Ο Μέγας Βασίλειος και ο γέρο - μπουχέσας της Coca Cola

Τούτες τις μέρες που ζούμε στο ρυθμό των ΧΡΙΣΤΟΥ-γεννων και της Πρωτοχρονιάς θα αποδείξουμε για άλλη μία φορά στους εαυτούς μας τα αίτια της κρίσης που βιώνουμε.. Θα αποδείξουμε για άλλη μία φορά το γεγονός του ότι είμαστε λαός της καλοπέρασης (ακόμα και στην εποχή τη δύσκολη που διανύουμε), παρά της ουσίας. Θα αποδείξουμε πως δεχόμαστε με μεγάλη ευκολία οτιδήποτε ξενόφερτο παρά ελληνικό έθιμο. Από τα ποιο σοβαρά μέχρι τα ποιο ασήμαντα πράγματα. Λαός χωρίς τις παραδώσεις και τα έθιμά του, χάνει την ταυτότητά του και αργά, αλλά σταθερά, μετατρέπετε σε αποικία... Μία τέτοια περίπτωση είναι και ο Santa Claus. Όπως είχαμε πει σε προηγούμενο άρθρο ο Santa Claus είναι η συντομογραφία του Saint Nikolaus, του δικού μας Αγίου Νικολάου, Αρχιεπισκόπου Μύρων της Λυκίας και προστάτου των ναυτικών.

Η Ελλάδα ΜΑΣ, τα Χριστούγεννα και η Πρωτοχρονιά

Σαν λαός έχουμε εξέχουσες και πάνσεπτες μορφές. Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς; Τον Σωκράτη, τον Πλάτωνα, τον Αριστοτέλη, τον Όμηρο τους ήρωες του 21 και του 40; τον Κόντογλου; τον Παπαδιαμάντη; τον Ελύτη; τους αγίους της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας; Οι ξένοι μας έβλεπαν και ζήλευαν, δεν μπορούσαν να φανταστούν πως χωρούν τόσες σπουδαίες προσωπικότητες σε μία Χώρα. Πολλοί προσπάθησαν να μας φτάσουν σε ποιότητα και μόρφωση μα δεν τα κατάφεραν. Τότε αποφάσισαν να μας αντιγράψουν.. Αφού πήραν την γλώσσα μας και την έκοψαν και την έραψαν στα μέτρα τους, αποφάσισαν να πάρουν και τα έθιμα μας.. Στις μέρες μας ζούμε υπό τον ρυθμό των εορτών. ΧΡΙΣΤΟΎγεννα και πρωτοχρονιά.. Φιγούρα και μασκότ αυτού του δωδεκαημέρου; Ποιος Χριστός; Ο Santa Claus, ο χοντρός γέρος ντυμένος στα κόκκινα, με τα κουμπιά έτοιμα να εκραγούν από την τεράστια κοιλιά. Μία φιγούρα που μας παροτρύνει αυτές τις μέρες να φάμε του σκασμού, να ποιούμε όσο δεν πάει και να ξεφαντώσουμε όσο μπορούμε!! Νομίζω πως τον 2ο αιώνα, όταν και άρχισε να εορτάζεται η γέννηση του Χριστού ή Θεοφάνια (εμφάνιση του Θεού στη Γη), οι πρώτοι Χριστιανοί δεν είχαν ακριβώς αυτό που βιώνουμε σήμερα στο μυαλό τους... Δεν μπορούσαν να διανοηθούν πως η γέννηση Του Σωτήρα θα εορταζόταν με κραιπάλες... Ο Μέγας Αθανάσιος που μετέφερε την εορτή αυτή από την Ανατολή στη Δύση δεν είχε στο μυαλό του κάποιον άλλον εκτός Του Χριστού, ως πρόσωπο της εορτής αυτής. Μέχρι κάποια χρονική περίοδο ο Χριστός γέμιζε τους λαούς και το πρόσωπό Του ήταν υπέρ αρκετό για να καλύψει με χαρά τους Χριστιανούς. Μέχρι βέβαια να αρχίσει να κομματιάζεται η Εκκλησία και να ξεφυτρώνουν παντού αιρέσεις και αιρετικοί... Φυσικά και σε μία Αίρεση ο Χριστός δεν είναι αρκετός, δεν καλύπτει, δεν γεμίζει τον άνθρωπο. Έτσι λοιπόν οι Αιρετικοί Φραγκολατίνοι (εμείς τους λέμε ΛΑΝΘΑΣΜΈΝΑ Καθολικούς), οι Προτεστάντες κ.τ.λ.π. έπρεπε να βρουν διαφορετικό τρόπο να εορτάζουν τα Χριστούγεννα, διαφορετικό τρόπο από τους Χριστιανούς. έτσι πήραν ορισμένους από τους αγαπημένους και πολύ γνωστούς Αγίους της Εκκλησίας Του Χριστού, τους ένωσαν και δημιούργησαν έναν "πιασάρικο" "άγιο" για τα παιδιά. Αιρέσεις όμως υπάρχουν και μέσα στην Εκκλησία μας. Αιρετικοί υπάρχουν ακόμη και σήμερα! Αυτοί λοιπόν φρόντισαν να απομακρυνθούν από την ζωή των παιδιών οι Άγιοι της αρετής και της γνώσης με αποτέλεσμα σήμερα να μην γνωρίζει σχεδόν κανένας γονέας πως ο Santa Claus είναι μίξη του Αγίου Νικολάου και του Αγίου Βασιλείου.

Ο Μέγας Βασίλειος

Οι δύο αυτοί Άγιοι ήταν Ιεράρχες λαμπροί! Εκτός από την γνώση τους την γραμματική και την θεολογική ήταν και ελεήμων και φιλάνθρωποι. Όπως είχαμε πει για τον Άγιο Νικόλαο, τα βράδια πετούσε από τα παράθυρα των φτωχών πουγκιά με χρήματα ενώ ο Άγιος Βασίλειος θαυματούργησε σε περιστατικό που θα αναφέρουμε ποιο κάτω, εξ ου και η Βασιλόπιτα.. Ο Μέγας Βασίλειος λοιπόν (330 - 379), ήταν Πατέρας της Εκκλησίας, επίσκοπος Καισαρείας, κορυφαίος θεολόγος του 4ου αιώνα και ένας από τους Τρεις Ιεράρχες, που θεωρούνται προστάτες της παιδείας. Ο Μέγας αυτός πατέρας και διδάσκαλος της Ορθόδοξης Εκκλησίας γεννήθηκε το 329 μ.Χ., κατ' άλλους το 330 μ.Χ., στη Νεοκαισάρεια του Πόντου στο χωριό Άννησα και μεγάλωσε στην Καισάρεια της Καππαδοκίας. Τα εγκυκλοπαιδικά λεξικά αναφέρουν σαν πατρίδα του Μ. Βασιλείου την Καισαρεία της Καππαδοκίας. Είχε 8 αδέρφια, 3 αγόρια και πέντε κορίτσια. Από τα 4 αγόρια τα 3 αγόρια έγιναν επίσκοποι (ο Βασίλειος Καισαρείας, ο Γρηγόριος Νύσσης και ο Πέτρος Σεβάστειας) και το ένα μοναχός (ο Ναυκράτιος). Από τις 5 αδερφές του η πρώτη, και συγχρόνως το πιο μεγάλο παιδί της οικογένειας, η Μακρίνα, έγινε μοναχή. Οι γονείς του Βασίλειος (και αυτός), που καταγόταν από την Νεοκαισάρεια του Πόντου και Εμμέλεια, που καταγόταν από την Καππαδοκία, αν και κατά κόσμον ευγενείς και πλούσιοι, είχαν συγχρόνως και ακμαιότατο χριστιανικό φρόνημα. Αυτοί μάλιστα έθεσαν και τις πρώτες -καθοριστικής σημασίας- πνευματικές βάσεις του Αγίου.

Με εφόδιο αυτή τη χριστιανική ανατροφή, ο Βασίλειος αρχίζει μια καταπληκτική ανοδική πνευματική πορεία. Έχοντας τα χαρίσματα της ευστροφίας και της μνήμης, κατακτά σχεδόν όλες τις επιστήμες της εποχής του. Και το σπουδαιότερο, κατακτά τη θεία θεωρία του Ευαγγελίου, που την κάνει αμέσως πράξη με την αυστηρή ασκητική ζωή του. Ακριβώς το αντίθετο δηλαδή με τον έτοιμο να σκάσει, "άγιο" της Coca Cola... Μετά τις πρώτες του σπουδές στην Καισαρεία και κατόπιν στο Βυζάντιο, επισκέφθηκε, νεαρός ακόμα, την Αθήνα, όπου επί τέσσερα χρόνια συμπλήρωσε τις σπουδές του, σπουδάζοντας φιλοσοφία, ρητορική, γραμματική, αστρονομία και ιατρική, έχοντας συμφοιτητές του τον Γρηγόριο τον Ναζιανζηνό (τον θεολόγο) και τον Ιουλιανό τον Παραβάτη.

