Η δύναμη της συγνώμης και η αλλαγή του ανθρώπου...
Πόσες φορές μας έχει στεναχωρήσει ένας άνθρωπος; Πόσες φορές θα θέλαμε να ακούσουμε έστω μία συγνώμη από κάποιον; Άραγε είναι εύκολη ή δύσκολη υπόθεση η συγνώμη; Σύμφωνα με τα όσα ζούμε στις μέρες μας μάλλον είναι λίγο δύσκολο να πει κάποιος συγνώμη κι ας ξέρει πως φταίει... Στην Ορθόδοξη Εκκλήσια βλέπουμε να αγιάζουν ΜΌΝΟ οι άνθρωποι που έστω την τελευταία στιγμή ζήτησαν συγνώμη... Βλέπουμε να αγιάζουν άνθρωποι που παρόλο την άστατη και κακή ζωή τους, παρόλο τα στραβά τους, την κατάλληλη στιγμή έριξαν τον εγωισμό τους, ήρθαν σε αυτογνωσία και βρήκαν τα ψυχικά αποθέματα να ζητήσουν συγνώμη. Όχι με τα λόγια, αλλά κυρίως με την πράξη...
Όρθοδοξη πίστη, μία "αλλοπρόσαλλη" πίστη...
Η Ορθόδοξη πίστη είναι η πίστη που ακόμη και ο χειρότερος άνθρωπος μπορεί να γίνει παράδειγμα προς μίμηση!! Κι όμως, ο Χριστός έχει κατηγορηθεί από Χριστιανούς και μη, πως είναι ένας Θεός τιμωρός, Θεός μισαλλόδοξος, Θεός που καίει στη κόλαση τους αμαρτωλούς και αγαπάει μόνο αυτούς που του υποτάζονται. Ένας Χουντικός Θεός που δεν δίνει ελευθερία στα πλάσματά του. Για να δούμε όμως στη πράξη, είναι έτσι τα πράγματα; Αύριο εορτάζουμε την Οσία Μαρία την Αιγυπτία. Την ήταν η Οσία Μαρία; Ήταν μία Πόρνη η οποία δεν είχε επάγγελμα την σαρκική συνεύρεση όπως άλλες, το έκανε τζάμπα, για δική της ευχαρίστηση..!! Αυτή η γυναίκα αποφάσισε να πάει στα Ιεροσόλυμα την ημέρα που εορτάζονταν η εύρεση του Τιμίου Σταυρού Του Κυρίου, όχι για να προσκυνήσει, αλλά γιατί την ημέρα εκείνη θα υπήρχε αυξημένος τουρισμός κι έτσι θα είχε την ευκαιρία να βρεθεί με αρκετούς άντρες!!! Κι όμως, ένας τέτοιος άνθρωπος θέλησε να μπει στο Ναό να προσκυνήσει Τον Τίμιο Σταυρό! Βέβαια αυτό ήταν αδύνατον, δεν γίνεται να πλησιάσει μία τέτοια γυναίκα να προσκυνήσει το Ξύλο που έχυσε το αίμα Του ο Αναμάρτητος Χριστός και Θεός ημών! Έτσι στάθηκε στη πόρτα του ναού και δεν μπορούσε να μπει μέσα, κάτι την κρατούσε έξω από αυτήν. Συγκλονισμένη από το γεγονός αυτό απομακρύνθηκε και έκατσε απέναντι από μία εικόνα της Παναγίας. Τότε άρχισε να κλαίει πικρά, άρχισε να συνέρχεται, άρχισαν να διαλύονται τα σύννεφα που την είχαν τυφλώσει τόσο καιρό. <<Παναγία μου, άσε με να προσκυνήσω Τον Σταυρό Του Υιού Σου και σου υπόσχομαι να αλλάξω>> μονολόγησε η Μαρία.. Τότε σηκώθηκε και προσπάθησε να μπει στον ναό δεύτερη φορά. Τελικά προσκύνησε και έφυγε κλαίγοντας για τον τόπο της μετανοίας της, την έρημο. Στο δρόμο πέταξε όλα της τα χρυσαφικά και μοίρασε ότι χρήματα είχε πάνω της, βρέθηκε στην έρημο και