Τι σημαίνει «αγαπώ το παιδί μου»;

Πρώτον, αγαπώ το παιδί μου όπως είναι και όχι όπως θα ήθελα να είναι. Εάν αγαπώ το παιδί μου όπως θα ήθελα να είναι , αυτό σημαίνει ότι αγαπώ τις προσδοκίες και τους οραματισμούς μου. Άρα, αγαπώ τον εαυτό μου , σε τελευταία ανάλυση. Αυτό πρέπει είναι ένα σταθερό χαρακτηριστικό κάθε αγάπης, της σωστής αγάπης, σε όλες τις σχέσεις.
Το ίδιο συμβαίνει και στο ζευγάρι . Όλοι κάνουμε όνειρα πριν γνωρίσουμε τον άνθρωπο που θα παντρευτούμε, τον φανταζόμαστε. Όμως ,έρχεται η στιγμή που πρέπει να τον αγαπήσουμε όπως είναι. Tο πώς είναι όμως, καταλαβαίνουμε σιγά- σιγά, όχι από την αρχή. Σε μεγάλο βαθμό βέβαια , μετά το γάμο. Αυτό όμως είναι η πραγματική αγάπη, δηλαδή η αληθινή αγάπη που έχει βάθος, που έχει αντίκρισμα, που έχει νόημα είναι όταν αγαπούμε τον άλλον για αυτό πού είναι. Όχι όπως θα θέλαμε να είναι. Και είναι η αγάπη που πατάει στη γη και δεν πετάει στα σύννεφα.

Δεύτερον, αγαπώ το παιδί μου, σημαίνει τού το δείχνω με τα λόγια, με τη καρδιά μου, με την παρουσία μου και με τη ψυχή μου, κι όχι με παροχές. Δεν είναι δηλαδή απόδειξη, ότι αγαπώ το παιδί μου, με το να του κάνω όλα τα χατίρια, το να αγοράζω ό,τι ζητήσει και ό,τι δεν ζητήσει . Αυτό δεν σημαίνει ,ότι θα φτάσουμε και στο άλλο άκρο, ότι θα γίνουμε τσιγκούνηδες και ότι τα παιδιά μας θα παρακαλούν κι εμείς δεν θα τους παίρνουμε. Σημασία έχει, να βρούμε το μέτρο. Και το μέτρο θα το βρούμε πιο εύκολα, αν δεν προσπαθούμε με τις παροχές να σβήσουμε ενοχές. Πολύ συχνά οι υπερβολικές παροχές κρύβουν ενοχές, διότι δεν είμαστε αρκετά κοντά με τα παιδιά μας, λείπουμε αρκετά, ή και τα έχουμε αδικήσει σε κάτι. Άλλες φορές, οι υπερβολικές παροχές κρύβουν την δυσκολία μας ή την απροθυμία μας να είμαστε μαζί τους, με ζωντανή παρουσία και ψυχική επαφή. Με άλλα λόγια ,δεν μας λείπει ο χρόνος τόσο, όσο μας λείπει η διάθεση να καθίσουμε μαζί τους, να παίξουμε, να διαβάσουμε, να γελάσουμε, να αστειευτούμε, να συζητήσουμε για οτιδήποτε, να κάνουμε ψυχική επαφή δηλαδή. Το κενό αυτό,προσπαθούμε να αναπληρώσουμε με χατήρια. «Μήπως όμως ,αυτό δεν λέγεται δωροδοκία;

Τρίτον. Αγαπώ το παιδί μου ,σημαίνει ότι δεν κάνω εγώ αυτά που μπορεί να κάνει το παιδί μου. Tο ίδιο βέβαια ακολουθεί και ο δάσκαλος για το μαθητή του. Δεν του κάνει αυτά, που μπορεί να κάνει ο ίδιος . Τον επαινεί, τον βοηθάει, τον καθοδηγεί, αλλά για να αναπτύξει τις δικές του δυνατότητες. Του βάζει εργασίες , τον εξετάζει, τον βαθμολογεί, τον κρίνει. Το ίδιο λοιπόν και στη σχέση γονέα -παιδιού . Δεν θα κάνουμε εμείς τα μαθήματα του παιδιού μας, γιατί έτσι θα έχει το παιδί μας ένα δάσκαλο στο σχολείο κι άλλον ένα στο σπίτι, και βέβαια ένα γονιό λιγότερο. Συνεπώς, ό,τι κάνει το παιδί μας, θα μάθει στη ζωή του να το κάνει μόνο με βοήθεια. Δεν θα ταΐζουμε το παιδί μας σε ηλικία που μπορεί να φάει μόνο του, δεν θα το ντύνουμε σε ηλικία που μπορεί να κουμπωθεί μόνο του. Και να μας το ζητάει κιόλας (άσε με να το κάνω εγώ!), δεν θα τού αρνιόμαστε όταν θέλει να μας βοηθήσει σε κάποια δουλειά, μέσα η έξω από το σπίτι, με την δικαιολογία ,δεν ξέρεις, είσαι μικρός ή μικρή, θα τα χαλάσεις ή θα τα κάνεις χάλια... Ή θα τα λερώσεις, που λέει η μαμά συνήθως. Βέβαια θα το κάνει , θα τα λερώσει και θα τα μαζέψουμε μαζί μετά. Έχει πολλή σημασία να νοιώσει το παιδί μας πως μας βοηθάει, πως είναι δημιουργικό, και πως βοήθησε τη μαμά του ή τον μπαμπά του σε κάτι απλό ή κάτι πιο σύνθετο. Αυτό του δίνει πολύ μεγάλη χαρά.

Τέταρτον. Αγαπώ το παιδί μου σημαίνει, ότι δεν του ζητώ να πραγματοποιήσει αυτά που δεν μπόρεσα εγώ να πραγματοποιήσω. Επειδή εγώ δεν σπούδασα, εσύ πρέπει να μπεις στο πανεπιστήμιο, και μάλιστα σε συγκεκριμένες σχολές, αυτό είναι πια κλασικό παράδειγμα (δικηγόροι, γιατροί, επιχειρηματίες κ.λ.π.). Όπως, υπάρχουν φορές, που κάποιοι γονείς είναι πολύ αυστηροί, όταν τα παιδιά τους δεν τα πηγαίνουν καλά στο σχολείο, και τα μαλώνουν, και χρησιμοποιούν ακόμη και σωματική βία. Είναι παρατηρημένο, ότι μερικές φορές αυτό συμβαίνει διότι, δεν τα πήγαν οι ίδιοι καλά στο σχολείο και το παιδί τους τούς θυμίζει τον κακό τους εαυτό. Μισούσαν αυτή την πλευρά του εαυτού τους και την πληρώνει το παιδί.
Το παιδί όμως είναι ένας άλλος άνθρωπος. Ξεκίνησε μια καινούρια ζωή, την δική του ζωή. Δεν ζητώ από το παιδί μου να πραγματοποιήσει αυτό που δεν έκανα εγώ, γιατί το παιδί μου είναι ένας διαφορετικός άνθρωπος. Αναγνωρίζω ότι δεν είναι δική μου προέκταση!

Πέμπτον. Αγαπώ το παιδί μου, σημαίνει φροντίζω πάρα πολύ το γάμο μου, τη συζυγία μου. Όχι το αντίθετο, που συνήθως συμβαίνει, να την παραμελώ

Υπάρχουν γονείς, που λένε με καμάρι , και περιμένουν να τούς επαινέσεις «από τότε που παντρευτήκαμε και κάναμε παιδιά δεν έχουμε βγει ποτέ οι δυο μας !» Έχουμε την τάση, στις μεσογειακές χώρες , που είναι παιδοκεντρικές, να γινόμαστε σύζυγοι, για να γίνουμε γονείς. Σαν να κάνουμε ένα προσωρινό πέρασμα από τη συζυγία, για να φτάσουμε στο πραγματικό μας σκοπό- θέλω , που είναι ,να γίνουμε γονείς.
Αυτό είναι άσχημο και άδικο, διότι τα παιδιά τα οφείλουμε στη συζυγία. Δεν μπορούμε να παραμελούμε τη ρίζα που είναι ο γάμος μας, εξ αιτίας του οποίου έχουμε το καρπό, που είναι τα παιδιά μας. Αν συμβεί κάτι τέτοιο, έχουμε πολλές δυσκολίες, και βέβαια το πληρώνουν αυτό, τα ίδια τα παιδιά, διότι δημιουργούνται προσκολλήσεις των γονέων προς τα παιδιά τους (πατέρα με κόρη, η μάνας και γιου, τα γνωστά λεγόμενα τρίγωνα) με αποτέλεσμα να υποφέρουμε από το άγχος που γεννά η προσκόλληση αυτή.
Αγαπάμε τα παιδιά μας, όταν φροντίζουμε τη σχέση μας μέσα στο γάμο, και για έναν άλλο λόγο Γιατί, τούς δίνουμε πρότυπα σχέσης, πρότυπο γάμου, που θα χρειαστούν ,όταν κάνουν την δική τους οικογένεια.

Προσπάθησα να σας δώσω κάποια στοιχεία υγιούς και σωστής αγάπης προς τα παιδιά μας. Είναι σίγουρο, δεν τα γνωρίζουμε όλα! δεν τα ξέρουμε όλα. Συνεπώς, χρειαζόμαστε οδοδείκτες, ώστε να κατευθύνουμε τους κόπους μας προς τον ορθό προσανατολισμό.