Από την Αθήνα επέστρεψε στην Καισαρεία και δίδασκε την ρητορική τέχνη. Αποφάσισε όμως, να ακολουθήσει τη μοναχική ζωή και γι' αυτό πήγε στα κέντρα του ασκητισμού, για να διδαχθεί τα της μοναχικής πολιτείας στην Αίγυπτο, Παλαιστίνη, Συρία και Μεσοποταμία. Όταν επέστρεψε, αποσύρθηκε σε μια Μονή του Πόντου, αφού έγινε μοναχός, και ασκήθηκε εκεί με κάθε αυστηρότητα για πέντε χρόνια (357 - 362 μ.Χ.). Ήδη τέλεια καταρτισμένος στην Ορθόδοξη Πίστη, χειροτονήθηκε διάκονος και πρεσβύτερος από τον επίσκοπο Καισαρείας Ευσέβιο. Ο υποδειγματικός τρόπος της πνευματικής εργασίας του δεν αργεί να τον ανεβάσει στο θρόνο της αρχιεροσύνης, διαδεχόμενος τον Ευσέβιο στην επισκοπή της Καισαρείας (370 μ.Χ.). Με σταθερότητα και γενναίο φρόνημα, ως αρχιερέας έκανε πολλούς αγώνες για την Ορθόδοξη Πίστη. Με τους ορθόδοξους λόγους που συνέγραψε, κατακεραύνωσε τα φρονήματα των κακοδόξων.

Στους αγώνες του κατά του Αρειανισμού αναδείχτηκε αδαμάντινος, ούτε κολακείες βασιλικές του Ουάλεντα (364 - 378 μ.Χ.), που πήγε αυτοπροσώπως στην Καισαρεία για να τον μετατρέψει στον Αρειανισμό, ούτε οι απειλές του Μόδεστου μπόρεσαν να κάμψουν το ορθόδοξο φρόνημα του Αγίου. Υπεράσπισε με θάρρος την Ορθοδοξία, καταπλήσσοντας τον βασιλιά και τους Αρειανούς. Ακόμα, αγωνίστηκε κατά της ηθικής σήψεως και επέφερε σοφές μεταρρυθμίσεις στο μοναχισμό.

Η δε υπόλοιπη ποιμαντορική δράση του, υπήρξε απαράμιλλη, κτίζοντας την περίφημη «Βασιλειάδα», συγκρότημα με ευαγή Ιδρύματα, όπως φτωχοκομείο, ορφανοτροφείο, γηροκομείο, ξενοδοχείο και νοσοκομείο κ.ά., όπου βρήκαν τροφή και περίθαλψη χιλιάδες πάσχοντες κάθε ηλικίας, γένους και φυλής.

Ο Μέγας Βασίλειος έχει πλούσιο και σημαντικό συγγραφικό έργο. Τα κυριότερα έργα του είναι οι 9 ομιλίες στην Εξαήμερο, ομιλίες στους Ψαλμούς, πολλές και διάφορες άλλες ομιλίες, ασκητικά έργα και επιστολές. Εκτός των άλλων έργων του, έγραψε και Θεία Λειτουργία, που, μετά την επικράτηση αυτής της συντομότερης του Αγ. Ιωάννου του Χρυσοστόμου, τελείται 10 φορές το χρόνο: την 1η Ιανουαρίου (όπου γιορτάζεται και η μνήμη του), τις πρώτες πέντε Κυριακές της Μ. Τεσσαρακοστής, τις παραμονές των Χριστουγέννων και των Θεοφανείων, την Μ. Πέμπτη και το Μ. Σάββατο.

Στα πενήντα του χρόνια ο Μέγας Βασίλειος, εξαιτίας της ασθενικής κράσεώς του και της αυστηρής ασκητικής ζωής του (ορισμένες πηγές λένε από βαριά αρρώστια του ήπατος ή των νεφρών), την 1η Ιανουαρίου του 378 μ.Χ. ή κατ' άλλους το 379 με 380 μ.Χ., εγκαταλείπει το φθαρτό και μάταιο αυτό κόσμο, αφήνοντας παρακαταθήκη και Ιερή κληρονομιά στην ανθρωπότητα ένα τεράστιο πνευματικό έργο.

Το έθιμο της Βασιλόπιτας

Στα χρόνια του Ιουλιανού του Παραβάτη, όταν το Βυζάντιο κήρυξε τον πόλεμο στην Περσία, ο Ιουλιανός πέρασε με τον στρατό του από την Καισαρεία. Τότε διέταξε να φορολογήσουν όλη την επαρχία και τα χρήματα αυτά θα τα έπαιρνε επιστρέφοντας για την Κωνσταντινουπολη. Ετσι, οι κάτοικοι αναγκάσθηκαν να δώσουν ό,τι είχε ο καθένας χρυσαφικά νομίσματα κ.λπ. Όμως ο Ιουλιανός σκοτώθηκε άδοξα σε μια μάχη στον πόλεμο με τους Πέρσες, έτσι δεν ξαναπέρασε ποτέ από την Καισάρεια. Τότε ο Μέγας Βασίλειος έδωσε εντολή και από τα μαζεμένα χρυσαφικά τα μισά να δοθούν στους φτωχούς, ένα μικρό μέρος κράτησε για τις ανάγκες των ιδρυμάτων της Βασιλειάδος, και τα υπόλοιπα τα μοίρασε στους κατοίκους με ένα πρωτότυπο τρόπο: έδωσε εντολή να ζυμώσουν ψωμιά και σε κάθε ψωμί, έβαλε από ένα νόμισμα ή χρυσαφικό μέσα, κατόπιν τα μοίρασε στα σπίτια, έτσι τρώγοντας οι κάτοικοι τα ψωμιά έβρισκαν μέσα ότι ακριβώς είχαν δώσει εξ αρχής. Έτσι, γεννήθηκε το έθιμο της πίτας που ονομάσθηκε βασιλόπιτα.

Υπάρχει ο Άγιος Βασίλης!!!

Και με τον παραπάνω!! Ας σταματήσουμε να λέμε ότι δεν υπάρχει Άγιος Βασίλης! Υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει!! Το έργο του, η ζωή του, η αρετή του και η ασκητικότητά του είναι ακόμα ζωντανά και υπάρχει ολόκληρη και η βιβλιογραφία του. Αν εσείς δεν ενδιαφέρεστε να δείτε τον Άγιο τότε κάντε το χρέος σας, σαν γονείς και μιλήστε γι αυτόν στα παιδιά σας. Εκείνα, που είναι και ποιο έξυπνα θα βρουν τον δρόμο τους και τον Άγιο τους...

"ΑΝΘΡΏΠΙΝΑ ΔΙΚΑΙΏΜΑΤΑ"

Αυτές τις μέρες η Βουλή ψηφίζει για το αν θα περάσει το Σύμφωνο Ελεύθερης Συμβίωσης (πάλι τυχαία Χριστουγεννιάτικες μέρες) στη Χώρα μας επικαλούμενη τα ανθρώπινα δικαιώματα. Για άλλη μία φορά θα περάσει νόμος ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΕΡΩΤΗΘΕΊ Ο ΈΛΛΗΝΑΣ. Όπως και στα μνημόνια ξέρουν την απάντηση και γι αυτό ψηφίζουν μόνοι τους.. Ορισμένες φορές όμως πιστεύω πως εκεί στη Βουλή κανένας τους δεν γνωρίζει το Σύνταγμα και την νομοθεσία του, το Σύνταγμα της Χώρα που ΟΡΚΊΣΤΗΚΑΝ ότι θα υπηρετήσουν, είτε θρησκευτικά, είτε πολιτικά. Το λέω διότι το Σύμφωνο Ελεύθερης Συμβίωσης "δημιουργήθηκε" κατά κύριο λόγο για τους ομοφυλόφιλους και για να έχουν τα ίδια δικαιώματα με τα ετερόφυλα ζευγάρια που παντρεύονται. Διαβάζουμε λοιπόν το Άρθρο 347. Τι λέει το Άρθρο 347; Ποινικός Κώδικας - Ασέλγεια παρά φύση.