έμεινε εκεί για 40 χρόνια, εως το τέλος! Όλη τη διάρκεια της παραμονής της έκλαιγε για τα όσα είχε πράξει στην αμαρτωλή ζωή της... Αυτή η γυναίκα δεν ζήτησε συγνώμη στα λόγια, αλλά στη πράξη και γι αυτό σήμερα την τιμούμε σαν Αγία και ως πρότυπο μετανοίας! Δεν είναι όμως η μόνη. Έχουμε τον πρώτο άνθρωπο που μπήκε στο Παράδεισο. Ποιος ήταν; Ο Αβραάμ; ο Ισαάκ, ο Ιακώβ; Ο Νώε μήπως; ο Μωυσής; ο Ιωάννης ο Πρόδρομος μήπως; ΚΑΝΈΝΑΣ ΑΠΌ ΑΥΤΟΎΣ! Ο πρώτος άνθρωπος που μπήκε στο Παράδεισο ήταν ένας ληστής!!! Ναι, ένας ληστής!!! Την τελευταία στιγμή, εκεί στη τιμωρία του παραδέχθηκε ότι ήταν ένοχος ήρθε κι εκείνος σε αυτογνωσία και ζήτησε το έλεος από Τον Θεό... Έτσι σήμερα τον τιμούμε κι εκείνον ως Άγιο της Εκκλησίας μας. Δεν γνωρίζουμε το όνομά του και ούτε μας ενδιαφέρει να μάθουμε ποιος ήταν. Αυτό που εμάς μας ενδιαφέρει είναι η μετάνοιά του! Αληθηνή μετάνοια είχε και ο Τελώνης στη παραβολή του Τελώνου και του Φαρισαίου. Σιωπηλά και κρυφά από το κόσμο έκλαψε για τις κλεψιές είχε κάνει, ζήτησε συγνώμη! Όπως συγνώμη ζήτησε και ο Άσωτος Υιός. Σε όλες τις παραπάνω περιπτώσεις ο Θεός δέχετε τον άνθρωπο με την συγνώμη, δεν τον αφήνει στη τιμωρία του, δεν τον καταδικάζει αιώνια, δεν τον μισεί! Ο Θεός μισεί την αμαρτία, ΌΧΙ τον αμαρτωλό, όχι το πλάσμα του που για την αγαπη που του τρέφει σε λίγες μέρες θα Σταυρωθεί και θα θανατωθεί...!! Ο Χριστός στέκεται στο παράθυρο σαν τον Πατέρα του Άσωτου Υιού και κάθε μέρα περιμένει την επιστροφή μας. Όταν αυτή γίνει μεγάλη εορτή θα στηθεί στον ουρανό και πολλά στέφανα περιμένουν τον μετανοημένο. Είναι δύσκολο να ζητήσει κανείς συγνώμη, το βιώνουμε άλλωστε. Το γνωρίζει πολύ καλά αυτό ο Κύριος και γι αυτό πολλές δόξες περιμένουν εκείνον που θα επιστρέψει... Ποιούς τιμάμε λοιπόν ως Άγιους; Τις πόρνες, τους τελώνες, τους ληστές, τους ασώτους, κι έχουμε ως κορυφαίο Απόστολο έναν διώχτη της πίστεως μας!!! Αν ψάχνετε λοιπόν για τόπο που υπάρχουν αναμάρτητοι τότε αυτός δεν είναι ο Παράδεισος... Οι αναμάρτητοι βρίσκονται στη κόλαση...
Τι είναι τελικά η Ορθόδοξη πίστη;
Η Ορθόδοξη πίστη λοιπόν είναι ένα δωμάτιο που δεν μπορείς να μπεις από τον τοίχο, θα σπάσεις το κεφάλι σου. Θα μπεις από την πόρτα, θα εξερευνήσεις το δωμάτιο καλά και μετά θα καταλάβεις τι βρίσκεται σε αυτό το δωμάτιο και για ποιο λόγο. Μόνο με την μελέτη (όχι την απλή ανάγνωση) θα καταλάβεις πως ο Χριστός δεν είναι Θεός της τιμωρίας. Είναι Θεός της αγάπης! Ξέρει πως ο άνθρωπος δύσκολα ζητάει συγνώμη και γι αυτό στεφανώνει όποιον το κάνει. Διότι η συγνώμη είναι αποτέλεσμα της αγάπης...
