος δεν υπήρχε επιστήμη που να μην την είχε σπουδάσει, ο Άγιος Λουκάς ο Ιατρός ήταν Χειρούργος, ο "αμόρφωτος" Κοσμάς ο Αιτωλός μέσα σε 16 χρόνια ίδρυσε περίπου 200 σχολεία!! Όλα αυτά τα γράφω γιατί υπάρχει η εντύπωση πως οι "παπάδες" δεν θέλουν το ποίμνιο μορφωμένο, για να το χειραγωγούν, ενώ κυκλοφορεί και άλλη μία άποψη πως όλοι οι πιστοί, πιστεύουν διότι στερούν σε μόρφωση.. Δηλαδή, αν ήταν μορφωμένοι, είναι αδύνατον να πιστεύουν σε κάποια θεϊκή ύπαρξη... Αυτό τον ισχυρισμό έχουν ορισμένοι άθεοι γονείς και απαγορεύουν στα παιδιά τους να παρακολουθούν το μάθημα των θρησκευτικών... Πραγματικά, η κουταμάρα και η βλακεία σε ορισμένους εγκέφαλους δεν έχει όρια... Και χάρη σε αυτούς τους εγκέφαλους δημιουργείτε όλο αυτό το αλαλούμ. Επί Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, δεν υπήρχε περίπτωση η μειονότητα να έκανε κουμάντο.. Στη Δημοκρατία, έχουν άποψη όλοι, αλλά παίρνονται αποφάσεις με την πλειοψηφία. Το 80% είμαστε Ορθόδοξοι Χριστιανοί κι εδώ το θέμα έπρεπε να είχε τελειώσει... Δεν μπορεί ένας απόφοιτος λυκείου, όπως είναι ο "Υπουργός παιδείας", να κάνει συναντήσεις με τον Αρχιεπίσκοπο για το θέμα των θρησκευτικών και στο τέλος να παρουσιάζει μία σούπα θρησκειών στη Δ' Δημοτικού... Δεν λέμε σε καμία περίπτωση να μην γνωρίζουν τα παιδιά και τις άλλες θρησκείες. Να τις γνωρίζουν. Πρώτα όμως θα πρέπει να μάθουν την θρησκεία του τόπου μας, τις παραδώσεις μας και μετά των άλλων! Ας αφήσουμε το θέμα περί ύπαρξης Θεού. Ας μην πιστεύουν αν δεν το θέλουν. Η χώρα αυτή έχει όμως κάποιες παραδώσεις. Κι εγώ δεν πιστεύω στο Δωδεκάθεο αλλά λατρεύω το έπος του Ομήρου! Είναι η παράδοση μας, τι να κάνουμε τώρα; Όπως τα παιδιά πρώτα μαθαίνουν ελληνικά και μετά αγγλικά και οποιαδήποτε άλλη γλώσσα, έτσι θα μάθουν πρώτα για τις παραδώσεις της Χώρας που διαμένουν και μετά του υπόλοιπου κόσμου...

Ελευθερία

Το πρόβλημα των θρησκευτικών λοιπόν, είναι πρόβλημα των άθεων συμπολιτών μας. Αυτούς εκφράζει η "Αριστερά" και ο απόφοιτος λυκείου "Υπουργός παιδείας" μας. Αλλά και η Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος εκφράζει το μεγαλύτερο μέρος του λαού μας. Θέλετε να είστε ελεύθεροι. Φυσικά, δεν σας αναγκάζει κανένας να πιστέψετε σε κάποιον θεό, όπως δεν σας αναγκάζει και το έπος του Ομήρου να πιστεύετε στο Δωδεκάθεο. Ελεύθεροι είστε, το θέμα όμως είναι να γνωρίζετε τι σημαίνει ελευθερία. Για παράδειγμα πόσο ελεύθερος νιώθω εγώ, όταν είμαι υποχρεωμένος να σας ακούω να βλαστημάτε ότι ιερό έχω; Θέλεις να είσαι ελεύθερος, το καταλαβαίνω αλλά θέλω κι εγώ να είμαι ελεύθερος. Η ελευθερία όμως δεν σημαίνει κάνω ότι γουστάρω. Αν η ελευθερία μου δεν ελευθερώνει και τον άλλον είναι συμφέρον. Για παράδειγμα, ένας οδηγός δεν έχει δικαίωμα να πάει όπου θέλει; Φυσικά! Όμως υπάρχουν οι σηματοδότες και τα φανάρια, που του υποδεικνύουν το πως θα πάει, όπου θέλει να πάει. Οι σηματοδότες και τα φανάρια του καταργούν την ελευθερία;

Θρησκευτικά

Όποιος έχει ασχοληθεί με το παρελθόν αυτής της Χώρας ξέρει τι είναι τα θρησκευτικά για τον Έλληνα. Ο Έλληνας πάντα πίστευε σε θεό ή θεούς. Η Χώρα αυτή πάντα ήταν ας το πούμε "θρησκευόμενη". Ο Πλούταρχος έλεγε στα συγγράμματα του, "δεν βρήκα μη θρησκευόμενο τόπο, σε τούτη τη Χώρα" ενώ ο Όμηρος στην Οδύσσεια αναφέρει πως "το όμαιμον, το ομόγλωσσον, το ομόθρησκον και το ομότροπον είναι αυτά που μας ενώνουν και μας ξεχωρίζουν". Το Δωδεκάθεο με την πάροδο των χρόνων αποδείχθηκε ψεύτικο. Ο Σωκράτης πρώτος παρότρυνε τους Έλληνες να μην πιστεύουν σε θεούς που έχουν χειρότερο χαρακτήρα από τους ανθρώπους και στην απολογία του λέει πως οι Αθηναίοι θα κοιμούνται έως ότου έρθει Εκείνος που θα τους ανοίξει τα μάτια.. Γι αυτό και δολοφονήθηκε...!!! Ο Δίας, ο πατέρας των θεών για παράδειγμα, δεν είχε αφήσει γυναίκα για γυναίκα χωρίς να πάει μαζί της, έτσι άλλωστε γεννήθηκε ο Ηρακλής, ο Άρης ήταν πολεμοχαρής, ο Διόνυσος για να τιμηθεί έπρεπε να γινόσουν πίτα στο μεθύσι και ότι ακολουθούσε μετά, η Αφροδίτη σου έδινε την ευκαιρία να ξυπνήσουν τα σαρκικά πάθη μέσα σου, αδιαφορώντας αν έχεις παιδιά και οικογένεια, υπήρχαν οι κτηνοβάτες κι άλλα ειδών λατρείες και πιστεύω, έτοιμα να ικανοποιήσουν και το ποιο απαιτητικό διαστροφικό νου... Ο Πλάτωνας στη συνέχεια άρχισε να ομιλεί για κάποιον δίκαιο που όλοι περιμένουμε.. Και όταν έρθει, ενώ είναι δίκαιος, θα υβρειστεί, θα βασανιστεί και θα καρφωθεί σε πάσσαλο. Πλάτωνος Πολιτεία (Β, V, 362). Ο Αισχύλος στο έργο του "Προμηθέας ο Δεσμώτης" έχει ένα διάλογο όπου σε αυτό ο Προμηθέας όπου είναι δεμένος στον Καύκασο λέγει πως ο λυτρωτής θα γεννηθεί από την Παρθένο Ιω και τον θεό (στ. 722, 834, 848). Θα είναι δηλαδή γιος Θεού και γιος Παρθένου.

Οι Έλληνες πολύ αργότερα μόνοι τους άρχισαν να απορρίπτουν το Δωδεκάθεο γι αυτό και ο Απόστολος Παύλος όταν έφτασε στην Αθήνα βρήκε έναν μνημείο αφιερωμένο προς τον "Άγνωστο Θεό". Δεν υπήρχε πλέον νοήμων άνθρωπος που να εξακολουθεί να πιστεύει στο Δωδεκάθεο πλην φυσικά ελαχίστων αμόρφωτων.. Οι περισσότεροι πίστευαν σε κάτι ανώτερο χωρίς να γνωρίζουν ποιος και γιατί και πίστευαν σε πράγματα που έβλεπαν. Για παράδειγμα είχαν ορισμένοι σαν θεό τον ήλιο. Όταν έκανε την εμφάνιση του ο Χριστιανισμός, από ορισμένους αμόρφωτος ψαράδες, η μανία προς το πρόσωπό τους ήταν μεγάλη! Όπου πήγαιναν έτρωγαν ξύλο, κάθε μέρα ρίσκαραν την ζωή τους αλλά παρόλο αυτά το ηθικό τους ήταν στα ύψη. Βλέπει κανένας ομοιότητες στο τέλος του Σωκράτη και το τέλος του Απόστολου Παύλου ή του Απόστολου Πέτρου; Θυμάται κανένας τους διωγμούς των Χριστιανών; Αλήθεια, πότε μέχρι τότε είχαν γίνει θρησκευτικοί διωγμοί; Κι όμως κάποιοι ανιστόρητοι, δεν θα αντέξω, θα το πω, ΠΑΝΙΒΛΑΚΕΣ, επιμένουν πως ο Χριστιανισμός κατέστρεψε τον αρχαίο πολιτισμό... Με τον Μ. Κωνσταντίνο ο Χριστιανισμός βρήκε θέση δίπλα στις άλλες θρησκείες και για πρώτη φορά στην ανθρώπινη ιστορία έχουμε ανεξιθρησκεία!!! Κι όμως, αυτός ο μεγάλος αυτοκράτορας της παγκόσμιας ιστορίας θεωρείται από τους ίδιους τους πανίβλακες "καταστροφέας της Ελλάδας και του πολιτισμού της", γιατί; Γιατί έκανε το αδιανόητο. Επέτρεψε και στους Χριστιανούς να ασκούν ελεύθερα τα θρησκευτικά τους καθήκοντα. Ο ίδιος; Πίστευε στον θεό ήλιο! Αργότερα θέλησε να κατηχηθεί κι εκείνος Χριστιανός. Και διάλεξε την θρησκεία που αριθμούσε το 5% της αυτοκρατορίας του!!! Σαν να διαλέγει ο Ομπάμα σήμερα να γίνει Ευαγγελιστής!!! Το 70% της Αμερικής είναι Παπικοί, ένα μικρότερο ποσοστό Μουσουλμάνοι, άλλο μικρότερο άθεοι, άλλο ποιο μικρό Ιεχωβάδες, ακόμη ποιο μικρό ποσοστό είναι οι Ορθόδοξοι και μετά έχουμε τους Ευαγγελιστές και τις άλλες θρησκείες... Ο Μ. Κωνσταντίνος αν ήθελε να κάνει εντύπωση ή να φανεί ή να διαλέξει μία θρησκεία για πολιτικές σκοπιμότητες δεν θα διάλεγε μία απλή μειονότητα... Αλλά που να τα καταλάβουν αυτά οι πανίβλακες;

Από τον Σωκράτη λοιπόν και τον Πλάτωνα στους Αγίους και θεοφόρους πατέρες Μέγα Βασίλειο, Ιωάννη Χρυσόστομο και Άγιο Νεκτάριο... Όλα αυτά τα χρόνια η Χώρα αυτή βάδισε στα ίδια μονοπάτια, με τον πολιτισμό της, την θρησκεία της, τους σπουδαίους άνδρες της, Αυτοκράτορες και θρησκευτικούς Ηγέτες... Στη Τουρκοκρατία πρώτο το ράσο το μαρτυρικό και αγιασμένο βγήκε μπροστά. 7 Οικουμενικούς Πατριάρχες δολοφονήθηκαν επί Τουρκοκρατίας, Δεσποτάδες όπως ο Παλαιών Πατρών Γερμανός άφησαν τη Μήτρα και τη ράβδο και έπιασαν το τουφέκι και το σπαθί, απλός Κλήρος όπως ο Παπαφλέσσας και ο Αθανάσιος ο Διάκος άφησαν τα Άγια και μάτωσαν για τα άγια χώματα του τόπου τούτου. Άλλοι Κληρικοί και Μοναχοί είχαν αναλάβει να κρατούν την γλώσσα και τις παραδώσεις μας ζωντανές με τα κρυφά σχολεία... Και για να προλάβω τους πανίβλακες που θα αρνηθούν την ύπαρξή τους, θα τους παροτρύνω πρώτα να διαβάσουν τα απομνημονεύματα του Κολοκοτρώνη και μετά να πουν την βλακεία τους... Ο μεγάλος Στρατηγός της Επανάστασης μας γράφει μεταξύ άλλων, "πουθενά δεν έμαθα τα γράμματα που έμαθα στα Μοναστήρια μας". Αλλά τι ξέρει ο Κολοκοτρώνης; Σάμπως ήταν παρόν....;;;; Αργότερα επί της Κατοχής το ράσο και πάλι είχε αναλάβει τον Έλληνα που πεινούσε και πέθαινε στη πλατεία της Ομόνοιας... Να θυμίσω πως η πλατεία Ομόνοιας έμοιαζε με νεκροταφείο την εποχή της Κατοχής. Τώρα, βλέπουμε λαθρομετανάστες που ταξιδεύουν επί μήνες αλλά φαίνονται μια χαρά. Με τα κινητά τους, τις φωτογραφικές μηχανές τους, τα παιδάκια στο χέρι στρουμπουλά, στρουμπουλά... Τέλος πάντων, αυτό είναι όμως άλλο θέμα. Εμείς οφείλουμε να τους φιλοξενήσουμε. Τότε, θυμάται κανένας τον Αρχιεπίσκοπο Δαμασκηνό; Μπααα... Τον Μακάριο Κύπρου; Το Χρυσόστομο Σμύρνης; Τον Αρχιεπίσκοπο Χρύσανθο; Ενώ ο Έλληνας λιμοκτονούσε και τα παιδιά μας ξεπάγιαζαν στα βουνά της Αλβανίας, ποιοι ήταν αυτοί που κρατούσαν όρθιο το ηθικό του λαού; Ποιος έτρεχε μέρα νύχτα να βρει φαΐ για την τελευταία οικογένεια; Επί Χούντας η Εκκλησία σώπασε, αυτό είναι αλήθεια. Επί Μακαριστού Χριστοδούλου όμως που βγήκε στο δρόμο πάλι δεν μας άρεσε σε ορισμένους... Πρέπει κι εμείς οι Χριστιανοί να αποφασίσουμε τι θέλουμε. Ο πανίβλακας ότι και να κάνει η Εκκλησία, θα είναι πάντα κατά...

Σήμερα, υπάρχει το θέμα των θρησκευτικών. Λέει ο άλλος πως δεν πρέπει να μιλάμε μόνο για Χριστό, πρέπει να μάθουμε και για τους άλλους "θεούς". Η Χώρα αυτή, από την εποχή του Σωκράτη, μέχρι και σήμερα είχε ένα συγκεκριμένο πολιτισμό. Ομόγλωσσον και ομόθρησκον, όπως έγραφε και ο Όμηρος. Το ομόγλωσσον καταστράφηκε χρόνια πριν. Το ομόθρησκον με τα σημερινά θρησκευτικά καταστρέφεται! Τι μας μένει λοιπόν; Η Ιεραρχία δεν μπορεί να κάνει τίποτα, ας μην γελιόμαστε. Και να φώναζε ο Αρχιεπίσκοπος νωρίτερα δεν θα άλλαζε τίποτα. Όλα είχαν δρομολογηθεί πριν πολύ καιρό. Οι πανίβλακες πάντα υπήρχαν. Από τα αρχαία χρόνια είχαμε πολλούς, τώρα περισσότερους... Τι κάνουμε λοιπόν; Μάλλον η ζωή κάνει κύκλους. Οι πανίβλακες θα αυξηθούν και θα ξανά διωχθούμε... Όπως τα πρώτα Χριστιανικά χρόνια. Όπως δολοφόνησαν τον Σωκράτη. Η μόνη μας ελπίδα πλέον να βρεθεί άλλος ένας Μ. Κωνσταντίνος... Κι εσείς οι γονείς μην παρακαλάτε Τον Θεό μόνο. Προσπαθήστε να αναθρέψετε Μ. Κωνσταντίνους και Μωυσήδες... Γιατί την πρώτη ευθύνη εσείς την έχετε. Μην ξεχνάτε πως οι σημερινοί Επίσκοποι και Άρχοντες από τον λαό μας βγήκαν... Από τα σπλάχνα αυτής της Χώρας. Από Ελληνίδες μάνες. Ανάλογα με την ανατροφή που πήραν, διοικούν την Χώρα μας...

Η ΠΡΟΣΩΠΙΚΉ ΔΙΚΑΊΩΣΗ Η ΧΕΙΡΌΤΕΡΗ ΚΑΙ ΠΟΙΟ ΎΠΟΥΛΗ ΠΛΆΝΗ... ΆΠΟΨΉ ΜΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΊΑ ΚΑΙ ΜΕΓΆΛΗ ΣΎΝΟΔΟ ΤΗΣ ΟΡΘΌΔΟΞΗΣ ΕΚΚΛΗΣΊΑΣ...

Πολλά έχουν ακουστεί, άλλα περισσότερα έχουν γραφτεί. Για ορισμένους έρχεται το ... τέλος, για άλλους πάλι απλώς θα συζητήσουν οι Ορθόδοξοι Προκαθήμενοι για κάποια θέματα που έχουν αποφασισθεί και έχουν υπογραφεί από όλες τις Ορθόδοξες Εκκλησίες. Και ξαφνικά αφού όλοι έχουν υπογράψει, τώρα, δηλώνουν κωλύματα.. Άλλοι θυμήθηκαν τώρα, τελευταία στιγμή την διόρθωση των θεμάτων της Πανορθόδοξης ενώ τα θέματα έχουν αποφασισθεί τουλάχιστον ένα χρόνο πριν. Η Αντιόχεια θυμήθηκε τώρα, μερικές εβδομάδες πριν την διεξαγωγή της Συνόδου το θέμα με το Κατάρ ενώ ξέρουμε όλοι ότι και ο Οικουμενικός Πατριάρχης και ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας αλλά και ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου, τρεις φορές στο παρελθόν προσπάθησε να φέρει κοντά Ιεροσόλυμα και Αντιόχεια για το θέμα με το Κατάρ και τις τρεις φορές η Αντιόχεια έκανε πίσω με τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων Θεόφιλο να είναι και στις τρεις παρών..!! Πλέον η διεξαγωγή της Συνόδου κρέμεται από μία λεπτή κλωστή και είναι απολύτως φυσιολογικό από θεολογικής απόψεως.. Μας λέει ο Χριστός Ου εισιν δύο ή τρεις συνηγμένοι εις το εμόν όνομα, εκεί ανάμεσά τους είμαι και εγώ...Εκεί θα χτυπήσει ο πονηρός, στην ενότητα και στη διάσπαση των μαζεμένων εν Αγίο Πνεύματι... Βέβαια όμως κάποιοι "πολεμιστές" της Ορθοδοξίας το μεταφράζουν αλλιώς και αφού έχουν ξεπλυθεί από τις δικές τους αμαρτίες και έχουν καθαριστεί, χρήζουν εαυτούς Ιππότες και βγαίνουν έξω (στο διαδίκτυο, από το σπίτι δεν βγαίνουν) με κουμπούρια και σπαθιά ως άλλοι Σταυροφόροι να υπερασπιστούν ποιον; Τον Χριστό; Αν ο Χριστός έχει ανάγκη από την υπεράσπισή μας τότε χαθήκαμε.. Εκείνος που κρέμασε στη Γη τα ύδατα, που γεννήθηκε εκ Παρθένου και που Αναστήθηκε εκ των νεκρών χρειάζεται την υπεράσπισή μας; Μάλιστα... Όπως αγαπάτε κύριοι, θα σας χαλάσω εγώ χατίρι;

Ο Άγιος Παϊσιος

Έχω αναφερθεί πολλές φορές στην άποψη του Οσίου για τα Εκκλησιαστικά σκάνδαλα και τα ανοίγματα ορισμένων Ιεραρχών σε άλλες ομολογίες. Αποδεχόμαστε και παραδεχόμαστε πως ο λαοφιλές Παϊσιος είναι Άγιος της Εκκλησίας μας, διαβάζουμε τον βίος του, πηγαίνουμε προσκυνούμε τον τάφο του, διαβάζουμε τα λόγια του και τον τρόπο που αντιμετώπιζε τα διάφορα θέματα, μα όταν έρθει η ώρα να διαβάσουμε το πως αντιμετώπιζε ο Όσιος τα ανοίγματα στους Ετερόδοξους και τα σκάνδαλα της Εκκλησίας παθαίνουμε black out.. Στην ουσία ομολογούμε στον εαυτό μας ποιοι είμαστε. Υποκριτές και ψεύτο - χριστιανοί που το μόνο που θέλουμε είναι να καλύψουμε τον εγωισμό μας με το πέπλο της υπερασπίσεως της Ορθόδοξης πίστεως.. Η υπακοή στους πατέρες της Συνόδου, μιας και η Εκκλησίας μας είναι Συνοδική, πάει περίπατο αλλά στο τέλος της κάθε ακολουθίας θα πούμε "δι ευχών των Αγίων, πατέρων ημών." Όλο αυτό όχι μόνο ξεπερνάει κάθε λογική, αλλά φτάνει στα επίπεδα τρέλας και παράνοιας.. Ας δούμε για ακόμα μία φορά τι έλεγε ο Όσιος Παϊσιος και θα ασχοληθούμε παρακάτω με την Συνοδικότητα της Εκκλησίας. Ρωτάει λοιπόν ο προσκυνητής τον Άγιο...

-Γέροντα, να παίρνουμε θέση για τα σκάνδαλα της Εκκλησίας;

-Στα θέματα της Εκκλησίας δεν είναι όλα για να παίρνεις θέση. Μπορεί κανείς να ανέχεται μία κατάσταση κάνοντας υπομονή μέχρι ο Θεός να δείξει τι πρέπει να κάνουμε. Άλλο να ανέχεσαι και άλλο να αποδέχεσαι, έχει διαφορά. Από ' κει και πέρα όποιος έχει κάτι να πει, να το κάνει αντρικια. Να πάει στο ίδιο το πρόσωπο που έχει το πρόβλημα και να το πει με πόνο και αγαπη. Όχι να βγει δημόσια και να βρίζει... Δεν είναι ειλικρινής αυτό... Οι ελευθερομενοι άνθρωποι από τα πάθη τους όταν βλέπουν μία ακαθαρσία την σκεπάζουν με μία πλάκα ώστε να μην την δει κανένας άλλος και αηδιάσει. Ενώ εκείνοι που έχουν μάθει να ξεσκαλιζουν σκουπίδια μοιάζουν με τις κότες... Τώρα ο διάβολος κάνει πολλές μουτζούρες και μπλέκει πολύ τα πράγματα αλλά θα έρθει ο καιρός που αυτοί που έχουν έστω και λίγη αρετή θα λάμψουν. Τότε όλοι όσοι σκαλιζουν τα σκάνδαλα στην Εκκλησία θα ντρέπονται...

-Μα Γέροντα, να μην ομολογούμε την αλήθεια;

-Άκουσε να δεις, αν η μητέρα σου ήταν Πόρνη, θα έβγαινες και θα το έλεγες σε όλο τον κόσμο; Η Εκκλησία δεν είναι μάνα μας; Δεν την βλέπεις σαν μητέρα μας; Αν όχι ΔΕΝ ΕΊΣΑΙ ΟΡΘΌΔΟΞΟΣ...!!!!

Είναι ψεύτης και "ενωτικός" ο Άγιος Παϊσιος; Αν ναι, προσωπικά προτειμώ να είμαι σαν αυτόν και όχι σαν τους Σταυροφόρους και ψευτο - υπερασπιστές της πίστεως.. Για να μην αναφερθώ στο λόγο του Αγίου για τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο... ''Ο Θεός μας έδωσε τον καλύτερο Πατριάρχη''

Η Συνοδικότητα της Εκκλησίας

Η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος πρόσφατα ενημέρωσε τον λαό για το πως θα πορευθεί στην Αγία και Μεγάλη Σύνοδο αλλά του έδωσε και εντολή για το πως ο λαός θα πρέπει να σταθεί απέναντι στην Ιεραρχία που θα λάβει μέρος σε αυτή. Μπορείτε να δείτε το κείμενο εδώ http://www.amen.gr/article/i-egyklios-pros-ton-lao-gia-tin-agia-kai-megali-synodo, αλλά θα διαβαστεί και στους Ναούς. Στα όσα μας έγραψε η Ιεραρχία της Εκκλησίας μας, μας διαβεβαιώνει πως θα σεβαστεί και θα τηρήσει την Συνοδικότητα, θα είναι πιστή στη παράδοση και στους πατέρες και καλεί τον λαό να ειρηνεύσει και να προσεύχεται ... Πόσοι από εμάς νιώθουμε ειρηνικοί και είμαστε προσευχόμενοι; Υπερασπιζόμαστε την πίστη μας και καλά, μας το ζήτησε κανείς; Αυτό που ζητάει η Ιερά Σύνοδος είναι να είμαστε ειρηνικοί αλλά εμείς έχουμε γεμίσει το διαδίκτυο με προσβολές κατά του Οικουμενικού Πατριάρχη και άλλους Ιεράρχες.. Ανυπακοή λοιπόν στην Ιερά Σύνοδο και όπως είπαμε παραπάνω αύριο στο τέλος της Θείας Λειτουργίας, θα πούμε "δι ευχών των Αγίων Πατέρων ημών". Ξέρετε, το "δι ευχών" δεν αναφέρετε στους πατέρες που δεν ζουν, που έχουν αγιάσει και βρίσκονται στον Χριστό αυτή τη στιγμή. Το "δι ευχών" αναφέρετε στους Ιεράρχες που είναι αυτή τη στιγμή στην Διαρκώς Ιερά Σύνοδο. Αν λοιπόν αυτό δεν είναι τρέλα, τότε τι είναι; Μήπως τελικά μας ραντίζουν;

Είναι Εκκλησίες οι Αιρέσεις;

Παρόλο αυτά, οι ζηλωτές και υπερασπιστές της πίστεως επιμένουν όμως ότι πάει να γίνει ένωση των Εκκλησιών.. Ποιών Εκκλησιών όμως; Αφού οι Αιρετικοί δεν είναι Εκκλησία.. Μήπως όμως είναι; Και τι είναι Εκκλησία; Στη Γραφή η λέξη «Εκκλησία» μεταξύ των άλλων σημαίνει και μια απλή συγκέντρωση, σύναξη λαού. (Σειράχ . 26:5. Ψλμ. 25:5. Πρ. 19:32, 39, 41). Οπότε έχει υποπέσει σε θεολογικό παράπτωμα ο Οικουμενικός Πατριάρχης όταν αποκαλεί τις Αιρέσεις Εκκλησίες; Σύμφωνα με την Γραφή, όχι!!! Είναι Εκκλησίες, όχι όμως του Χριστού!! Οι Οικουμενικές Σύνοδοι δεν ασχολήθηκαν με το πως θα πρέπει να λέγονται οι Αιρετικοί. Γι' αυτό και δεν θέσπισαν Ιερούς Κανόνες που «αφορίζουν» τους πιστούς, που αποκαλούν «Εκκλησία» τους αιρετικούς. Αυτό που τις απασχολούσε, ήταν η πίστη των αιρετικών, και όχι το λεξιλόγιό τους. (Το «ομοούσιος» αρχικά ήταν όρος των αιρετικών, όμως στη συνέχεια ερμηνεύθηκε ορθόδοξα και ετέθη στο «Πιστεύω» μας!). Τι δεν καταλαβαίνετε; Γιατί να περιμένουμε στην γωνία τον άλλον έτοιμοι να τον κατασπαράξουμε; Γιατί βλέπετε συνέχεια τον Διάβολο και το κακό; Μήπως έχει χαθεί από την ζωή σας ο Χριστός; Λέει μία παροιμία "χάνεις τον στόχο, όταν πάρεις τα μάτια σου από αυτόν.. Δεν είναι ο στόχος μας ο Χριστός, δεν πιστεύουμε ότι ο Χριστός είναι πανταχού παρών; Τότε λοιπόν γιατί βλέπουμε παντού τον Διάβολο; Δεν πρέπει να καταδικάζουμε και να αποκαλούμε Μασόνους Ιεράρχες που αποκαλούν τις Αιρέσεις Εκκλησίες, διότι κατά την Γραφή είναι Εκκλησίες! Εμείς, αν συνεχίσουμε όμως να κάνουμε ανυπακοή στην Γραφή, τότε θα είμαστε εκτός Ορθοδόξου Εκκλησίας. Μόνοι μας και μαζί με όσους καταφέραμε να παρασύρουμε στον γκρεμό...

Ο Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός

Ξαφνικά, τις τελευταίες ημέρες έγινε ο ποιο λαοφιλές Άγιος! Όλοι τον επικαλούνται, όλοι τον φέρνουν σαν παράδειγμα, όλοι τον έχουν κάνει σημαία. Ποιοι από αυτούς όμως τον έχουν διαβάσει; Τον βίο του, την ιστορία του, τον λόγο που έβγαλε στη Σύνοδο της Φεράρας.. Αντέχετε να τον διαβάσετε; «Μέχρι τίνος οι του αυτού Χριστού και της αυτής Πίστεως βάλλομεν αλλήλους και κατατέμνομεν; Μέχρι τίνος οι της αυτής Τριάδος προσκυνηταί δάκνωμεν αλλήλους και κατεσθίωμεν;» (PatrologiaOrientalis τ. 17, σελ. 337). Κι όμως το είπε!!! ο Άγιος ξεκίνησε με γλώσσα διπλωματική, την οποία πολλοί δήθεν ακριβολόγοι της σήμερον θα την θεωρούσαν προδοτική γλώσσα εκκλησιαστικού ανδρός, και όπως όλοι γνωρίζουμε κατέληξε σε απόλυτη αναίρεση όλων των αιρετικών διδασκαλιών του Πάπα. Γιατί όμως προσφωνεί ο άγιος Μάρκος τον Πάπα, αγιώτατο πατέρα, γιατί τον ονομάζει πρώτο, γιατί ονομάζει το παπικό σχίσμα διαίρεση Της Εκκλησίας και όχι αποκοπή των παπικών από Την Εκκλησία, γιατί μιλά με γλώσσα θολή και όχι ξεκάθαρη, γιατί του αναγνωρίζει πρωτείο, γιατί δεν του μιλά για την παπική αποχώρηση από Την Εκκλησία και τον ονομάζει τέλειο; Καλά διαβάζετε, δεν τρελάθηκα. Διαβάστε λοιπόν εδώ http://eggolpio.blogspot.gr/2015/05/1438.html, όλο τον λόγο που έβγαλε ο Άγιος Μάρκος στη Σύνοδο της Φεράρας και θα δείτε μόνοι σας ότι αποκαλεί τον Πάπα αγιώτατο και ότι του αναγνωρίζει το πρωτείο.. Ότι κάνει και σήμερα δηλαδή ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος... Βλέποντας ο Άγιος όμως πως ο Πάπας μένει στις φλυαρίες του, τότε εξαπολύει ολόκληρο τον θεολογικό του θησαυρό... Διαβάστε λοιπόν και καταλάβετε επιτέλους σε τι θεολογικό παράπτωμα πέφτετε όσοι κράζετε δημόσια τον Οικουμενικό Πατριάρχη.. Φυσικά και κάνει λάθη. Δεν είναι όμως ο Πατριάρχης άγιος επειδή έγινε Πατριάρχης. Είναι αγωνιζόμενος Χριστιανός όπως όλοι μας... Παρακαλώ πολύ να πρυτανεύσει η λογική, η σοβαρότητα και η νηφαλιότητα...

Απόσπασμα από τον αγαπητό μου διαδικτυακό φίλο Jim Jack

Υπόδικοι μεν, αλλά όχι αναθεματισμένοι.

Αγαπητοί παλαιοημερολογίτες, δεν είμαστε ούτε καθηρημένοι ούτε αφορισμένοι, ούτε αναθεματισμένοι! Ναι μεν, πολλοί Επίσκοποι κηρύττουν δημόσια αίρεση, παραβαίνουν Ιερούς Κανόνες και Παραδόσεις, όμως και πάλι δεν παύουν να είναι αγωγοί Θείας Χάρης, χωρίς να έχουν αποκοπεί από την Εκκλησία του Χριστού! Το να κηρύττεις αίρεση, να παραβαίνεις Κανόνες και Παραδόσεις, δεν σε καθιστά ευθέως εκτός Εκκλησίας. Ευθέως εκτός Εκκλησίας καθίσταται κάποιος, ΜΟΝΟΝ σε περίπτωση που ενωθεί με την αίρεση, όχι απλώς όταν την κηρύττει. Ο άγιος Νικόδημος διδάσκει σχετικώς: «Η καθαίρεση, ο αφορισμός, το ανάθεμα κτλ, για ιερείς, Επισκόπους και λαϊκούς ισχύουν από τότε που θα τα απαγγείλει η Σύνοδος. Εάν δεν τα απαγγείλει η Σύνοδος, τότε ούτε αναθεματισμένοι ούτε αφορισμένοι, ούτε καθηρημένοι είναι. Υπόδικοι όμως είναι. Όσοι λένε το αντίθετο, είναι ανόητοι και ιεροκατήγοροι. Ακόμη και εάν Επίσκοπος δεχθεί αιρετικό βάπτισμα, γυμνώνεται από την ιεροσύνη μόνον μετά από απόφαση της Συνόδου, αλλιώς έχει ακόμα ιεροσύνη!!!» (Αγ. Αποστ., Γ' κανών, υποσ.). Σύμφωνα με το ιερό Πηδάλιο, ακόμα και αν δεχθεί κάποιος Επίσκοπος αιρετικό βάπτισμα, το όποιο είναι από τις μέγιστες αιρέσεις, για να γυμνωθεί από την ιεροσύνη, πρέπει οπωσδήποτε και απαραιτήτως να το αποφασίσει η Σύνοδος! Αλλιώς είναι υπόδικος, όχι όμως καθηρημένος! Χαρακτηριστικό είναι, ότι ο άγιος Νικόδημος στην ερμηνεία του στον εν λόγω Κανόνα, επικαλείται τον ΜΣΤ' Αποστολικό Κανόνα, ο οποίος επιτάσσει να καθαιρείται ο Επίσκοπος που δέχεται βάπτισμα αιρετικών. Σχολιάζοντάς τον λέγει ότι, ο Επίσκοπος που δέχεται βάπτισμα από αιρετικούς, ΔΕΝ καθίσταται αυτοδικαίως (με την λήψη του αιρετικού βαπτίσματος) αφορισμένος, αλλά πρέπει πρώτα να καθαιρεθεί από την Σύνοδο, αλλιώς, εάν καθίστατο αφορισμένος με το που θα δεχόταν αιρετικό βάπτισμα, ο ΜΣΤ' Κανών ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΧΕ ΝΟΗΜΑ!!! Πρέπει ΠΡΩΤΑ να παρασταθεί σε κρίση και μετά την καταδικαστική ΑΠΟΦΑΣΗ να γυμνωθεί (από την ιεροσύνη), λέγει ο άγιος. Οπότε, με την ίδια λογική, όταν ο Ζ' Κανών επιτάσσει να καθαιρείται ο Επίσκοπος ή ο ιερέας που εορτάζει το Πάσχα μαζί με τους Ιουδαίους, αυτό σημαίνει ότι, σε περίπτωση που κάποιος εορτάζει (αντικανονικά) το Πάσχα μαζί με τους Ιουδαίους, αντίθετα με τους Κανόνες, ΔΕΝ είναι αυτοδικαίως αφορισμένος, αλλά διατηρεί την ιεροσύνη μέχρι την ώρα της Συνοδικής καταδίκης του! Αλλιώς ο Κανόνας δεν θα είχε νόημα, εάν δηλαδή ο Επίσκοπος με το που θα εόρταζε αντικανονικώς το Πάσχα, αυτοδικαίως και θα αφοριζόταν. Δεν θα έπρεπε τότε να υπάρχει καν ο Κανών. Το ίδιο ισχύει και για τις συμπροσευχές, την άρση των αναθεμάτων κλπ. Οπότε, το να συμπροσεύχεσαι, να κηρύττεις αίρεση, να παραβαίνεις Κανόνες και Παραδόσεις, δεν σε καθιστούν αυτοδικαίως και αυτομάτως αφορισμένο. Αυτοδικαίως και αυτομάτως αφορισμένος γίνεσαι όταν ενωθείς με την αίρεση, κάτι το οποίο δεν επέρχεται με καμία από τις παραπάνω παραβάσεις.

Επίλογος

Θα ήθελα να γράψω κι άλλα, μας πιστεύω πως τα παραπάνω είναι αρκετά ώστε να βάλουν κάποιον σε σκέψεις. Να πάρει πίσω όλα όσα έχει πει δημόσια, να ζητήσει συγνώμη και να επικεντρωθεί στην πραγματική ουσία της Ορθόδοξης πίστης.. Να κοιτάξει τον εαυτό του και ας αφήσει Τον Θεό να κάνει ότι είναι να κάνει με την Σύνοδο και της Ιεραρχία αυτής. Αν κάποιος θέλει οπωσδήποτε να ομολογήσει Χριστό να κλείσει ΤΏΡΑ τον υπολογιστή του και να πάει στο Φανάρι να μιλήσει στον Πατριάρχη. Αλλιώς να κάτσει εκεί που είναι.. Με το καλό να γίνει λοιπόν η Σύνοδος και αφού παρθούν οι αποφάσεις, εδώ θα είμαστε να το ξανασυζητήσουμε..

Γεννάδιος Σχολάριος, ο πρώτος Πατριάρχης μετά την άλωση της Πόλης

Σπουδαιότατη μορφή της Ορθόδοξης Εκκλησίας ο Αρχιεπίσκοπος Νέας Ρώμης και Οικουμενικός Πατριάρχης Γεννάδιος Σχολάριος. Ήταν ο πρώτος Πατριάρχης μετά την Άλωση της Πόλης κι εκείνος που έλαβε τα προνόμια του Πατριαρχείου από τον Μωάμεθ τον Πορθητή.. Γεννημένος στην Κωνσταντινούπολη γύρω στο 1400 και ανήκε σε οικογένεια ευκατάστατη με θεσσαλική καταγωγή. Το όνομα Σχολάριος θεωρείται ότι προέρχεται από αξίωμα μέλους της οικογενείας του στο στρατό ή στα ανάκτορα... Η Πατριαρχεία του αν και σύντομη, θεωρείται σπουδαία, καθώς έθεσε τα θεμέλια για τη συνέχιση της ύπαρξης του Οικουμενικού Πατριαρχείου στο πλαίσιο πλέον της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.. Εκείνος ήταν το παράδειγμα των υπολοίπων Πατριαρχών της Πόλης.

Το έργο του Περί της μόνης οδού προς την σωτηρίαν των ανθρώπων, άρχισε να γράφεται απρογραμμάτιστα μετά από μια αιφνίδια επίσκεψη που έκανε ο Πορθητής στη Μονή Παμμακαρίστου -νέα έδρα του Πατριαρχείου. Ο Μωάμεθ ζήτησε να μάθει για την πίστη των Χριστιανών και ο Γεννάδιος του εξέθεσε με συντομία τις βασικές αρχές της χριστιανικής διδασκαλίας. Σε αυτό το έργο δεν προχωρά σε αξιολογικές κρίσεις υπέρ ή κατά του Ισλάμ. Χρησιμοποιώντας κατανοητή γλώσσα και όχι δογματική για να περιγράψει το τριαδολογικό δόγμα και να εξάρει τη Θεία ενότητα, ενώ καταλήγει πως δεν μπορεί να υπάρξει τελειότερος νόμος πέραν του ευαγγελικού, αφήνοντας υπαινιγμό για τις περί Κορανίου μουσουλμανικές θέσεις. Κάποιοι Ιεράρχες σήμερα, εδώ στην ελεύθερη Ελλάδα κατηγορούν το Οικουμενικό Πατριαρχείο για τους διαλόγους που κάνει με τις Αιρέσεις. Και με το Ισλάμ και με τους Εβραίους αλλά και με τους Καθολικούς... Αυτή είναι η αναγκαστική Εκκλησιαστική διπλωματία.. Όταν αυτή σταμάτησε να πραγματοποιείται θρηνήσαμε θύματα... Ποιος ξεχνάει τον θάνατο του Γρηγορίου του Ε' όταν κατάλαβαν ότι η επιστολή και τα αναθέματα προς τους Έλληνες της επανάστασης δεν ήταν έγκυρα; Ποιος ξεχνάει τους 7 δολοφονημένους Οικουμενικούς Πατριάρχες; Και καλά, εδώ δολοφονήθηκαν μόνο Ιεράρχες. Την 6η και 7η Σεπτεμβρίου 1955 έχουμε θύματα Έλληνες πολίτες που ζουν στη Πόλη....Το Πογκρόμ κατά του Ελληνισμού της Πόλης προκάλεσε τον θάνατο 16 Ελλήνων και τον τραυματισμό άλλων 32. Ποιος πήρε την ευθύνη γι αυτές τις ψυχές; Ποιος πολέμαρχος Ιεράρχης ανέλαβε την ευθύνη; Από την κακήν κακώς άρση των αναθεμάτων από τον Οικουμενικό Πατριάρχη Αθηναγόρα οι πολίτες της Πόλης έχουν βρει την ησυχία τους διότι το Οικουμενικό Πατριαρχείο έχει την "πολιτική" προστασία του Πάπα... Δεν υπάρχει περίπτωση ένωσης, όπως λένε ορισμένοι θρήσκοι, υπάρχει η Εκκλησιαστική διπλωματία για να προστατευτούν και να μην κινδυνεύουν οι Έλληνες που ζουν ακόμα στις χαμένες Πατρίδες... Ο Οικουμενικός Πατριάρχης βαδίζει σε τεντωμένο σκοινί. Αν πέσει από την μία πλευρά θα πάρει πάνω του την κακοποίηση αρκετών Ελλήνων στη Πόλη. Αν πέσει από την άλλη θα πάρει πάνω του την ευθύνη κάποιου θεολογικού παραπτώματος... Για να είναι ακόμα ζωντανό το Πατριαρχείο στην Κωνσταντινούπολη πάει να πει ότι παρόλο τις δυσκολίες οι Ιεράρχες μας αντέχουν, ο Ελληνισμός αντέχει, το Βυζάντιο ζει, έστω και συρρικνωμένο στην Εκκλησία του Γένους...

Ο Γεννάδιος καλούμενος για δεύτερη φορά από τον Μωέμεθ να εκθέσει τις χριστιανικές διδασκαλίες, αποφεύγει εκ νέου να διατυπώσει αξιολογικές κρίσεις κατά του Ισλάμ. Έχοντας μεσολαβήσει δύο συζητήσεις με τον Μωέμεθ και με μουσουλμάνους ιεροδιδασκάλους αυτή τη φορά και επειδή διατύπωσαν παράπονα και λόγω άγνοιας της ελληνικής γλώσσας και λόγω της πυκνότητας της σκέψης του Σχολαρίου, ο Μωάμεθ τον κάλεσε να συντομεύσει και να απλοποιήσει το κείμενό του. Το τρίτο και τελευταίο κείμενό του ήταν το Ερωτήσεις και αποκρίσεις περί της θεότητος του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Πρόκειται για μια συνομιλία που είχε ο Γεννάδιος με μουσουλμάνους αξιωματούχους στην πόλη των Φερών , όταν μετά την παραίτησή του από τον Οικουμενικό θρόνο μόναζε στο μοναστήρι του Τιμίου Προδρόμου. Εδώ πλέον οι αναφορές του Γενναδίου είναι πιο συγκεκριμένες για το Ισλάμ, χωρίς όμως πάλι να κατονομάζει το Ισλάμ και τους Μουσουλμάνους, καθώς οι συνομιλητές του του ζητούν να υπεισέλθει σε σε θεολογικά δυσνόητα γι'αυτούς θέματα της ορθόδοξης πίστης. Γενικά και στα τρία κείμενά του αποφεύγει να αναφερθεί στην προγενέστερή του βυζαντινή απολογητική γραμματεία κατά του Ισλάμ η οποία απέρριπτε το πρόσωπο του προφήτη Μωάμεθ και την προφητεία του. Γενικά από την όλη στάση του φαίνεται «πράος, συμφιλιωτικός και ταυτοχρόνως πολύ σταθερός στις χριστιανικές διδασκαλίες». Δείτε τους Ιεράρχες που είναι σήμερα κατά της Πανορθόδοξης Συνόδου... Έχουν αντίθετες απόψεις, εντάξει το καταλαβαίνουμε. Μόλις λοιπόν τους καλούν να παρευρεθούν στην Σύνοδο να καταθέσουν ενώπιον όλων τις απόψεις τους αυτοί δηλώνουν παραίτηση και την κάνουν με ελαφρά πηδηματάκια... Και ο λαός αυτούς ακολουθεί. Έχουμε μάθει σήμερα να κρίνουμε και να κατακρίνουμε εξ αποστάσεως.. Προτιμάμε να μοιράζουμε φυλλάδες και επιστολές παρά να αντικρίσουμε τον άλλον.. Εκτός κι αν πιστεύουμε ότι κατά βάθος έχουμε άδικο και ότι στις επιστολές μας γράφουμε ανούσιες θεολογίες που δεν έχουν ίχνος σοβαρότητος.. Τότε καλύτερα να μείνουμε σπίτι μας... Οι Σύνοδοι και οι ομιλίες με Αιρετικούς χρειάζονται ανδρεία και πίστη Στον Χριστό.. Όπως είχαν οι Πατέρες, όπως είχε ο Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός όπως είχε ο Γεννάδιος Σχολάριος που ήταν πνευματικό τέκνο του Αγίου Μάρκου και όταν πέθανε τον διαδέχθηκε στους αγώνες κατά της Ένωσης των Εκκλησιών... Εκτός φυσικά αν υπάρξει μετάνοια. Τέτοια ένωση την θέλουμε, την ποθούμε και παρακαλούμε Τον Χριστό να την κάνει εφικτή. Έχουμε χρέος να αγωνιζόμαστε για την ένωση των Χριστιανών!! Έχουμε χρέος να αγωνιστούμε και να δείξουμε στους Ετερόδοξους με την ζωή μας και όχι με τα λόγια μας, ποια είναι η Αλήθεια, αφού πρώτα εμείς γνωρίσουμε την Αλήθεια.. Το ότι είμαστε Ορθόδοξοι δεν σημαίνει ότι γνωρίσαμε την Αλήθεια.. Θέλει αγώνα, δάκρυα και πόνο..

Δι ευχών του Μακαριστού Πατριάρχου του Γένους Γεννάδιου Σχολάριου καλή δύναμη στον αγώνα μας και η ενέργειες του επί της Τουρκοκρατίας και η στάση του απέναντι σε πλανεμένους και Αιρετικούς να είναι οδηγός
των Αγίων Πατέρων ημών στην επερχόμενη Αγία και Μεγάλη Σύνοδο... Αμήν, εγένετο.

Η εορτή του ΝΑΙ και του ΌΧΙ... 

Τις προάλλες καθόμουν με δύο φίλους και συζητούσαμε. Ο ένας εκ των δύο είναι ακροαριστερής ιδεολογίας. Η κουβέντα, μας πήγε στην αυριανή Μεγάλη εορτή της Ορθοδοξιας μας και του Ελληνισμού. Με έκπληξη ακούμε από το στόμα του ακροαριστερού της παρέας να μας λέει πως δεν γνωρίζει τι έγινε την 25η Μαρτίου και πως του είναι αδιάφορη αυτή η ημέρα... Άραγε δεν θέλει να ξέρει ή απλός δεν ξέρει; Είναι δυνατόν να ζούμε στην Ελλάδα και να μην έχουμε ακούσει έστω μία φορά στη ζωή μας για την 25η Μαρτίου; Κι όμως γίνεται! Το θέμα όμως δεν είναι αυτοί! Ανθέλληνες πάντα υπήρχαν και θα υπάρχουν! Το θέμα είναι τι κάνουμε εμείς που θεωρούμαστε Έλληνες.. Γνωρίζουμε τα γεγονότα; Γνωρίζουμε πως με το ΝΑΙ και το ΌΧΙ που ακούστηκαν άλλαξε η ιστορία, όχι μόνο της Πατρίδας μας, αλλά του κόσμου ολόκληρου!!! Ας τα δούμε ένα, ένα ποια ήταν αυτά τα γεγονότα και για ποιο λόγο θα έπρεπε να μας ευχαριστεί ολόκληρη η Ευρώπη!! 

Το ΝΑΙ
Ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου είναι η αρχή της Σωτηρίας του κόσμου διότι με το ΝΑΙ που είπε στον Αρχάγγελο Γαβριήλ η Παναγία μας ξεκίνησε η αντίστροφη μέτρηση για τον άνθρωπο. Το ναι αυτό ήταν η αρχή για την επιστροφή μας στο Παράδεισο. Λένε οι πατέρες πως η Παναγία είχε κάθε δικαίωμα να αρνηθεί!! Με το «Ιδού η δούλη Κυρίου, γένοιτο μοι κατά το ρήμα σου» η Παναγία δέχεται να φέρει στο κόσμο τον Σωτήρα Χριστό και το ΝΑΙ αυτό αλλάζει όλη την ανθρωπότητα! Αν η Παναγία μας είχε αρνηθεί τότε ίσως να μην ενσαρκωνόταν ο Θεός Λόγος διότι σαν την Παναγία δεν υπήρχε άλλη πάνω στη Γη! Ίσως να ερχόταν ο Χριστός αλλά με άλλο τρόπο, ίσως να περιμέναμε πολλούς αιώνες ακόμη για να βρεθεί κάποια σαν την κυρία Θεοτόκο ώστε να αντέξει τόσο βάρος.. Ποτέ δεν θα μάθουμε όμως τι θα γινόταν αν, διότι μιλούμε για ένα τετελεσμένο γεγονός. Για το λόγο αυτό ο λαός Του Θεού τιμάει τόσο πολύ Την Μαρία από τη Ναζαρέτ. Γιατί ήταν η μόνη που μπορούσε να δεχθεί ένα τόσο βαρύ φορτίο και γιατί τελικά δέχθηκε να το κουβαλήσει. Δέχθηκε να περάσει  ένα σωρό δυσκολίες, ένα σωρό δοκιμασίες, να μην μπορεί να βρει στέγη να γεννήσει, να τρέχει να σωθεί προς της Αίγυπτο από το μαχαίρι του Ηρώδη και εν τέλει να δει Τον Υιό της να ξεφτιλίζετε, να βλαστημάτε, να βασανίζετε εως θανάτου και να κρεμάται επί ξύλου... Ας είναι οι δοξολογίες και οι ευχαριστίες προς το πρόσωπό της αιώνιες!!! 

Η εορτή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου καθιερώθηκε γύρω στον 4ο αιώνα και μετά τον ορισμό της εορτής των Χριστουγέννων στις 25 Δεκεμβρίου. Ως είναι ευνόητο, μεταξύ των δύο αυτών εορτών υπάρχει στενή σχέση και έπρεπε ο εορτασμός του Ευαγγελισμού να τοποθετηθεί 9 μήνες πριν από τη Γέννηση του Χριστού, ήτοι στις 25 Μαρτίου. Το εκκλησιαστικό γεγονός του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου αναφέρεται και στο Κοράνιο, το ιερό βιβλίο των Μουσουλμάνων (19:16-22), μία ακόμη απόδειξη της βαθιάς επιρροής του Μωάμεθ από τη χριστιανική διδασκαλία.

Το ΌΧΙ
Η Επανάσταση του 1821 είναι το ΌΧΙ του σκλαβομένου Ελληνικού λαού προς τον Οθωμανό κατακτητή! Επί 400 χρόνια σκλαβιάς ζούσαμε κάτω υπό τον τουρκικό ζυγό. Ο Έλληνας δεν άντεχε άλλο, έβραζε μέσα του. Έτσι άρχισαν μικρό εντάσεις που κατέληξαν σε Επανάσταση. Την ένοπλη εξέγερση των Ελλήνων ξεκίνησαν και τελείωσαν δυο πρίγκιπες, οι οποίοι ήταν και αδέλφια: ο αρχηγός της Φιλικής Εταιρείας, πρίγκιπας Αλέξανδρος Υψηλάντης, που κήρυξε την έναρξή της στο Ιάσιο της Μολδοβλαχίας, (περιοχή που σήμερα ανήκει στη Ρουμανία), στις 22 Φεβρουαρίου του 1821 και ο πρίγκιπας Δημήτριος Υψηλάντης, που έδρασε στον ελλαδικό χώρο από το 1821, δίνοντας την τελευταία, νικηφόρα, μάχη εναντίον των Τούρκων, στην Πέτρα της Βοιωτίας, στις 12 Σεπτεμβρίου του 1829. Η 25η Μαρτίου, ημέρα του Ευαγγελισμού, είχε οριστεί ως ημέρα έναρξης της Ελληνικής Επανάστασης  "ως ευαγγελιζομένη την πολιτικήν λύτρωσιν του ελληνικού έθνους". Η ημερομηνία αυτή θεωρήθηκε ως σημείο αναφοράς από τις πρώτες ήδη ημέρες της Επανάστασης, και μάλιστα ως έναρξη ειδικής χρονολόγησης, ακόμα και σε περιοχές που είχαν επαναστατήσει νωρίτερα. Τουλάχιστον από το 1823 θεωρείτο στην Πελοπόννησο ως ημέρα έναρξης της επανάστασης. Μέχρι εκείνη τη μέρα, ως αρχή της Ελληνικής Επανάστασης θεωρούνταν η 1η Ιανουαρίου, ημερομηνία κατά την οποία ψηφίστηκε από την 1η Εθνοσυνέλευση της Πιάδας (Παλιάς Επιδαύρου) το 1ο Ελληνικό "Σύνταγμα", ήτοι "Προσωρινό Πολίτευμα". Έτσι λοιπόν η αλλαγή της ημερομηνίας θα έφερνε κύμα ενθουσιασμού στον -έτσι και αλλιώς θρησκευόμενο- λαό και θα απομάκρυνε το σύνδεσμο της έναρξης της Ελληνικής Επανάστασης με την "δημοκρατική" απαίτηση μέρους του λαού για Σύνταγμα, απαίτηση που μέχρι εκείνο το σημείο δεν είχε καλύψει ο μονάρχης Όθωνας. 

Ο αφορισμός της Φιλικής Εταιρείας και του Υψηλάντη από τον Πατριάρχη Γρηγόριο Ε” και η συμετοχή της Ορθόδοξης Εκκλησίας στον αγώνα ...

Σε αυτό το σημείο όμως πρέπει να πούμε κάτι πολύ σημαντικό... Αφορά την Ορθόδοξη Εκκλησία και την συμετοχή της στην Επανάσταση. Ο Σουλτάνος όταν έμαθε για την επανάσταση των Ελλήνων έγινε εξαλλος και υπέγραψε διάταγμα εξοντωτικό για τους Έλληνες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Το μόνο που έμενε ήταν να το προσυπογράψει και ο θρησκευτικός Τούρκος ηγέτης Χατζή Χαλίλ Εφέντης. Ο Σεϊχουλισλάμης όμως αρνήθηκε να εκδώσει φετφά για την σφαγή και εξόντωση των Ρωμιών, με το επιχείρημα ότι το Κοράνι δεν επέτρεπε τη σφαγή αθώων. Ο κίνδυνος ήταν μεγάλος. Ο Σουλτάνος τα έβαζε με τους βεζίρηδές του για επιεική στάση εναντίον των Ελλήνων. Ο Πατριάρχης Γρηγόριος ο Ε’ καταλάβαινε ότι θα ακολουθούσαν θηριωδίες που θα ισοδυναμούσαν με γενοκτονία και δεχόταν μεγάλες πιέσεις από την Υψηλή Πύλη. Παρά τη συμμετοχή του στην προετοιμασία του Αγώνα και τις σχέσεις του με τη Φιλική Εταιρεία, έπρεπε να διαχωρίσει τη θέση της Εκκλησίας από την Επανάσταση. Έτσι προχώρησε στον αφορισμό του Πατριαρχείου κατά της Φιλικής Εταιρείας και του κινήματος Αλέξανδρου Υψηλάντου και Μιχαήλ Σούτσου. Την απόφαση για αφορισμό την έλαβε σώμα 72 εκπροσώπων της Ρωμιοσύνης της Κωνσταντινούπολης μεταξύ των οποίων ιερείς και πολιτικοί. Η στάση αυτή αποτελεί μέχρι σήμερα σημείο τριβής μεταξύ των μελετητών της ιστορίας.... Αυτός ο αφορισμός πάντως δεν είχε αρνητική απήχηση στον Εθνικό Αγώνα. Από τους 23 Αρχιερείς που υπέγραψαν το “αφοριστικό” κείμενο, το ένα τρίτο συμπεριλαμβανομένου και του Οικουμενικού Πατριάρχου Γρηγορίου του Ε”, πλήρωσαν με την ζωή τους και πολλοί δοκιμάστηκαν σκληρά με φυλακίσεις, εξορίες και περιορισμούς. Ο Υψηλάντης καθησύχαζε με επιστολή του τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη ότι «ο μεν Πατριάρχης βιαζόμενος παρά της Πόρτας σας στέλλει αφοριστικά και εξάρχους παρακινώντας σας να ενωθήτε με την Πόρτα, εσείς όμως να τα θεωρείτε ταύτα ως άκυρα, καθότι γίνονται με βία και δυναστείαν και άνευ θελήσεως του πατριάρχου». Ο Σουλτάνος τελικά στράφηκε εναντίον του Γρηγορίου Ε”, αλλά ο Πατριάρχης απέρριψε προτάσεις ακόμη και υπαλλήλων ξένων πρεσβειών να εγκαταλείψει την Κωνσταντινούπολη. Mετά τη λειτουργία του Πάσχα στις 10 Απριλίου 1821 ο Γρηγόριος συνελήφθη, κηρύχθηκε έκπτωτος και φυλακίστηκε. Το απόγευμα της ίδιας μέρας απαγχονίστηκε στην κεντρική πύλη του Πατριαρχείου, όπου παρέμεινε κρεμασμένος για τρεις ημέρες.... Μην ακούμε λοιπόν πολέμαρχους της Ορθόδοξης πίστης να λένε διάφορα για τον Κλήρο και την Ιεραρχία. Πάντα ήταν στο πλευρό των αγωνιζόμενων Ελλήνων, στον Ιερό Κλήρο χρωστάμε και την διατήρηση της παράδοσης μας, των ηθών και των εθίμων μας... Αλήθεια, τι γλώσσα θα μιλούσαμε σήμερα χωρίς τα κρυφά σχολία; Γνωρίζω πως πάλι ορισμένοι θεωρούν μύθο και αυτό το γεγονός αλλά μας επιβεβαιώνει ο σπουδαίος Σαράντος Καργάκος πως <<πρέπει όλοι αυτοί να αρχίσουν να διαβάζουν! να διαβάζουν γιατί τα πτυχία τους αξίζουν όσο οι αφίσες στα Εξάρχια!!! Υπάρχουν γραπτά μνημεία που μαρτυρούν για το κρυφό σχολειό! Αυτό του Στέφανου Κανέλλου, ο οποίος στέλνει μία επιστολή στον Γερμανό θεατρικό συγγραφέα Αϊτέν και του μιλάει το 1822 για κρυφό σχολειό!>>. Για κρυφό σχολειό μιλάει και ο Κολοκοτρώνης στα απομνημονεύματά του. <<Στα καλύτερα Ευρωπαϊκά Πανεπιστήμια να πήγαινα, δεν θα μάθαινα τα γράμματα που έμαθα στα Μοναστήρια μας.>>  Οπότε αφήστε τους να λένε! Μια ζωή σαν τενεκέδες που κάνουν θόρυβο θα ακούγονται.. Ο Ιερός Κλήρος, η Εκκλησία ολόκληρη ήταν στη πρώτη γραμμή της μάχης! Από τον Πατριάρχη Γρηγόριο Ε', τον Δεσπότη Παλαιών Πατρών Γερμανό (που ύψωσε το Λάβαρο στην Αγία Λαύρα), τον Διάκονο Αθανάσιο, τον Παπαφλαίσα μέχρι απλούς Μοναχούς και Κληρικούς που μας είναι άγνωστοι η Εκκλησία ήταν πρώτη που αιματοκυλίστηκε για να μην είμαστε εμείς σήμερα, απλά το υπόλοιπο της Ευρωπαϊκής Τουρκίας... Δανείζομαι κι ένα απόσπασμα από ομιλία του Μεγάλου Διαδασκάλου του Έθνους μας π. Γεώργιο Μεταλληνό που ομιλεί για την συμετοχή του Ιερού Κλήρου στον αγώνα της απελευθέρωσης..