Αναλυτικά:

"1. Η παρά φύση ασέλγεια μεταξύ αρρένων που τελέστηκε: α) με κατάχρηση μιας σχέσης εξάρτησης που στηρίζεται σε οποιαδήποτε υπηρεσία· β) από ενήλικο με αποπλάνηση προσώπου νεότερου από δεκαεπτά ετών ή από κερδοσκοπία τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον τριών μηνών.

2. Με την ίδια ποινή τιμωρείται και όποιος ασκεί την ασέλγεια της παρ. 1 κατ' επάγγελμα."

Επομένως με ένα τέτοιο νόμο, έχουμε καταπάτηση του Άρθρου 347 και ύπουλη αλλαγή του Συντάγματος που οι Βουλευτές μας ορκίστηκαν ότι θα υπηρετήσουν.. Γνωρίζουμε ότι δεν έχουν δικαίωμα να το κάνουν αυτό; Το Σύνταγμα δεν αλλάζει από την μία μέρα στην άλλη. Το Σύνταγμα θεσμοθετίθηκε από τον Ελληνικό λαό και μόνο αν το θελήσει ο Ελληνικός λαός θα αλλάξει κάτι. Στην προκειμένη περίπτωση δεν ερωτάται ΚΑΘΌΛΟΥ!

Gay pride

Άραγε γνωρίζουμε ότι το gay pride η λεγόμενη παρέλαση ομοφυλόφιλων σε στη Θεσσαλονίκη χρηματοδοτήθηκε από την Αμερικάνικο Προξενιό; Μάλιστα όταν το έμαθαν οι διοργανωτές της παρέλασης που έγινε στη Θεσσαλονίκη ήρθαν σε κόντρα με τον Δήμαρχο Γιάννη Μπουτάρη.. Λογικά θα χρηματοδότησαν και την παρέλαση ομοφυλόφιλων και στην Αθήνα άσχετα αν ο Δήμαρχος Αθηνών δεν ανακοίνωσε τίποτα... Αύριο - μεθαύριο άλλωστε θα χρειαστεί τον ψήφο του ομοφυλόφιλου δεν θα πρέπει να νομίζει ότι ο Δήμαρχος φροντίζει για εκείνον;

Κι εδώ μπαίνει το τρομακτικό ερώτημα για τους δήθεν αντισυστημικούς της Αριστερής ιδεολογίας: Γιατί η Αμερικάνικη Πρεσβεία και κατ’ επέκταση η Αμερικανική Κυβέρνηση χρηματοδοτεί τις παρελάσεις ομοφυλόφιλων στην Ελλάδα; Ποια σκοπιμότης εξυπηρετείται από την Κυβέρνηση αυτής της μεγάλης χώρας; Και για να μην νομίζεται ότι πιστεύουμε σε "θεωρίες συνωμοσίας" σε πρόσφατη τηλεοπτική εμφάνιση ενώπιον ομοφυλόφιλων ο καθηγητής και αγωνιστής των Δημοκρατικών ιδεωδών κ. Θεόδωρος Κατσανέβας καταγγέλλει τον εκπρόσωπο τον ανθρώπων αυτών ότι χρηματοδοτούνται και ἐπιχορηγούνται άμεσα από το Foundation Open Society του Τζώρτζ Σόρος! Το ακόμα ποιο εκπληκτικό είναι πως ο εκπρόσωπος των ομοφυλόφιλων το αποδέχεται! Για όσους δεν γνωρίζουν, ο Τζώρτζ Σόρος έχει καλές σχέσεις με τους Ρότσιλντ καί Ροκφέλερ όπου εκείνοι με την σειρά τους μας είναι γνωστοί από την συμμετοχή τους στο think tank (!!!) της λέσχης Μπίλντεμπεργκ...

Άλλο ένα ερώτημα είναι γιατί το Ίδρυμα «Ανοική κοινωνία» του Σόρος χρηματοδοτεί την δράση της ομοφυλοφιλίας στην Ελλάδα και την Ευρώπη; Γιατί δεν το κάνει στην Κίνα, τις Ινδίες, στα Ισλαμικά κράτοι, την Αφρική; Τα δικά τους δήθεν ανθρώπινα δικαιώματα είναι κατωτέρας σημασίας; Ἡ απάντηση νομίζουμε είναι πολύ απλή... Αυτό πού πρέπει να γκρεμιστεί, να σαπίσει, να αποδομηθεί είναι η Χριστιανική Ευρώπη και σε αυτό συμπράττουν οι δήθεν αντισυστημικοί Έλληνες Βουλευτές πού αποδεικνύονται με τον τρόπο αυτό εθελόδουλα πιόνια και ανδρείκελα του διεθνιστικού σιωνιστικού συστήματος...

Αυτό είναι το πρότυπο που θέλουν για την νέα γενιά οι Βουλευτές του Κοινοβουλίου.. Και οι ομοφυλόφιλοι αλλά και όσοι τους υποστηρίζουν δεν είναι τίποτα άλλο από μαριονέτες, τίποτα παραπάνω από λαγουδάκια που σας έχουν κρεμάσει στο αγκίστρι το καρότο (ανθρώπινα δικαιώματα) και σας κατευθύνουν εκεί που θέλουν... Κρίμα...

Οι αποκαλύψεις είναι του Μητροπολίτη Πειραιώς Σεραφείμ σε πρόσφατη επιστολή του. Δευτέρα, 21 Δεκεμβρίου 2015

O "Santa Claus" και ο χοντρούλης της Coca Cola...

Τούτες τις μέρες που ζούμε στο ρυθμό των Χριστού-γεννων θα αποδείξουμε για άλλη μία φορά στους εαυτούς μας τα αίτια της κρίσης που βιώνουμε.. Θα αποδείξουμε για άλλη μία φορά το γεγονός του ότι είμαστε λαός της καλοπέρασης (ακόμα και στην εποχή τη δύσκολη που διανύουμε), παρά της ουσίας. Θα αποδείξουμε πως δεχόμαστε με μεγάλη ευκολία οτιδήποτε ξενόφερτο παρά ελληνικό έθιμο. Από τα ποιο σοβαρά μέχρι τα ποιο ασήμαντα πράγματα. Λαός χωρίς τις παραδώσεις και τα έθιμά του, χάνει την ταυτότητά του και αργά, αλλά σταθερά, μετατρέπετε σε αποικία... Μία τέτοια περίπτωση είναι και ο Santa Claus.

Το όνομα Saint Nikolaus, ταξίδεψε και ρίζωσε παντού, σε ολόκληρη την Ευρώπη! Έτσι

θεωρείται προστάτης της Μόσχας, όπου αναφέρονται εμφανίσεις του στα μαύρα χρόνια των

διωγμών και της κρατικής αθεΐας, αλλά και του ναυτικού Άμστερνταμ της Ολλανδίας, όπου παρά την απαγόρευση αναγνώρισης Αγίων που επέβαλε ο Προτεσταντισμός, ο Άγιος Νικόλας επέζησε θαυμαστά έως σήμερα εκεί, με το όνομα Sinter Klaas ή SintNicolaas, όπου και ανήμερα της κανονικής εορτής του, στις 6 Δεκεμβρίου, παριστάνεται με ιερατική στολή και επισκοπική ράβδο, να μοιράζει δώρα στα παιδιά! Αυτή είναι η πιο «καθαρή» μορφή του Αγίου Νικολάου που απέμεινε σήμερα στην προτεσταντική Δύση και διατηρεί στοιχεία ευπρέπειας και ευσέβειας, σε σχέση με τον αμερικανικό Santa Claus, αν και στην Ολλανδία παρουσιάζεται να έχει σαν βοηθό και ένα αγόρι από την Αιθιοπία, τον μαύρο Πητ, που κάποτε διηγούνται πως είχε απελευθερώσει ο Sinter Klaas στα Μύρα και εκείνο από ευγνωμοσύνη έμεινε για πάντα μαζί του να τον βοηθά… Στη γειτονική Γερμανική λαογραφία πάλι, αναφερόταν στα προχριστιανικά χρόνια, η γερμανική «θεότητα» του ασπρογένειου Odin, που επισκεπτόταν δήθεν τα παιδιά με το οκτάποδο (!) αλογό του που πεινούσε βέβαια και γι΄ αυτό έπρεπε εκείνα να έχουν κοντά στον καπνοδόχο ή το τζάκι, τις μπότες τους, γεμάτες με άχυρο. Ο Odin θα αντάμειβε τότε εκείνα τα ευγενή παιδιά, γεμίζοντας τις μπότες τους με δώρα ή καραμέλες… Με τον εκχριστιανισμό της Γερμανίας, φεύγει και ο μύθος του φανταστικού Odin, χωρίς όμως να φύγουν τα δώρα, οι μπότες ή οι κρεμασμένες κάλτσες στο τζάκι… έθιμα με ειδωλολατρικές δηλαδή ρίζες… Αλλά οι Γερμανοί είναι και οι εφευρέτες του στολισμένου Έλατου τα Χριστούγεννα, το οποίο μας έφερε από εκεί στην Ελλάδα ο Όθωνας… Αλλά και τα λαγουδάκια του Πάσχα, είναι επίσης γερμανική εφεύρεση… (Υπενθυμίζεται με την ευκαιρία ότι το στολισμένο δέντρο στην Ελλάδα το έφερε ο Όθωνας στα 1833, ενώ το ελληνικό έθιμο είναι το στολισμένο καραβάκι, αφού σε όλη την Ελλάδα στολίζονταν τα καραβάκια στα λιμάνια - με προστάτη τους τον Άγιο Νικόλαο - αφού θα γινόταν στη συνέχεια και ο Αγιασμός των Υδάτων στα Θεοφάνια και από πάνω τους πολλά παλικάρια θα βουτούσαν να πιάσουν τον Σταυρό, μέσα σε μια μεγάλη εορτή και σημαιοστολισμένη και χαρούμενη ατμόσφαιρα, που ξεκινούσε από τα Χριστούγεννα και πολλές φορές στα παράλια μέρη, από την μεγάλη εορτή ακόμα του ίδιου του Αγίου Νικολάου, 19 ημέρες πριν τα Χριστούγεννα)

Αυτά λοιπόν τα γερμανικά έθιμα (κάλτσες, μπότες, τζάκι, έλατο) θα μεταφερθούν από τους Γερμανούς και στις ΗΠΑ, όπου και θα εδραιωθούν, σε συνδυασμό με τον Ολλανδικό Sint-Nicolaas ή Sinter Klaas, από όπου θα προκύψει όπως φαίνεται και το Claus (Klaas –Claus), το οποίο με τη σειρά του προέρχεται από το Nicholas – Nicholaus, δηλαδή από το όνομα του δικού μας Έλληνα Ορθοδόξου Αγίου Επισκόπου Μύρων της Λυκίας του θαυματουργού! Από το όνομα του Αγίου μας Νικολάου!

Την θερμή δε εκείνη παράδοση του Αγίου Νικολάου, μεταφέρουν από την Ευρώπη στην Αμερική Ολλανδοί κυρίως άποικοι. Μάλιστα ήταν εμφανής η «παρουσία» της ολλανδικής εκδοχής του Αγίου τις παραμονές των εορτών εκεί στο Νέο Άμστερνταμ (Νέα Υόρκη), μόλο που πολύ νωρίτερα ο ίδιος ο Χριστόφορος Ντε Κολόν (Χριστοφόρος εκ των Παλαιολόγων) είχε ονομάσει

«Άγιο Νικόλαο» ένα Αϊτινό λιμάνι, στο πρώτο του ταξίδι προς την Αμερική, ανήμερα της εορτής του Αγίου, στις 6 Δεκεμβρίου 1492! Περί τα 1773, αρχίζει μάλιστα να καθιερώνεται ο Άγιος Νικόλαος και σαν σύμβολο των Αμερικανών πατριωτών, σε αντιδιαστολή με τον Άγιο Γεώργιο των Άγγλων, κυρίως λόγω των αντιθέσεων και των πολεμικών συγκρούσεων που είχαν προκύψει ανάμεσα σε αποίκους και Αγγλία! Έτσι μετά την Αμερικανική Επανάσταση, ο John Pintard, που ίδρυσε τη «New York Historical Society» το 1804, θεώρησε τον Άγιο Νικόλαο (Saint Nicholas) ως προστάτη της Νέας Υόρκης. Στη συνέχεια, στα 1809, ο συγγραφέας Washington Irving γίνεται μέλος του ίδιου εκείνου «Ιστορικού Συλλόγου της Νέας Υόρκης» και γράφοντας μια σατυρική εκδοχή για την ιστορία της πόλης, παραθέτει πολυάριθμες αναφορές στον «Άγιο Νικόλαο», που δεν τον παρουσιάζει πια σαν Επίσκοπο, αλλά σαν ένα μικροκαμωμένο Ολλανδό, με κλασική ναυτική πίπα, που μπαίνει από τις καμινάδες να φέρει δώρα!.. Αυτή είναι η πρώτη μεταμόρφωση και αμερικανοποίηση του Saint Nicholas, σε τύπο αερικού SANTA CLAUS… Θα ακολουθήσει και η θεωρητική καθοριστική μεταμόρφωση το

1823, ενώ η έντυπη εικονογράφηση θα έρθει αργότερα, το 1862-3, για να ολοκληρωθεί η τελική γνώριμη φιγούρα με τη χρηματοδότηση της Coca-Cola στα 1931...

Την επομένη πάντως χρονιά, το 1810, κατά την επίσημη βραδιά της εορτής του Αγίου Νικολάου στις 6 Δεκεμβρίου, παρουσιάζεται από τον ανωτέρω «Ιστορικό Σύλλογο της Νέας Υόρκης» η πρώτη αμερικανική εικόνα του Αγίου Νικολάου, με έντονες τις αρχικές ορθόδοξες ρίζες της, αλλά και με ένα τζάκι πλάι της με δώρα… που υπονοεί την «επίσκεψή» του στα σπίτια. Αναγράφεται δε ρητά η εορτή του στις 6 Δεκεμβρίου (όπως εορτάζεται στην Ελλάδα απ΄ αρχής), καθώς και το πραγματικό ελληνικό όνομά του «St. NICHOLAS» (δηλαδή Αϊ Νικόλας)! Η εικόνα εκείνη δημιουργήθηκε από τον ζωγράφο Alexander Anderson, ύστερα από παραγγελία του ιδρυτή του Συλλόγου John Pintard.

Το 1823, η νέα εκείνη εικόνα του αερικού-ξωτικού που έδινε ο Irving, απλώνεται και γίνεται πολύ δημοφιλής, χάρη σε ένα ποίημα του Clement Clark Moore, Καθηγητή στην Επισκοπική Θεολογική Σχολή, με τίτλο «Μια επίσκεψη του Αϊ Νικόλα» ("A Visit From St. Nicholas") που είναι περισσότερο γνωστό σαν «Η νύχτα πριν τα Χριστούγεννα» (“Τhe Night Before Christmas"). To ποίημα (που λέγεται ότι στην πραγματικότητα γράφτηκε το 1807 με 1808 από τον Henry Livingston, που σκάρωνε χιουμοριστικούς στίχους για παιδιά), είναι σαφέστατα επηρεασμένο από τον τύπο του Irving και παρουσιάζει τον «St. Nicholas» σαν ένα είδος ξωτικού, χαριτωμένου, παχουλού, με στρόγγυλη κοιλιά και πίπα που ο καπνός της τυλίγει το κεφάλι του, ντυμένου με γούνα, φορτωμένου με σάκο γεμάτο

δώρα, λερωμένου λιγάκι από τις στάχτες των τζακιών όπου δήθεν τρυπώνει, με άσπρα γένια, μάγουλα σαν τριαντάφυλλα και μύτη σαν κεράσι… Έτσι με το ποίημα της «Επίσκεψης του Αϊ Νικόλα» που έγινε κοσμαγάπητο στις ΗΠΑ και γνώρισε μετέπειτα αμέτρητες επανεκδόσεις, «συγκεκριμενοποιήθηκε» η μορφή του νέου, Αμερικανού SANTA CLAUS, που δεν ήταν πια ο «Άγιος Νικόλαος», αλλά μια τελείως ξένη «μεταμόρφωσή» του, που καμιά όμως σχέση δεν είχε πια με το πρωτότυπο…

Αργότερα μάλιστα, στις αρχές του 20ου αιώνα, θα αφαιρεθεί και ο αυθεντικός τίτλος του ποιήματος, που μαρτυρεί το αυθεντικό όνομα του «Αγίου Νικολάου» και θα μετονομαστεί «η Νύχτα πριν τα Χριστούγεννα» και τελικά σε «Επίσκεψη του Santa Claus”… Και ο Άγιος μας από «Saint Nicholas» θα γίνει “Santa Claus”… Ένα παραμυθένιο ξωτικό…

Ο ΆΓΙΟΣ ΝΙΚΌΛΑΟΣ...

Ο Άγιος Νικόλαος είχε γεννηθεί στα Πάταρα της Λυκίας τον 3ο αι. μ.Χ. και όντας βρέφος ακόμη, αρνιόταν θαυματουργικά να θηλάσει τις Τετάρτες και Παρασκευές, δείχνοντας το μέγεθος της αγιότητας για την οποία τον προόριζε η Πρόνοια του Θεού! Αργότερα σαν μεγάλωσε και έχασε τους δικούς του, πούλησε την περιουσία που του είχαν αφήσει, τη μοίρασε στους φτωχούς και αφιερώθηκε εκεί που ποθούσε, στο Θεό. Μετά την μετάβασή του στα Ιεροσόλυμα για να προσκυνήσει τον Τίμιο Σταυρό και τον Πανάγιο Τάφο, επέστρεψε στην πατρίδα του και χειροτονήθηκε ιερέας. Στην αρχή αφιερώθηκε στον ασκητικό βίο κι έγινε ηγούμενος της Μονής Σιών στα Μύρα της Λυκίας. Όταν απεβίωσε ο τότε Αρχιεπίσκοπος Μύρων της Λυκίας, οι επίσκοποι, δια θεϊκής αποκαλύψεως, αναγόρευσαν Αρχιεπίσκοπο τον Νικόλαο.

Από την θέση αυτή ανέπτυξε έντονη δράση και επεξέτεινε τους αγώνες του για την προστασία των φτωχών και των απόρων ιδρύοντας νοσοκομεία και διάφορα φιλανθρωπικά ιδρύματα. Προικισμένος με υψηλό χριστιανικό φρόνημα, θάρρος και ζωτικότητα εμψύχωνε τους διωκόμενους (από τους Ρωμαίους) χριστιανούς, διωκόμενος και εξοριζόμενος και ο ίδιος για τη στάση του αυτή.

Κατά τους διωγμούς του Διοκλητιανού υπέστη βασανιστήρια. Όταν όμως ανήλθε στον αυτοκρατορικό θρόνο ο Μέγας Κωνσταντίνος ελευθερώθηκαν όλοι οι χριστιανοί και έτσι ο Νικόλαος επανήλθε στο αρχιεπισκοπικό θρόνο. Σύμφωνα με την παράδοση, ήταν προικισμένος με το χάρισμα της θαυματουργίας και έσωσε πολλούς ανθρώπους, και όσο ήταν εν ζωή αλλά και μετά την κοίμησή του.

Αναφέρονται πλείστα θαύματα του Αγίου όπως η απελευθέρωση των τριών στρατηλατών, θεραπείες νοσούντων και αποκαταστάσεις φτωχών.

Η διάσωση του των φιλανθώπων μυστικών επισκέψεων του αγίου

Ο καλός μας ασπρογένειος Άγιος, που ήταν Επίσκοπος στα Μύρα της Λυκίας, φρόντιζε ιδιαίτερα τους φτωχούς, αφού αναφέρονται ανάμεσα στα άλλα, οι μυστικές, κρυφές επισκέψεις του σε σπίτια φτωχών, όπου τους πετούσε από το παράθυρο πουγκιά με χρήματα, προκειμένου να βοηθηθούν ή να σωθούν τα παιδιά τους από απώλεια.. Από αυτό το γεγονός, μαζί με όλα τα άλλα, έκανε η φήμη του το γύρο του κόσμου, από το στόμα των καλών ναυτικών και στερεώθηκε μέσα στις φτωχικές καρδιές η ελπίδα της επισκέψεώς του, για να βοηθηθούν τα αμέτρητα σπιτικά των αγαθών και φτωχών ανθρώπων. Αυτός ο πόθος και η ελπίδα, αναμείχθηκε κατά τόπους με παλαιούς μύθους, ενίοτε με ειδωλολατρικές δοξασίες, ρίζωσε στη Δυτική Ευρώπη, μεταλλάχθηκε στην Αμερική και σήμερα κυριαρχεί με τη βοήθεια των ΜΜΕ παγκόσμια, έστω και εάν δεν έχει πια στις περισσότερες περιπτώσεις καμιά σχέση με τον Άγιο Νικόλαο, ούτε βέβαια με τον Άγιο Βασίλειο.

Πρωτοχρονιά

Την πρωτοχρονιά εορτάζουμε την περιτομή Του Χριστού, την μνήμη του ενός από τους μεγαλύτερους Ιεράρχες της Ορθοδοξίας μας και τίποτα άλλο!! Φυσικά αλλάζει ο χρόνος και ευχόμαστε για το νέο έτος ότι καλύτερο. Δεν είναι όμως η πρωτοχρονιά το σημαντικότερο γεγονός της ημέρας. Είναι η Περιτομή του Χριστού και η μνήμη του Αγίου Βασιλείου, επισκόπου Καισαρείας.. Δεν έχουμε ανάγκη τα ξενόφερτα πανηγύρια, έχουμε δικά μας, ποιο όμορφα, ποιο διασκεδαστικά και ποιο ουσιαστικά. Κάθε εορτή μας, κάθε πανήγυρη έχει κάποιο νόημα, κάποια ουσία. Ας μάθουμε επιτέλους στα παιδιά μας την αλήθεια, ας μάθουμε στα παιδιά μας την παράδοση που έχουμε σαν Χώρα για να μην χάσουμε τελείως την ταυτότητά μας. Γιατί πρώτα είμαστε Έλληνες και μετά Ευρωπαίοι ή οτιδήποτε άλλο...

Τὸν ἐσχάτοις χρόνοις φανέντα ἀρετῆς φίλον γνήσιον...

Όσο ζούσε, πίκρα και δηλητήριο. Μετά, λιβανωτά.

Συκοφαντίες φοβερές άκουσε στη ζωή του.

Αδίστακτα του φέρθηκαν οι Φαρισαίοι τού τότε.

Ράσο φορώντας καθαρό και χρυσαφένια μίτρα…

Πόνεσε, έκλαψε πικρά, τον πότισαν κακίες.

Τώρα ναούς του χτίζουνε σ’ όλες τις πολιτείες.

Με αυτό το απόσπασμα από το ποιηματάκι του π. Ανδρέα Κονάνου "Νέκταρ Νοεμβρίου" προς τον Άγιο Νεκτάριο θέλησα να κάνω εισαγωγή και να αφιερώσω λίγες γραμμές στον άγιο τον εσχάτων χρόνων, Νεκτάριο Πενταπόλεως. Έναν άνθρωπο υπόδειγμα αγάπης και υπομονής, Έναν άνθρωπο που μέσα στη φουρτούνα της ζωής δεν έχασε ποτέ από τα μάτια του Τον Στόχο. Έναν άνθρωπο που όπως μας γράφει ο π. Ανδρέας "Όσο ζούσε, πίκρα και δηλητήριο.." σε τέτοιο βαθμό, που κανένας μας δεν έχει φανταστεί.. Ο άγιος όμως άντεξε, άντεξε διότι είχε τις κατάλληλες προϋποθέσεις.

Αναζήτηση προτύπων

Αλήθεια, που είναι σήμερα αυτά τα πρότυπα; Γιατί χάθηκαν; Που είναι σήμερα οι άνθρωποι που θα μας πάρουν από το χέρι να μας δείξουν τον δρόμο της λύτρωσης; Η απάντηση είναι "μέσα" μας! Εμείς είμαστε αυτοί που θα αγωνιστούμε, άρα εμείς έχουμε την ευθύνη να βγάλουμε την Χώρα από τον βόθρο που βρίσκετε.. Ο άγιος Νεκτάριος δεν περίμενε κάποιον άλλον να τον σώσει, να του δείξει το δρόμο. Είχε Στον Θεό εμπιστοσύνη αλλά έδινε τον αγώνα του. Δεν περίμενε κανέναν πολιτικό, κανέναν Πατριάρχη και κανέναν Δεσπότη να πράξει για να παρασυρθεί.. Το πρότυπο Του Χριστού τον κάλυπτε, τον ολοκλήρωνε και τον ενδυνάμωνε.. Δεν έκανε κηρύγματα μίσους, δεν έκραζε δημόσια τους υπόλοιπους Ιεράρχες που ίσως να έκαναν λάθη, δεν κατηγόρησε ΠΟΤΈ, εκείνους που τον διέβαλαν στον Πατριάρχη Αλεξανδρίας. Δεν κατηγόρησε ποτέ τον Αρχιεπίσκοπο που τον ανακήρυξε δημοσίως "πλανεμένο και δολοφόνο νεογέννητων παιδιών (!!!!!!!!!)" Σήμερα, Κλήρος και λαϊκοί, αν δούμε τον Αρχιεπίσκοπο να κάνει κάτι που δεν μας αρέσει τότε βγαίνουμε σε τηλεόραση και διαδίκτυο και κράζουμε, φωνάζουμε, το παίζουμε αγωνιστές και πατριώτες, το παίζουμε ευλαβείς και υπερασπιστές της αλήθειας και της Ορθοδοξίας... Έτσι έπραξε ο άγιος Νεκτάριος; ΌΧΙ! Γι αυτό και είναι τόσο σπουδαίος! Γι αυτό έφτασε σε μέτρα ασύλληπτα, γι αυτό βρήκε παρηγοριά Στον Θεό, γι αυτό αγίασε... Διότι δεν ήταν Ευσεβιστής, όπως είμαστε οι περισσότεροι.. Ο Ευσεβισμός είναι αίρεση. Όχι όμως φανερή πάντοτε. Μπορεί κάποιος να ομολογεί ότι είναι Ορθόδοξος, αλλά να είναι ευσεβιστής. Γιατί είναι μια ύπουλη αίρεση, που συχνά συγχέεται με την ευσέβεια! Ο Ευσεβισμός βλέπει το φαινόμενο, και δημιουργεί βιτρίνες. Αδυνατεί να κατανοήσει ότι δεν είναι κυρίως τα έργα που κάνουν κάποιον Χριστιανό, αλλά ο κρυφός άνθρωπος τής καρδιάς. Ο Ευσεβιστής κατακρίνει τους άλλους, και διατηρεί μια (συνήθως) επιφανειακή ευσέβεια, ενώ στην πραγματικότητα ίσως να βρίσκεται σε μια δραματική πάλη με τη συνείδησή του, καθώς αντιλαμβάνεται ότι δεν τηρεί τις Χριστιανικές του υποχρεώσεις σωστά. Ο άγιος Νεκτάριος, όπως και όλοι οι άγιοι, δεν είχε καμία σχέση με όλα αυτά. Έδινε όμως τον σπουδαιότερο αγώνα, την μεγαλύτερη μάχη που μπορεί να δώσει ένας άνθρωπος μέσα στους αιώνες.. Έδινε την μάχη με εκείνον τον εχθρό που σε πολλούς μας φαντάζει ανίκητος.. Ποιος είναι αυτός; Δεν είναι οι πολιτικοί, ούτε οι "κακοί" Γερμανοί, ούτε οι Τούρκοι, ούτε οι Αιρετικοί... Δεν είναι ούτε καν ο διάβολος.. Όλοι αυτοί είναι πταίσματα μπροστά σε αυτό τον εχθρό που αντιμετώπισε και νίκησε ο άγιος Νεκτάριος.. Ήταν ο ίδιος του ο εαυτός... Αυτή η τρομερή και φοβερή μάχη που ο άνθρωπος καλείτε να δώσει. Αυτή τη μάχη καλείτε να δώσει ο Χριστιανός, τότε και τώρα και πάντοτε..

Το εσωτερικό κάλος θα σώσει τον κόσμο

Μας γράφει ο όσιος Ιουστίνος Πόποβιτς

Συχνά η εικόνα του Θεού μέσα στον άνθρωπο είναι πλακωμένη από την λάσπη των ηδονών και το κατράμι των παθών, από τα αγκάθια της αμαρτίας και την ήρα των επιθυμιών. Γι’ αυτό λέγεσαι ορθόδοξος χριστιανός, για να καθαρίσεις όλα αυτά πάνω από την εικόνα του Θεού στην ψυχή σου και να λάμψει και πάλι η εικόνα εκείνη με το θεϊκό της κάλλος.

Αν το καταφέρεις αυτό, τότε θα αγαπήσεις τον άνθρωπο στην αμαρτία του γιατί ποτέ δεν θα εξισώσεις την αμαρτία με τον αμαρτωλό και το έγκλημα με τον εγκληματία. Πάντα θα ξέρεις να ξεχωρίζεις την αμαρτία από τον αμαρτωλό, να καταδικάζεις την αμαρτία και να σπλαχνίζεσαι τον αμαρτωλό.

Πόσο απλά είναι τα πράγματα και πόσο δύσκολα τα κάνουμε ορισμένες φορές; Πόσο δύσκολο είναι να κατανοήσουμε πως ο Πρωθυπουργός για παράδειγμα, είναι αμαρτωλός, ΌΠΩΣ ΌΛΟΙ ΜΑΣ! Και σαν αμαρτωλό πρέπει να τον συμπονάμε και να προσευχόμαστε για εκείνον. Από την άλλη όμως δεν είναι δυνατόν να δεχόμαστε τις ενδεχομένως αμαρτωλές πράξεις του διότι σαν Χριστιανοί πολεμάμε την αμαρτία. Την αμαρτία όμως του άλλου την πολεμάμε αφού πρώτα έχουμε νικήσει την δική μας αμαρτία.. Όλα αυτά ο άγιος Νεκτάριος τα είχε ξεκαθαρίσει μέσα του. Δεν μπερδευόταν, δεν ανακάτευε τα πράγματα. Έκανε κηρύγματα ΑΛΛΆ είχε τις κατάλληλες προϋποθέσεις, όπως είπαμε στην αρχή. Είχε δώσει την μάχη με τον εαυτό του και είχε νικήσει. Παρόλο την συκοφαντία και την κατακραυγή του κόσμου, ήταν ειρηνικός, λαμπερός και ήσυχος. Είχε μέσα του το πραγματικό κάλλος, ήταν ένας ωραίος άνθρωπος, είχε τις προϋποθέσεις να σώσει τις βασανισμένες ψυχές που τον πλησίαζαν.. Σήμερα, έχουμε τα χάλια που έχουμε διότι το εσωτερικό κάλλος που είχαν οι πρόγονοι μας χάθηκε. Δεν φταίνε μόνο οι 300 της Βουλής που και αυτοί δεν μιλούν για τα πραγματικά προβλήματα της Χώρας και της κοινωνίας. Τους ενδιαφέρει μόνο να επιβάλουν φόρους και να μας αντιμετωπίζουν σαν πειραματόζωα, όπως είπε χθες ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Περιστερίου κ. Χρυσόστομος. Οι πρόγονοί μας επέζησαν από τις δυσκολίες διότι είχαν ακλόνητη την πίστη Στον Θεό και τους αγίους. Αυτή ήταν και η "συνταγή της επιτυχίας" για την αγιότητα του Νεκταρίου Πενταπόλεως.. Ήρθε σε κοινωνία με Τον Άγιο Θεό κι Εκείνος του χάρισε εσωτερικό κάλλος και τον αγίασε.. Εμείς όμως ξεχάσαμε τον Θεό και γίναμε περισσότερο πολιτισμένοι και Ευρωπαίοι και πιστέψαμε ότι όλα μπορούμε να τα επιλύσουμε μόνοι μας. Τα λόγια της προφητείας του Δανιήλ απευθύνονται σε όλους. Συνέλθετε και ακούστε τον λόγο του Θεού. Πιστέψετε και θα έλθει η σωτηρία μας.

Στον άνθρωπο που έγραψε ιστορία!!!

Κι επειδή δεν θα μπορούσα να κλείσω χωρίς να αναφερθώ στο Οικουμενικό Πατριαρχείο και την κατακραυγή που δέχεται από διάφορους ευσεβιστές θα ήθελα να υπενθυμίσω την γνώμη του αγίου Νεκταρίου για τον Πατριάρχη Αθηναγόρα, τον κατά πολλούς Ορθόδοξους, "αιρετικό" Πατριάρχη του οποίου το έργο συνεχίζει και ο νυν Πατριάρχης Βαρθολομαίος.. Μετά τις ενέργειες του μακαριστού Οικουμενικού Πατριάρχη και τις ειρηνικές κινήσεις του που επηρέασαν όλο τον κόσμο, ο Άγιος Νεκτάριος ένιωσε την ανάγκη να του στείλει ένα αφιέρωμα. Το αφιέρωμα αυτό τελείωνε με την εξής φράση. "Στον άνθρωπο που προορίζετε να γράψει ιστορία" ο Πενταπόλεως Νεκτάριος... Άλλη μία ηχηρή απάντηση του αγίου προς τους ευσεβιστές "ορθοδόξους".

Νέκταρ Νοεμβρίου

Τώρα που ζω, τώρα που ζεις, ΤΩΡΑ ν’ αγαπηθούμε.

Μετά, θα είναι αργά. ΤΩΡΑ να πω λόγια ζεστά.

Να σε κοιτάξω φιλικά, και να σε εκτιμήσω. Έμπρακτα:

Με λόγια, άγγιγμα, αγκαλιά, λεφτά ή ό, τι άλλο.

Μια ενθάρρυνση παρηγοριάς να δώσω στην ψυχή σου.

Και να παινέψω ειλικρινά την τόση ομορφιά σου.

Στην προκοπή σου να χαρώ, στον πόνο σου να κλάψω.

Να ‘χω το θάρρος να σου πω πως σε θαυμάζω κι όλας!