Πόσες φορές μας έχει στεναχωρήσει ένας άνθρωπος; Πόσες φορές θα θέλαμε να ακούσουμε έστω μία συγνώμη από κάποιον; Άραγε είναι εύκολη ή δύσκολη υπόθεση η συγνώμη; Σύμφωνα με τα όσα ζούμε στις μέρες μας μάλλον είναι λίγο δύσκολο να πει κάποιος συγνώμη κι ας ξέρει πως φταίει... Στην Ορθόδοξη Εκκλήσια βλέπουμε να αγιάζουν ΜΌΝΟ οι άνθρωποι που έστω την τελευταία στιγμή ζήτησαν συγνώμη... Βλέπουμε να αγιάζουν άνθρωποι που παρόλο την άστατη και κακή ζωή τους, παρόλο τα στραβά τους, την κατάλληλη στιγμή έριξαν τον εγωισμό τους, ήρθαν σε αυτογνωσία και βρήκαν τα ψυχικά αποθέματα να ζητήσουν συγνώμη. Όχι με τα λόγια, αλλά κυρίως με την πράξη...
Όρθοδοξη πίστη, μία "αλλοπρόσαλλη" πίστη...
Η Ορθόδοξη πίστη είναι η πίστη που ακόμη και ο χειρότερος άνθρωπος μπορεί να γίνει παράδειγμα προς μίμηση!! Κι όμως, ο Χριστός έχει κατηγορηθεί από Χριστιανούς και μη, πως είναι ένας Θεός τιμωρός, Θεός μισαλλόδοξος, Θεός που καίει στη κόλαση τους αμαρτωλούς και αγαπάει μόνο αυτούς που του υποτάζονται. Ένας Χουντικός Θεός που δεν δίνει ελευθερία στα πλάσματά του. Για να δούμε όμως στη πράξη, είναι έτσι τα πράγματα; Αύριο εορτάζουμε την Οσία Μαρία την Αιγυπτία. Την ήταν η Οσία Μαρία; Ήταν μία Πόρνη η οποία δεν είχε επάγγελμα την σαρκική συνεύρεση όπως άλλες, το έκανε τζάμπα, για δική της ευχαρίστηση..!! Αυτή η γυναίκα αποφάσισε να πάει στα Ιεροσόλυμα την ημέρα που εορτάζονταν η εύρεση του Τιμίου Σταυρού Του Κυρίου, όχι για να προσκυνήσει, αλλά γιατί την ημέρα εκείνη θα υπήρχε αυξημένος τουρισμός κι έτσι θα είχε την ευκαιρία να βρεθεί με αρκετούς άντρες!!! Κι όμως, ένας τέτοιος άνθρωπος θέλησε να μπει στο Ναό να προσκυνήσει Τον Τίμιο Σταυρό! Βέβαια αυτό ήταν αδύνατον, δεν γίνεται να πλησιάσει μία τέτοια γυναίκα να προσκυνήσει το Ξύλο που έχυσε το αίμα Του ο Αναμάρτητος Χριστός και Θεός ημών! Έτσι στάθηκε στη πόρτα του ναού και δεν μπορούσε να μπει μέσα, κάτι την κρατούσε έξω από αυτήν. Συγκλονισμένη από το γεγονός αυτό απομακρύνθηκε και έκατσε απέναντι από μία εικόνα της Παναγίας. Τότε άρχισε να κλαίει πικρά, άρχισε να συνέρχεται, άρχισαν να διαλύονται τα σύννεφα που την είχαν τυφλώσει τόσο καιρό. <<Παναγία μου, άσε με να προσκυνήσω Τον Σταυρό Του Υιού Σου και σου υπόσχομαι να αλλάξω>> μονολόγησε η Μαρία.. Τότε σηκώθηκε και προσπάθησε να μπει στον ναό δεύτερη φορά. Τελικά προσκύνησε και έφυγε κλαίγοντας για τον τόπο της μετανοίας της, την έρημο. Στο δρόμο πέταξε όλα της τα χρυσαφικά και μοίρασε ότι χρήματα είχε πάνω της, βρέθηκε στην έρημο και έμεινε εκεί για 40 χρόνια, εως το τέλος! Όλη τη διάρκεια