Ιδιαίτερα από την περιοχή της Ελλάδος αναφέρονται επώνυμα στις πηγές 73 αρχιερείς, που έλαβαν ενεργό μέρος στον Αγώνα. Σαρανταδύο Αρχιερείς υπέστησαν ταπεινώσεις, εξευτελισμούς, φυλακίσεις, διώξεις κάθε είδους, βασανιστήρια, εξορίες κ.λπ. Δύο Οικουμενικοί Πατριάρχες (Γρηγόριος Ε’, Κύριλλος ΣΤ’) και 45 Αρχιερείς (Μητροπολίτες) εκτελέσθηκαν ή έπεσαν σε μάχες. Κατά τον Γάλλο Πρόξενο Πουκεβίλ οι κληρικοί-θύματα του Αγώνα ανέρχονται συνολικά σε 6.000(41).

Υπάρχει όμως και το “εξ αντιθέτου” επιχείρημα. H μαρτυρία των Τούρκων Ιστορικών για τη δράση του ελληνορθοδόξου Κλήρου στον Αγώνα του ’21. ‘Ετσι, ο Μώραλη Μελίκ Μπέη δέχεται ότι “τον λαόν (της Πελοποννήσου) υπεκίνησαν oι έχοντες συμφέροντα και σχέσεις μετά τούτων, oι έμποροι, οι πρόκριτοι, και κυρίως oι μητροπολίται και γενικως oι ανήκοντες εις τον κλήρον, δηλαδή oι πραγματικοί ηγέται του Εθνους”(43). Ο δε Ζανί Ζαντέ σημειώνει: “Τα σχέδια ετηρούντο μυστικά μεταξύ του Πατριάρχου, των Μητροπολιτών, των Παπάδων, των Δημογερόντων”.

Διά να κλείσουμε το θέμα αυτό, θα προσθέσουμε, ότι ενίοτε τον 19ο αιώνα εγείρονταν αντιδράσεις όχι για την μη συμμετοχή των Κληρικών μας στον απελευθερωτικό Αγώνα, αλλά αντίθετα για τη συμμετοχή τους σ’ αυτόν. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του Κεφαλλονίτη κοσμοκαλόγηρου και ησυχαστή Κοσμά Φλαμιάτου (1786- 1852). Κατά τον Φλαμιάτο η Αγγλία εκμεταλλεύθηκε τον Αγώνα του ’21. Με την εμπλοκή του Κλήρου σ’ αυτόν επεδίωξε “ίνα διεγείρη την παγκόσμιον, ει δυνατόν, περιφρόνησιν, μίσος, αποστροφήν και συνωμοσίαν κατά του Κλήρου, τόσον την εκ των Αρχών, όσον και την εκ του λαού. Δι’ αυτόν τον σκοπόν προς τοις άλλοις εκίνησεν εμμέσως εις τους αρχηγούς της Φιλικής Εταιρείας και εισήχθησαν εν αυτω ο Οικουμενικός Πατριάρχης, πολλοί Επίσκοποι και άλλοι εκ του Κλήρου της Ανατολής, και εφάνησαν τινες εξ αυτών οπλοφορούντες εις το στάδιον του κατά των Οθωμανών πολέμου, φαινόμενον όλως μοναδικόν, αλλόκοτον και αποτρόπαιον, εις την Ορθόδοξον Εκκλησίαν…”.

Δεν θα ασχοληθούμε με την ορθότητα ή όχι των κρίσεων του Φλαμιάτου, που έχει το δικό του πρίσμα θεωρήσεως.

Το σκανδαλιστικό για ησυχαστές σαν τον Φλαμιάτο ειναι η συμμετοχή του Κλήρου στις πολεμικές επιχειρήσεις (“οπλοφορία”) και σε μια συνωμοτική Εταιρεία, όπως η Φιλική. Την τελευταία θεωρεί κατευθυνόμενη “εμμέσως” από την Αγγλία. Μάλλον, συνεπώς, αυτό προσκρούει στη συνείδησή του, ότι δηλαδή η Επανάσταση εξυπηρετούσε τους σκοπούς της Δύσεως. Σ’ αυτό ακριβώς, πιστεύουμε, έγκειται η αντίθεσή του. Οτι ο Κλήρος της Ελλάδος, εν αγνοία του, εξυπηρέτησε σκοπούς αλλοτρίους και όχι τα όνειρα της Ρωμηοσύνης. Ο Φλαμιάτος γράφει στη δεκαετία του 1840, όταν πολλά πια έχουν αποσαφηνισθεί. Σημαντικό όμως είναι, ότι θεωρεί τον Οικουμενικό Πατριάρχη μέλος της Φιλικής Εταιρείας, σ’ αντίθεση με τους σημεριυούς επικριτές του. Για τους παραδοσιακούς ορθοδόξους όμως αυτό ήταν το σκάνδαλο και όχι το αντίθετο. O Γενάρχης της Ρωμηοσύνης να υποθάλπει κινήσεις, που στρέφονταν εναντίον της… Γι’ αυτό μιλήσαμε παραπάνω για “θυσία” και “αυθυπέρβαση” του Ράσου. Η εθναρχική πολιτική εγκαταλείφθηκε για χάρη της ελευθερίας της Ελλάδος. Η Ρωμαίικη Εθναρχία θυσιάσθηκε, εκούσια, για την ελευθερία της Ελλάδος. Ο ΄Οθωνας στα 1833 θα πάρει για τους ΄Ελληνες, πολιτικά και εκκλησιαστικά, τη θέση του Εθνάρχη Οικουμενικού Πατριάρχη.Η αγανάκτηση του Φλαμιάτου εστιάζεται, ακριβώς, στην αντίθετη κατεύθυνση από τις αιτιάσεις των επικριτών του Κλήρου. Το Ράσο θυσίασε τα πάντα για την Ελλάδα και την εθνική αποκατάστασή της.

Συμπερασματικά: Η συμμετοχή του Ράσου στους εθνικούς μας αγώνες δεν είναι ασφαλώς, ο μοναδικός λόγος της παρουσίας του Κλήρου στην κοινωνία μας. Κύρια αποστολή του Ράσου είναι το έργο του ιατρού στο “Πνευματικόν Ιατρείον” της Εκκλησίας για την πνευματική και υπαρκτική αποκατάσταση του ανθρώπου μέσα στο Σώμα του Χριστού. Η Εκκλησία δεν μπορεί ποτέ να θεωρείται ως ένας συμβατικός θεσμός, κοινωνικού χαρακτήρα, μέσα στον υπόλοιπο κρατικό και εθνικό βίο, μέ σκοπό να σώζει απλώς την ιστορική διάσταση.

Εν τούτοις η Ορθόδοξη Εκκλησία, και μάλιστα η Ελλαδική, πρωτοστατεί σ’όλους τους απελευθερωτικούς μας αγώνες. Γιατί; Διότι τούτο απορρέει από την πίστη της γιά τον κόσμο και τόν άνθρωπο. Η Ορθοδοξία βλέπει την ελευθερία ως το φυσικό κλίμα αναπτύξεως και πραγματώσεως , του ανθρωπίνου προσώπου. Πραγματική δε ελευθερία είναι η δυνατότητα κοινωνίας του ανθρώπου με το Θεό καίι τούυς συνανθρώπους του, σε βαθμό γνησιότητας, πληρότητας και αυθεντικότητας, έξω δηλαδή από κάθε αναγκαστικότητα. Η ανθρώπινη ελευθερία εντάσσεται στα πλαίσια του θελήματος του Θεού και είναι (και ως εθνική-κοινωνική) έννοια καθαρά θεολογική- εκκλησιαστική.

Ο Ορθόδοξος Κλήρος δεν μπορεί να μη συμμετάσχει στους εθνικούς-απελευθερωτικούς αγώνες, διότι το έργο του και στην περίοδο της ειρήνης είναι απελευθερωτικό. Αγώνας για την καταξίωση του Ρωμηού, ως απελευθέρωση από τα δεσμά της εσωτερικής δουλείας, της αμαρτίας. H εσωτερική δε δουλεία κατά κύριο λόγο επιφέρει και την εξωτερική. Διότι δουλεία δεν είναι, κυρίως, η αναγκαστική υποταγή, αλλά η εσωτερική υποταγή και ταύτιση με τον κατακτητή, η νέκρωση του πνεύματος αντιστάσεως και του ψυχικού δυναμισμού. Γι’ αυτό και πιστεύουμε, ότι η σημαντικότερη προσφορά του Ράσου στο ΄Εθνος μας δεν ήταν τόσο η συμμετοχή του Κλήρου στις ένοπλες εξεγέρσεις και συγκρούσεις, όσο η συμβολή του Ράσου στη συντήρηση του ελληνορθοδόξου φρονήματος του Γένους και της αγάπης του προς την ελευθερία. Χωρίς αυτές τις προϋποθέσεις δεν θά μπορούσε να υπάρξει Εικοσιένα. 

Εχθροί και πολέμαρχοι... 

Τότε, την εποχή αυτή υπήρχαν ένα σωρό προδότες και ανθέλληνες... Δυστυχώς όλοι αυτοί συντιρούντε μέχρι και σήμερα. Θερμή παράκληση. Αυτές τις μέρες θα ακούσουμε πολλές θεωρίες συνομωσίας. Θα πρέπει όμως να έχουμε πλήρες γνώση. Ανοίξτε τα βιβλία, διαβάστε, να είστε έτοιμοι να αντιμετωπίσετε τον κάθε τυχαίο που θα τολμήσει να σπηλαιώσει τους αγώνες της Χώρας μας και την Ορθότητα της πίστεώς μας... Ορισμένοι θα κοροϊδεύουν διότι δεν καταλαβαίνουν πως η γέννηση του Χριστού μας ΔΕΝ ήρθε από τον κρίνο που έδωσε ο Αρχάγγελος Γαβριήλ, αλλά εκ Πνεύματος Αγίου. Ο τρόπος που τεκνογονεί ο άνθρωπος σήμερα είναι μεταπτωτικός! Αν ο Αδάμ και η Εύα δεν είχαν διωχθεί από το Παράδεισο δεν θα γινόταν με την συνεύρεση η τεκνογονία αλλά με άλλο τρόπο. Δεν μπορεί ο Χριστός να έρθει στο κόσμο με τα σημάδια του Προπατορικού αμαρτήματος, ΔΕΝ ΓΊΝΕΤΑΙ!!! Είναι αναμάρτητος!! Για ορισμένους είναι παράλογο το ότι η Παναγία γέννησε χωρίς να βρεθεί με άντρα, για μένα όμως είναι Ααπολύτως φυσιολογικό!!! 

Τα ίδια θα ακούσουμε και για την Επανάσταση του 1821!! Θα βγουν ορισμένοι ανθέλληνες να ακυρώνουν τα πάντα, να κράζουν τον Ιερό Κλήρο μας και την Ορθόδοξη πίστη μας, άλλοι θα υποβαθμίζουν τελείως τους αγώνες και τους τόνους αίματος που χύθηκαν και τελικά θα μας κάνουν να αναρωτιόμαστε σαν τον Μακρυγιάννη <<Αν ξέραμε τι Κράτος θα φτιάχναμε, δεν θα μπαίναμε στο κόπο να ελευθερωθούμε... >>

Εμείς να κρατήσουμε Αιωνίος στη μνήμη μας τους ήρωες αυτούς όπως Αιώνιες να είναι οι ευχαριστίες μας προς το πρώσοπο της Παναγίας μας... Διότι χωρίς το ΝΑΙ και το ΌΧΙ που εορτάζουμε, ο κόσμος σήμερα θα ήταν τελείως διαφορετικός... Εχθροί πάντα υπήρχαν και πάντα θα υπάρχουν...   

Νηστεύσαντες και μη νηστεύσαντες - χορτοφάγοι και δίαιτα... 

Έφτασε λοιπον και η περίοδος της Μεγάλης Τεσσαρακοστής... Αυτή η πολύ όμορφη και διδακτική (από όλες τις απόψεις) περίοδος που ο άνθρωπος κάνει αποτοξίνωση από τα πάθη του (φαγητό, τσιγάρο, αλκοόλ, νεύρα κ.τ.λ.π.) και ελευθερώνετε... Ελευθερώνετε από την κατάχρηση και αρέσκετε στη χρήση. Αυτή είναι η περίοδος που το σώμα κάνει υπακοή στον άνθρωπο και όχι ο άνθρωπος στο σώμα... Όσο και δύσκολα να μας φαίνονται τα πράγματα στην αρχή ένα να έχουμε στο νου μας... Από τη νηστεία κανένας δεν πέθανε, από την λεμαργία όμως ΠΟΛΛΟΊ...!!!!

Τι ακριβώς όμως είναι η νηστεία;
Ορισμένοι απλώς αλλάζουν διατροφή και νομίζουν πως νηστεύουν... ΜΈΓΑ ΛΆΘΟΣ!! Μην μπερδεύουμε τη νηστεία με την δίαιτα... Άλλο το ένα και άλλο τ' άλλο. Στη δίαιτα μπορεί να αλλάζεις διατροφή αλλά τα γεύματά σου είναι ποιο πολλά και μικρά... Στη νηστεία κανονικά, ελατώνεις και την ποσότητα του φαγητού. Δεν έχει νόημα να νηστεύεις και να τρως 5 τόνους νηστίσιμα. Αυτό είναι κοροϊδία!! Από την άλλη νηστεία δεν είναι μόνο το φαγητό... Ορισμένοι άνθρωποι δεν αντέχουν χωρίς κάποιες συγκεκριμένες τροφές, οπότε θα νηστέψουν κάτι άλλο... Θα νηστέψουν το αλκοόλ, αν καπνίζουν θα κόψουν το τσιγάρο, αν είναι αθυρόστομοι θα επικεντρωθούν εκεί.. Καλό λοιπόν είναι να έχουμε επικοινωνία με τον πνευματικό μας έτσι ώστε να δούμε πως θα πορευτούμε την αγία αυτή περίοδο...

Πως προέκυψε η νηστεία;
Ορισμένοι αμαθείς λένε πως η νηστεία είναι εφεύρεση των παπάδων για να ελέγχουν τον κόσμο... Αν αυτό το λένε οι άθεοι δεν με απασχολεί και πραγματικά μου περνάει αδιάφορο.. Το στενάχωρο όμως είναι πως αυτή την άποψη την έχουν υιοθετήσει και Χριστιανοί Ορθόδοξοι και σε αυτούς θέλω να επικεντρωθώ... Η νηστεία λοιπόν είναι η ΠΡΏΤΗ ΕΝΤΟΛΉ ΤΟΥ ΘΕΟΎ ΣΤΟΥΣ ΠΡΩΤΌΠΛΑΣΤΟΥΣ!!! Που το βλέπουμε αυτό; Στο κεφάλαιο της Γέννεσης ο Χριστός λέει στους πρωτόπλαστους πως μπορούν να φάνε από όλους τους καρπούς, εκτός από αυτό το δένδρο, της γνώσης - του καλού και του κακού. Αυτή είναι η πρώτη νηστεία που ορίζει ο Θεός, μέσα στο Παράδεισο κι όλας!! Οι πρωτόπλαστοι καταπάτησαν την νηστεία αυτή και τα αποτελέσματα γνωστά σε όλους μας... Οπότε, αγαπητοί Χριστιανοί κανένας παπάς δεν μας ελέγχει... Άλλη απόδειξη είναι το χοιρινό και τα οστρακοειδή... Στο Λευιτικό 11:08 και Λευιτικό 11:10 απαγορεύει ο Θεός στον άνθρωπο να φάει από αυτές τις τροφές!! Τις χαρακτηρίζει μάλιστα ακάθαρτες και βδελυκτές!!! Γιατί όμως; αφού σύμφωνα με το κεφάλαιο της Γέννεσης ότι έκανε ο Θεός ήταν καθαρό και καλό!! Λοιπόν, ούτε το χοιρινό είναι ακάθαρτο, αλλά ούτε τα οστρακοειδή είναι βδελυκτά. Εδώ ο Χριστός απλά θέλει να μας τονίσει την αναγκαιότητα της νηστείας που επέβαλε στον άνθρωπο!! Για κάποιο λόγο (ίσως για τις πολλές αμαρτίες, δεν μπορώ να φανταστώ κάτι άλλο) ο Θεός ορίζει νηστεία πολλών αιτών...!! Όταν έρχετε όμως το πλήρωμα του χρόνου ο Χριστός πάλι, παρουσιάζει στον Πέτρο όλα τα ζώα του πλανήτη και του λέει πως τώρα μπορεί να φάει. Ο κανόνας της νηστείας που επέβαλε ο Θεός στον άνθρωπο πέρασε και τώρα ο άνθρωπος μπορεί να φάει.. Άλλα κεφάλαια που μας δείχνουν πως και στην Αγία Γραφή νήστευαν είναι τα εξής... Ο Μωϋσής πραγματοποίησε διπλή νηστεία σαράντα ημερών (Εξ. 34,27 κ.ε.) και αξιώθηκε να γίνει δέκτης του θείου φωτός. Νηστεία και προσευχή έκαμε και ο Δανιήλ στο λάκκο των λεόντων με τα γνωστά θαυμαστά αποτελέσματα (Δαν. 9,1 κ.ε.). Σύμφωνα με την Αγία Γραφή, η αληθινή νηστεία πρέπει να είναι ενωμένη με την αγάπη για τον πλησίον, να περιέχει την αναζήτηση της αληθινής δικαιοσύνης και κατά συνέπεια, δεν μπορεί να διαχωριστεί ούτε από την ελεημοσύνη ούτε από την προσευχή (Ησ. 58,2-11). Ο Ιησούς επέμεινε περισσότερο στην απαγκίστρωση από τα πλούτη (Ματθ. 19,21), στην εκούσια εγκράτεια (Ματθ. 19,12) και κυρίως στην αυταπάρνηση και στην άρση του Σταυρού (Ματθ. 10,38-39).
Οι Πράξεις των Αποστόλων μνημονεύουν λατρευτικές τελετουργίες που περιλαμβάνουν νηστεία και προσευχή (Πραξ. 13,2 κ.ε. 14,23), ενώ ο Απόστολος Παύλος στη διάρκεια του εξαντλητικού ιεραποστολικού του έργου, δεν αρκείται στην πείνα και στη δίψα που του επιβάλλουν οι περιστάσεις, αλλά προσθέτει και τις συχνές νηστείες (Β΄ Κορ. 6,5. 11,27).
Πάντως η εφαρμογή της Νηστείας από τον άνθρωπο εμπεριέχει ορισμένους κινδύνους όπως είναι η τυπολατρία ή ο κίνδυνος υπεροψίας και επιδείξεως, αν νηστεύει κανείς "όπως φανή τοις ανθρώποις" (Ματθ. 6,16). Ο Ιησούς καλεί τον άνθρωπο να νηστεύει με απόλυτη διακριτικότητα, διότι αλλιώς η ψυχή του δεν θα ωφεληθεί τίποτα, αλλά μόνο θα αμοιφθεί πρόσκαιρα από την ηδονή της επίδειξης (Ματθ. 6,16). Η νηστεία πρέπει να είναι γνωστή μόνο στο Θεό (Ματθ. 6,17), μια νηστεία ταπεινή, που θα συμφιλιώσει τον άνθρωπο με τον Θεό, σε αντίθεση με την φαρισαϊκή επίδειξη (βλ. Λουκ 18,12-14). Τέλος έχουμε και Τον Κύριό μας που νήστεψε 40 μέρες στην έρημο. Επομένως όλοι οι Χριστιανοί που εναντιώνονται στη νηστεία θα πρέπει το συντομότερο να αναθεωρήσουν... Για το δικό τους καλό...

Vegetarian menu
Υπάρχει όμως και μία άλλη κατηγορία ανθρώπων που "νηστεύουν" σε όλη τους την ζωή. Είναι οι λεγόμενοι χορτοφάγοι. Επιφανειακά μοιάζουν πολύ σε κάποιον Χριστιανό που νηστεύει αλλά κατα βάθος δεν έχουν καμία σχέση! Η μέρα με την νύχτα θα έλεγα... Καταρχάς δεν συμετέχουν στο δείπνο που ο Θεός ετοίμασε για τον άνθρωπο. Όταν ο Θεός σε προσκαλεί να φας από όλα τα καλά, το κάνει για να σε ευχαριστήσει. Καλό είναι να μην του γυρνάς την πλάτη. Υπάρχουν όμως και άνθρωποιο που πραγματικά δεν μπορούν να φάνε κρέας... Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι νηστεύουν. Νηστεία χωρίς μετάνοια, προσευχή και εγκράτεια από τα σαρκικά, ΔΕΝ ΕΊΝΑΙ ΝΗΣΤΕΊΑ!! Το φαγητό δεν είναι τίποτα μπροστά στα άλλα πάθη. Το φαγητό το νηστεύει κάποιος μόνο αν δεν έχει κάποιο άλλο κόλημα... Για παράδειγμα κάποιος εθισμένος στο τσιγάρο και τα ναρκωτικά Μεγάλη Παρασκευή μπορεί να φάει κρέας αλλά δεν θα κάνει ούτε μία μικρή τζούρα..!! Αυτές τις μέρες καπνούς βγάζει μόνο ο Διάβολος....!!!! Κάποιος διαβιτικός θα νηστέψει σε άλλο σημείο... Όλα αυτά θα συνοδεύονται με πολύ προσευχή. Βλέπουμε αγαπητοί μου πως ο νηστευτής κάνει πραγματικό αγώνα, ενώ ο χορτοφάγος απλά αυτό που του αρέσει... Γι αυτό λοιπόν λέω πως μεταξύ των δύο δεν υπάρχει κάτι κοινό, όσον αφορά την διατροφή και τον αγώνα τους...

ΚΑΛΉ ΣΑΡΑΚΟΣΤΉ ΝΑ ΈΧΟΥΜΕ ΛΟΙΠΌΝ ΚΑΙ ΚΑΛΉ ΔΎΝΑΜΗ...!!!

Αλλοπρόσαλλες συμπεριφορές των παιδιών και η αντιμετώπιση με όπλο την αγάπη (Ασώτου Υιού)

Πολλοί γονείς αν τους ρωτήσεις τώρα, "γιατί ξεκινήσατε οικογένεια και ποιες οι προϋποθέσεις" θα αιφνιδιάστουν αρχικά, και μετά θα κοιτάξουν πολύ παράξενα. Επειδή όμως, δεν θα ξέρουν τι να απαντήσουν θα αξεκινήσουν να σε υποβαθμίζουν, να σε κάνουν να νιώθεις ηλίθιος έτσι ώστε να πάρεις πίσω το ερώτημά σου, κι εκείνοι να αποφύγουν να απαντήσουν. Δυστυχώς στις μέρες μας δεν γνωρίζουμε ότι ΌΛΟΙ μας έχουμε ένα σκοπό, έχουμε ευθύνες! Όλα όμως πρέπει να αρχίζουν και να τελειώνουν με την αγάπη. Έκανα οικογένεια διότι αγαπώ τον άνθρωπο, αγαπώ την γυναίκα και γνωρίζω πως μέσα από τον γάμο και την δημιουργία της οικογένειας ολοκληρώνομαι σαν άνθρωπος. Όταν μέσα σε ένα βράδυ ο άλλος γίνεται γονέας (one night stand) τότε σίγορα αύριο - μεθαύριο θα υπάρχουν προβλήματα στο σπίτι και κυρίως στα παιδιά... Υπάρχουν όμως και περιπτώσεις που το κάθε σπιτικό άνοιξε με πολύ αγάπη και με τις καλύτερες προϋποθέσεις. Ακόμα και σε αυτές τις οικογένειες τα προβλήματα θα "χτυπίσουν την πόρτα". Επειδή όμως εδώ, σε αυτό το σπιτικό κυριαρχεί η αγάπη, όλα κάποια στιγμή θα ξεπεραστούν και η οικογένεια θα βγει από την δύσκολη κατάσταση αλώβητη. Τέτοια ήταν και η οικογένεια του "Ασώτου Υιού"

Αγάπη

Τι είναι όμως αγάπη και πως μπορούμε με βάση αυτή να δημιουργήσουμε μία σωστή οικογένεια; Παρακολουθόντας τον "ύμνο της αγάπης" του Απόστολου Παύλου πραγματικα σου ανήγει ο νους, ξεστραβώνεσαι που λέμε ποιο λαϊκά. Πραγματικά κάτι τέτοιο δεν έχει γραφτεί ΠΟΥΘΕΝΆ και από ΚΑΝΈΝΑΝ! Θα πρέπει κάποια στιγμή όλοι μας να τον διαβάσουμε. Άσχετα αν είμαστε πιστοί ή όχι. Ο ύμνος της Αγάπης από τον Απόστολο Παύλο μας αφορά όλους και γράφτηκε για να διαβαστεί από όλους!

Προβληματικοί γονείς.

Παλαιότερα λέγαμε πως πίσω από μία άσχημη συμπεριφορά κάποιου παιδιού, βρισκόταν μία προβληματική μάνα. Σήμερα λέμε πως την θέση της μάνας την κατέχει ο πατέρας! Σήμερα ο προβληματικός είναι ο πατέρας!! Οι παλιές εποχές δεν ήταν όλο "χάδια" παρείχαν όμως ασφάλεια! Το κάθε παιδί έπαιρνε την ασφάλεια από τον πατέρα του και έψαγνε για λίγο χάδι από την μάνα του. Είχε ανάγκη την δική της παρουσία ποιο πολύ από τη δεδομένη του πατέρα. Σήμερα τα παιδιά ζουν κάτω από εντελώς διαφορετικές συνθήκες. Η ζωή είναι όλο χάδια και χαμόγελα, δίνει συνεχώς ψευτό - παρηγοριές αλλά δεν δίνει την ουσιαστική ασφάλεια. Γι αυτό και το παιδί στη καρδιά του, ψάχνει για κάτι στιβαρό, για κάτι δυνατό, κάτι αντρικό! Διότι σήμερα λοίπουν οι πατεράδες από την ζωή τους, λείπουν οι άνδρες... Αυτό έχει το εξής αποτέλεσμα. Προσπαθούν α καλύψουν το κενό με πολλούς διαφορετικούς τρόπους. Ντύνονται παράξενα, αντιμιλούν, καπνίζουν, κάνουν ναρκωτικά απαιτούν αυτοκίνητο ή μηχανή και γενικός είναι πάντα ανικανοποίητα, ότι και να τους δώσεις!!! Οι γονείς δεν αντιλαμβάνονται το βάθος του προβλήματος ακι βλέπουν μόνο την επιφάνεια. Δηλαδή ότι φταίει το παιδί!! Όλα στα έδωσα,τι άλλο θέλεις;

Ο πατέρας της παραβολής του ασώτου.

Έχουμε έναν πατέρα, έναν πατέρα της ταπείνωσης και της καλοσύνης. Έναν πατέρα που μέσα του ξεχυλίζει από αγάπη! Βλέπουμε το παιδί της παραβολής να απαιτεί αυτά που δικαιούται και να φεύγει από το σπίτι! Το συμαντικότερο στοιχείο του είναι ότι δέχετε τα νέα δεδομένα του νεότερου υιού του. Τι κάνει αυτός ο πατέρας; Αμέσως μοιράζει την περιουσία και δίνει στον υιό του αυτό που του ανήκει! Δεν τον απειλεί! Δεν αντιδρά! Δεν φέρνει δικαιολογίες και επιχειρήματα! Υπακούει ταπεινά..Είναι αρκετά ασυνήθιστος αυτός ο πατέρας.. Στη πρόκληση του παιδιού του δεν απαντάει με φόβους και απειλές ή απαγορεύσεις αλλά με σιωπή και ταπείνωση... Από μέσα του βέβαια ο κόσμος του καταρέει.. Όμως ΑΓΑΠΆΕΙ! Αγαπάει και καταλαβαίνει πως αγάπη και ελευθερία είναι δύο λέξεις που πάνε μαζί. Δεν μπορεί να λέει πως αγαπάει τον υιό του και από την άλλη να μην τον αφήνει ελεύθερο να κάνει αυτό που επιθυμεί... Τότε έχουμε να κάνουμε με υποκριτή! Πονάει ο πατέρας, αλλά συγχρόνως αγαπάει το παιδί του! Ο πόνος του είναι βουβός. Ξέρεις τι πράγμα είναι να έχεις το παιδί σου πρίγκιπα και αυτός να σου επιστρέφει κουρελιάρης; Να τον έχεις παιδί και να επιστρέφει χειρότερος και από δούλος! Να τον έχεις πεντακάθαρο με όλα τα καλά του Θεού και να σου γυρίζει με το στομάχι γεμάτο από χαρούπια! Ο πατέρας όμως της παραβολής με την στάση του αυτή φαίνετε ότι οικοδομούσε στη ψυχή του παιδιού του την επιστροφή. Ο άσωτος υιός, στην αποστασία του και το χάλι του, εξακολουθεί να το αποκαλεί πατέρα... θα γυρίσω λέει και θα του πω "πάτερ ήμαρτον εις τον ουρανόν και ενώπιόν σου, ουκέτι ειμί άξιος κληθήναι υιος σου" Ο πατέρας τον νιώθει παιδί του έστω κι αν αυτός έχει προδώσει την αγάπη του! Λένε καμιά φορά οι γονείς "αν το κάνεις αυτό, να σηκωθείς να φύγεις και να μην ξαναγυρίσεις. Δεν σε θεωρώ παιδί μου!!" ΜΈΓΑ ΛΆΘΟΣ!!!! Το παιδί της παραβολής όμως γνωρίζει πως ότι και να κάνει, παραμένει υιός του πατέρα του... Δεν τον αγαπά ο πατέρας επειδή είναι καλός, αλλά επειδή είναι παιδί του....!!! Η σχέση είναι ανώτερη από την αρετή, διότι είναι δοτή και μόνιμη.. Ξέρει ο υιός πως αν επιστρέψει θα γίνει δεκτός από τον πατέρα του, για το λόγο αυτό επιστρέφει! Αυτός ο πατέρας, όπως φαίνεται στο Ευαγγέλιο είναι αυτός που δεν ξεχνούσε τον υιό του!! Γι αυτό και από μακριά το είδε. Μπορούμε να πούμε πως περίμενε κάθε μέρα! Είχε την ελπίδα της επιστροφής..!! Κι ενώ δεν ξεχνούσε το πρόσωπο του παιδιού του, ξέχασε αμέσως τις πράξεις του!! Κι ενώ δεν έσβηνε μέσα του η ελπίδα της επιστροφής του παιδιού, εξαφανίστικε αμέσως η πίκρα της απουσίας του! Γι αυτό μόλις το παιδί γύρισε συγχωρέθηκε. Δεν αντέχει να τον βλέπει σε αυτά τα χάλια. Το παιδί είναι έτοιμο να απολογηθεί μα ο πατέρας τον διακόπτει, δεν τον αφήνει να ολοκληρώσει την απολογία του! Γιατί δεν έχει σημασία... Σημασία έχει ότι γύρισε... «Φέρετε την στολή την πρώτη και ενδύσατέ τον και δώστε δακτυλίδι στο χέρι του και υποδήματα στα πόδια του και αφού φέρετε τον μόσχο τον σιτευτό, σφάξτε τον για να φάγωμεν και ευφρανθώμεν»

Οι δικές μας ευθύνες

Η παραβολή του ασώτου μας διδάχκει πως κάνουμε σφάλματα όταν τα παιδιά μας γίνονται δύσκολα. Φαίνετε πως δεν αγαπάμε τα παιδιά μας.. Δεν τ' αγαπάμε διότι θέλουμε να μας μοιάσουν και ενδιαφερόμαστε για το τι θα πει ο κόσμος και όχι το τι θα πουν τα παιδιά μας... Αυτό δεν είναι αγάπη.. Αγάπη και φυλακή δεν πάνε μαζί... Η αγάπη πάει με την ελευθερία... Αν το παιδί δεν είναι ελεύθερο να κάνει τις επιλογές του τότε θέλουμε να έχουμε κατοικίδιο, όχι τέκο. Και μην ακούσω τις δικαιολογίες "το λέμε για το καλό του" ή "του τα λέμε γιατί τον αγαπάμε" Αφήστε τα παιδιά να κάνουν λάθη, να σπάσουνε τα μούτρα τους... Δεν θα πάθουν τίποτα.. Θα ωριμάσουν και θα διδαχθούν από μόνα τους.... Από τα λάθη μαθαίνουμε, όχι από τα χάδια... Όπως και ο Άσωτος Υιός...