Μου το ‘πε σήμερα όλα αυτά της Αίγινας ο Άγιος.

Όσο ζούσε, πίκρα και δηλητήριο. Μετά, λιβανωτά.

Συκοφαντίες φοβερές άκουσε στη ζωή του.

Αδίστακτα του φέρθηκαν οι Φαρισαίοι τού τότε.

Ράσο φορώντας καθαρό και χρυσαφένια μίτρα…

Πόνεσε, έκλαψε πικρά, τον πότισαν κακίες.

Τώρα ναούς του χτίζουνε σ’ όλες τις πολιτείες.

Στο ταπεινό του Εικόνισμα τον είδα να μου γνέφει

και να μου λέει ταπεινά αυτό να σου μηνύσω:

«Ποτέ παιδιά μην κάνετε, ό, τι κάναν σε μένα.

Αγάπη πάντα να έχετε, πείτε καμιά συγγνώμη.

Και το παιδί σου μην αργείς φιλιά να το χορτάσεις.

Κι αν έχεις άντρα δύσκολο, μη του μιλάς σαν ξένη.

Η αγάπη είναι το μυστικό γαλήνη εντός σου αν θέλεις.

Το νέκταρ της καρδίας σου, φρόντισε να τρυγήσεις.

Αλλιώς θα ζήσεις άσκοπα τα χρόνια σου θα χάνεις…

Όλα αυτά τα μυστικά θ’ ανθίσουν στην καρδιά σου

αν τα ζητάς στην προσευχή ο Κύριος να στα δώσει.

Θα του μιλήσω όμως κι εγώ. Για εσέ θα μεσιτεύσω.

Όταν με βλέπει χαίρεται, μου κάνει το χατίρι.

Διότι με λεν Νεκτάριο!... Και το ‘χω αποδείξει,

πως της καρδιάς μου οι βυθοί νέκταρος είναι βρύση...»

π. Ανδρέας Κονάνος

Ένας ήρωας, διαφορετικός από τους άλλους...


Πόσες και πόσες ιστορίες έχουμε ακούσεις; Για ήρωες που με αυτοθυσία κατατροπωναν τον εχθρό, για ήρωες που αψηφουν κινδύνους και δυσκολίες, για ήρωες που πολεμισαν για την ελευθερία της Χώρας μας, που βασανίστηκαν και τελικός μαρτυρησαν για να μην την προδωσουν.. Όλοι αυτοί δεν έγιναν ήρωες από την μία στιγμή στην άλλη. Υπήρχαν οι προϋποθέσεις. Υπήρχε μία οικογένεια που τους πέρασε το αγωνιστικό φρόνημα, υπήρχε η προσωπική άθληση του κάθε ήρωα, σωματική και πνευματική.


Η Ορθόδοξη Εκκλησία έχει ένα άλλο είδος ηρώων στις τάξεις της. Ένας από αυτούς είναι και ο Άγιος Δημήτριος. Λαμπρός και σπουδαίος στρατιώτης αλλά τι παραπάνω είχε από τους υπόλοιπους στρατιώτες; Ο Άγιος Δημήτριος προτού δοξαστει από Τον Θεό και προτού γίνει φορέας της Χαρητος είχε δώσει την τρομεροτερη και σπουδαιότερη μάχη που μπορούσε να δώσει ένας άνθρωπος. Την μάχη κατά του εαυτού του. Την μάχη κατά των παθών του, την μάχη κατά των θέλω του, την μάχη κατά των αναγκών του... Αυτή τη μάχη που πολλοί σήμερα την αγνοούμε. Εμείς σήμερα γινόμαστε δούλοι του σώματος μας και όπου μας πάει πάμε. Αντί να δίνουμε εντολές στο σώμα μας, μας έχει φυλακισμένος και έτσι εμποδιζουμε την ψυχή μας να πετάξει μακριά. Θυμάμαι ένα περιστατικό από τον βίο του Αγίου όπου είχε βάλει έναν από τους μαθητές του το βράδυ, αν συλλάβει τον Δημήτριο να κοιμάται να τον ξυπνάει! Γιατί είχε δώσει τέτοια εντολή ο Άγιος; Για να μην παραδωθει το σώμα του στην χαλάρωση και την ραθυμία... Έτσι σκληραγωγουσε ο Άγιος τον εαυτό του. Βίαζε το σώμα του μέχρι που το υπέταξε! Αυτοί είναι οι ήρωες της Ορθοδοξίας μας!!! Γιατί σήμερα έχουμε τα χάλια που έχουμε; Διότι σε κανένα σπίτι δεν υπάρχει αυτό το αγωνιστικό φρόνημα. Σήμερα έχουμε μπερδέψει την καρδιά μας με την κοιλιά μας και νομίζουμε πως η είσοδός για την καρδιά μας, είναι η κοιλιά μας... Τα παιδιά μας τα μεγαλώνουμε με το "θέλω" αντί να τους μεγαλώσουμε μαχητές και διεκδικητές. Να τους περάσουμε το φρόνημα του ότι "αν δεν φτύσεις αίμα, ποτέ δεν θα έχεις τίποτα". Σήμερα κάνουμε τα πάντα για το σώμα των παιδιών μας, δεν κάνουμε όμως τίποτα για την ψυχή τους. Εκτός κι αν νομίζουμε πως τα παιδιά μας είναι άψυχα. Ένα όμορφο ζώο που αγωνίζεται για περισσότερο σανό... Ο Άγιος Δημήτριος μεγάλωσε με αγωνιστικό φρόνημα. Πρέπει όλοι μας τούτες τις ώρες να τον μελετήσουμε, να δούμε την ζωή του, να βρούμε τα αίτια της αγιοτητας του. Ο Θεός Τον Δοξασε στον ουρανό διότι πρώτα ο Άγιος Δοξασε Τον Θεό στη Γη. Έτσι εορταζαν παλιότερα οι Έλληνες την κάθε εορτή. Μαζεύονταν στα σπίτια, διάβαζαν τον βίο του κάθε Αγίου, έκαναν σχόλια πάνω σε αυτόν και μετά έτρωγαν κι έπιναν. Εμείς γιορτάζουμε τον κάθε άγιο χαζοχαρουμενα.. Γι αυτό σήμερα έχουμε ξεχάσει τις παραδώσεις μας και τις αξίες μας. Δυστυχώς, το λέω με πολύ πόνο, οι πρόγονοι μας θα ένιωθαν μεγάλη ντροπή.


Φίλοι μου, τους πραγματικά χαλεπους καιρούς που διανύουμε έχουμε ανάγκη από πρότυπα. Ας δούμε τους αγίους και ήρωες της Ορθόδοξης πίστης μας. Ας δούμε τον Άγιο Δημήτριο. Τον Άγιο που με την ζωή του και το φρόνημα του, πετάει στον κάλαθο των αχρήστων τις τενεκεδενιες δικαιολογίες του στιλ "δεν μπορώ να αγιάσω στο κόσμο". Ο Δημήτριος τι ήταν; Αξιοματικος στο στρατό ήταν. Ούτε μοναχός ήταν, ούτε Κληρικός, ούτε Επίσκοπος. Λαϊκός άνθρωπος ήταν. Σαν εκείνον υπάρχουν χιλιάδες Άγιοι. Άγιοι μάγειρες, Άγιοι γιατροί, Άγιοι αστυνομικοί, Άγιοι καταστηματαρχες, Άγιοι αγρότες, Άγιοι οικοδόμοι κ.τ.λ.π. Όπως εκείνοι αγίασαν λοιπόν, έτσι καλούμαστε να αγιάσουμε κι εμείς. Να φερθούμε ηρωικά, να έχουμε αγωνιστικό φρόνημα, να δώσουμε ένα λιθαράκι βοήθειας στη Χώρα, έτσι ώστε κάποια στιγμή να αφηπνιστει και να δοξαστει από Τον Θεό, σαν άλλωτε. Αμήν εγένετο.


Μέγαν εὕρατο ἐv τοῖς κιvδύvοις, σὲ ὑπέρμαχοv, ἡ οἰκουμένη, Ἀθλοφόρε τὰ ἔθνη τροπούμενον. Ὡς οὖν Λυαίου καθεῖλες τὴν ἔπαρσιν, ἐν τῷ σταδίῳ θαῤῥύvας τὸν Νέστορα, οὕτως Ἅγιε, Μεγαλομάρτυς Δημήτριε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.

Ο Επίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως και Οικουμενικός Πατριάρχης Αθηναγόρας Α'

Μία μαύρη επέτειο είχαμε τις προηγούμενες μέρες και ποιο συγκεκριμένα η 6η και 7η Σεπτεμβρίου ενθυμούμαστε τα τραγικά γεγονότα στη Κωνσταντινούπολη όπου Τούρκοι κατέστρεψαν ότι ελληνικό υπήρχε, από σχολεία, ιατρεία, καταστήματα μέχρι και Ιερούς Ναούς μας..!! Αποτέλεσμα να χάσουν την ζωή τους 16 Έλληνες, να τραυματιστούν 32, τον θάνατο ενός Αρμένιου, τον βιασμό 12 Ελληνίδων, τον βιασμό αδιευκρίνιστου αριθμού ανδρών (εξαναγκάστηκαν να υποστούν περιτομή) την καταστροφή:

4.348 εμπορικών καταστημάτων, 110 ξενοδοχείων, 27 φαρμακείων, 23 σχολείων, 21 εργοστασίων, 73 εκκλησιών, όλα ελληνικής ιδιοκτησίας. Την περίοδο αυτή ο πληθυσμός στη Πόλη κυμαίνεται στους 100.000 Έλληνες όπου συρρικνώθηκαν σταδιακά στους 2.000...

Τα γεγονότα αυτά διαδραματίστηκαν επί Πατριαρχείας Αθηναγόρου Α'. Ίσως πολλοί από εμάς να τον ξέρουμε ως τον "Αιρετικό" Πατριάρχη που έκανε άρση στα αναθέματα προς τους Καθολικούς και συνάντησε τον Πάπα παλαιάς Ρώμης για πρώτη φορά ύστερα από σχίσμα του 1439. Δυστυχώς όμως για μερικούς, τα πράγματα δεν είναι όπως φαίνονται, το έχει τονίσει και ο Χριστός μας στο Ευαγγέλειο Του. Καταρχάς να θυμίσω πως πριν τα "Σεπτεμβριανά" κανένας Επίσκοπος ή Πατριάρχης δεν έκανε συναντήσεις, τουλάχιστον επίσημες, με Ετερόδοξους. Ο Πρώτος ήταν ο Μακαριστός Αθηναγόρας Α'. Έκανε το αυτονόητο. Προσπάθησε να προστατέψει τους ελάχιστους Έλληνες της Πόλης από παρόμοιες εξεγέρσεις και βανδαλισμούς. Το ίδιο έκανε και ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος όταν προσπαθούσε να σώσει το Βυζάντιο. Για όσους δεν θυμούνται είχε ζητήσει από τον τότε Πατριάρχη να μνημονεύσει σε Κυριακάτικη Θεία Λειτουργία τον Πάπα Παλαιάς Ρώμης που αν δεν κάνω λάθος ήταν ο Ιωάννης Α'. Κι όμως, ορισμένοι έχουν τον Παλαιολόγο ως Άγιο, Ιερομάρτυρα ενώ στην πραγματικότητα είναι απλός Εθνομάρτυρας, όπως και ο Χρυσόστομος Σμύρνης, όπως και ο Καραϊσκάκης, όπως και ο Αθανάσιος Διάκος... Αυτοί οι ίδιοι που έχουν σαν Άγιο τον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο, αναθεματίζουν τον Μακαριστό Αθηναγόρα, αναθεματίζουν τον νυν Οικουμενικό Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίο ενώ κάποιοι ελάχιστοι και τον Μακαριστό Χριστόδουλο όπου κι εκείνος έφερε τον Πάπα στην Ελλάδα!! Τραγικά πράγματα!! Η Ορθόδοξη πίστη κύριοι δεν είναι δογματισμός, δεν είναι κανόνες που πρέπει να τηρηθούν κατά γράμμα! Η Ορθόδοξη πίστη είναι ΕΛΕΥΘΕΡΊΑ ΚΑΙ ΑΓΆΠΗ! Οτιδήποτε άλλο είναι Αίρεση!!! Όσους πατερικούς λόγους και να διαβάσουμε αν δεν "λιώνουμε" από Αγάπη για τον συνάνθρωπο. ΌΠΟΙΟΣ ΚΑΙ ΝΑ ΕΊΝΑΙ, ΌΤΙ ΚΑΙ ΝΑ ΕΊΝΑΙ είμαστε απλά σαν τους Προτεστάντες που θεωρούν τους εαυτούς τους σωσμένους, χωρίς να κάνουν καν πνευματικό αγώνα.

Προβλήματα όπως αυτά της Πόλης, σε μικρότερο βαθμό βέβαια, αντιμετώπισε και ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας κ. Αναστάσιος όπου πρόσφατα οι Αλβανικές αρχές γκρέμισαν Ορθόδοξο Ναό και ποιο παλιά αφαίρεσαν τα κάγκελα από το προαύλιο του Μητροπολιτικό Ναού της Αναστάσεως Του Χριστού!! Αυτά τα γεγονότα θα πρέπει να προβληματίσουν και όσους Έλληνες θέλουν την Ελλάδα εκτός Ευρώπης.. Αν τα κάνουν όλα αυτά τώρα που είμαστε στην Ευρώπη, αν θα βγούμε τι επρόκειτο να κάνουν; Κι εγώ ήθελα την Ελλάδα εκτός Ευρώπης, τώρα όμως μάλλον όχι..

Ο Οιακοστρόφος της Οικουµενικής Καθέδρας ανέλαβε τις ευθύνες του ως Ηγούµενος της Ιεράς Μονής του Φαναρίου, ως Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως και ως Οικουµενικός Πατριάρχης. Μπροστά στο τρίπτυχο αυτό της υπευθυνότητας και της ανάγκης ο Πατριάρχης Αθηναγόρας στάθηκε καλώς και µετά φόβου, και δεν ξέχασε ποτέ, καθ’ όλη την Πατριαρχεία του, ότι οι περιστάσεις χρειάζονταν, κατά Μητροπολίτη Αίνου Γερµανό, «έκτακτο άνδρα, νουν διορατικό, βούλησι ισχυρή και ηθική, χείρα στιβαρά» αλλά προ παντός, όπως ο ίδιος οµολόγησε στον ενθρονιστήριο λόγο του, «σύνεσιν νους και καρδίας χύµα». Έτσι και έπραξε ο κυρός Αθηναγόρας. Ποια είναι άλλωστε η διαφορά του αφεντικού και του ηγέτη; Το αφεντικό είναι αυτός που απλώς δίνει διαταγές. Ο Ηγέτης όμως είναι αυτός που πάει μπροστά από όλους! Είναι αυτός που θα τραβήξει πρώτος το κουπί, είναι αυτός που θα πάρει τις αποφάσεις που κανένας άλλος δεν θα τολμούσε! Είναι αυτός που για το καλό του λαού και την ασφάλεια του ποιμνίου του θα "λερώσει" το όνομά του και θα πάρει πάνω του την αμαρτία!! Είναι αυτός που τον κινεί η Αγάπη και η Αγάπη δεν έχει λογική. Είναι αυτός που τολμάει να θυσιάσει την σωτηρία της ψυχής του, προκειμένου να σωθούν χιλιάδες άλλες ψυχές! Αυτός ήταν ο κυρός Αθηναγόρας!

Βέβαια ορισμένοι διαβάζουν πατερικούς λόγους και από αυτό και μόνο θεωρούν τους εαυτούς τους άξιους να κρίνουν και να κατακρίνουν, ξεχνώντας πως οι πατέρες της Εκκλησίας μας προτού βγουν στο κόσμο να μιλήσουν, είχαν λιώσει στην άσκηση και την προσευχή! Η ημέρα ήταν αφιερωμένη στον συνάνθρωπο και το βράδυ Στον Θεό! Εμείς λέμε και ένα "Κύριε ελέησον" και νομίζουμε πως αγιάσαμε και με την πρώτη διαφωνία είμαστε έτοιμοι να κατασπαράξουμε τον άλλον..!! Σήμερα προχωρήσαμε και ένα βήμα παραπέρα... Θέσαμε εαυτούς ποιο πάνω από την Ιερά Σύνοδο και πλέον μόνοι μας αποφασίζουμε ποιος είναι Αιρετικός και ποιος Άγιος!! Δεν θα επεκταθώ περισσότερο σε αυτό αλλά θα χρησιμοποιήσω έναν λόγο του Μακαριστού Γέροντα Εφραίμ του Κατουνακιώτη. ΥΠΑΚΟΉ στον πνευματικό!! Η Υπακοή σώζει, όχι η γνώση!! Και λάθος να κάνει ο πνευματικός πατέρας θα το διορθώσει ο Θεός γιατί εσύ έκανες υπακοή!!

«Κύριος ο Θεος αναπαύσαι και δοξάσαι και εν ουρανοίς

τον κοιµηθέντα µακαριστόν Πατριάρχην ηµών Αθηναγοραν».

Αµήν.