της παραμονής της έκλαιγε για τα όσα είχε πράξει στην αμαρτωλή ζωή της... Αυτή η γυναίκα δεν ζήτησε συγνώμη στα λόγια, αλλά στη πράξη και γι αυτό σήμερα την τιμούμε σαν Αγία και ως πρότυπο μετανοίας! Δεν είναι όμως η μόνη. Έχουμε τον πρώτο άνθρωπο που μπήκε στο Παράδεισο. Ποιος ήταν; Ο Αβραάμ; ο Ισαάκ, ο Ιακώβ; Ο Νώε μήπως; ο Μωυσής; ο Ιωάννης ο Πρόδρομος μήπως; ΚΑΝΈΝΑΣ ΑΠΌ ΑΥΤΟΎΣ! Ο πρώτος άνθρωπος που μπήκε στο Παράδεισο ήταν ένας ληστής!!! Ναι, ένας ληστής!!! Την τελευταία στιγμή, εκεί στη τιμωρία του παραδέχθηκε ότι ήταν ένοχος ήρθε κι εκείνος σε αυτογνωσία και ζήτησε το έλεος από Τον Θεό... Έτσι σήμερα τον τιμούμε κι εκείνον ως Άγιο της Εκκλησίας μας. Δεν γνωρίζουμε το όνομά του και ούτε μας ενδιαφέρει να μάθουμε ποιος ήταν. Αυτό που εμάς μας ενδιαφέρει είναι η μετάνοιά του! Αληθηνή μετάνοια είχε και ο Τελώνης στη παραβολή του Τελώνου και του Φαρισαίου. Σιωπηλά και κρυφά από το κόσμο έκλαψε για τις κλεψιές είχε κάνει, ζήτησε συγνώμη! Όπως συγνώμη ζήτησε και ο Άσωτος Υιός. Σε όλες τις παραπάνω περιπτώσεις ο Θεός δέχετε τον άνθρωπο με την συγνώμη, δεν τον αφήνει στη τιμωρία του, δεν τον καταδικάζει αιώνια, δεν τον μισεί! Ο Θεός μισεί την αμαρτία, ΌΧΙ τον αμαρτωλό, όχι το πλάσμα του που για την αγαπη που του τρέφει σε λίγες μέρες θα Σταυρωθεί και θα θανατωθεί...!! Ο Χριστός στέκεται στο παράθυρο σαν τον Πατέρα του Άσωτου Υιού και κάθε μέρα περιμένει την επιστροφή μας. Όταν αυτή γίνει μεγάλη εορτή θα στηθεί στον ουρανό και πολλά στέφανα περιμένουν τον μετανοημένο. Είναι δύσκολο να ζητήσει κανείς συγνώμη, το βιώνουμε άλλωστε. Το γνωρίζει πολύ καλά αυτό ο Κύριος και γι αυτό πολλές δόξες περιμένουν εκείνον που θα επιστρέψει... Ποιούς τιμάμε λοιπόν ως Άγιους; Τις πόρνες, τους τελώνες, τους ληστές, τους ασώτους, κι έχουμε ως κορυφαίο Απόστολο έναν διώχτη της πίστεως μας!!! Αν ψάχνετε λοιπόν για τόπο που υπάρχουν αναμάρτητοι τότε αυτός δεν είναι ο Παράδεισος... Οι αναμάρτητοι βρίσκονται στη κόλαση...
Τι είναι τελικά η Ορθόδοξη πίστη;
Η Ορθόδοξη πίστη λοιπόν είναι ένα δωμάτιο που δεν μπορείς να μπεις από τον τοίχο, θα σπάσεις το κεφάλι σου. Θα μπεις από την πόρτα, θα εξερευνήσεις το δωμάτιο καλά και μετά θα καταλάβεις τι βρίσκεται σε αυτό το δωμάτιο και για ποιο λόγο. Μόνο με την μελέτη (όχι την απλή ανάγνωση) θα καταλάβεις πως ο Χριστός δεν είναι Θεός της τιμωρίας. Είναι Θεός της αγάπης! Ξέρει πως ο άνθρωπος δύσκολα ζητάει συγνώμη και γι αυτό στεφανώνει όποιον το κάνει. Διότι η συγνώμη είναι αποτέλεσμα της αγάπης...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου