Η δύναμη της συγνώμης και η αλλαγή του ανθρώπου...

Πόσες φορές μας έχει στεναχωρήσει ένας άνθρωπος; Πόσες φορές θα θέλαμε να ακούσουμε έστω μία συγνώμη από κάποιον; Άραγε είναι εύκολη ή δύσκολη υπόθεση η συγνώμη; Σύμφωνα με τα όσα ζούμε στις μέρες μας μάλλον είναι λίγο δύσκολο να πει κάποιος συγνώμη κι ας ξέρει πως φταίει... Στην Ορθόδοξη Εκκλήσια βλέπουμε να αγιάζουν ΜΌΝΟ οι άνθρωποι που έστω την τελευταία στιγμή ζήτησαν συγνώμη... Βλέπουμε να αγιάζουν άνθρωποι που παρόλο την άστατη και κακή ζωή τους, παρόλο τα στραβά τους, την κατάλληλη στιγμή έριξαν τον εγωισμό τους, ήρθαν σε αυτογνωσία και βρήκαν τα ψυχικά αποθέματα να ζητήσουν συγνώμη. Όχι με τα λόγια, αλλά κυρίως με την πράξη...

Όρθοδοξη πίστη, μία "αλλοπρόσαλλη" πίστη...

Η Ορθόδοξη πίστη είναι η πίστη που ακόμη και ο χειρότερος άνθρωπος μπορεί να γίνει παράδειγμα προς μίμηση!! Κι όμως, ο Χριστός έχει κατηγορηθεί από Χριστιανούς και μη, πως είναι ένας Θεός τιμωρός, Θεός μισαλλόδοξος, Θεός που καίει στη κόλαση τους αμαρτωλούς και αγαπάει μόνο αυτούς που του υποτάζονται. Ένας Χουντικός Θεός που δεν δίνει ελευθερία στα πλάσματά του. Για να δούμε όμως στη πράξη, είναι έτσι τα πράγματα; Αύριο εορτάζουμε την Οσία Μαρία την Αιγυπτία. Την ήταν η Οσία Μαρία; Ήταν μία Πόρνη η οποία δεν είχε επάγγελμα την σαρκική συνεύρεση όπως άλλες, το έκανε τζάμπα, για δική της ευχαρίστηση..!! Αυτή η γυναίκα αποφάσισε να πάει στα Ιεροσόλυμα την ημέρα που εορτάζονταν η εύρεση του Τιμίου Σταυρού Του Κυρίου, όχι για να προσκυνήσει, αλλά γιατί την ημέρα εκείνη θα υπήρχε αυξημένος τουρισμός κι έτσι θα είχε την ευκαιρία να βρεθεί με αρκετούς άντρες!!! Κι όμως, ένας τέτοιος άνθρωπος θέλησε να μπει στο Ναό να προσκυνήσει Τον Τίμιο Σταυρό! Βέβαια αυτό ήταν αδύνατον, δεν γίνεται να πλησιάσει μία τέτοια γυναίκα να προσκυνήσει το Ξύλο που έχυσε το αίμα Του ο Αναμάρτητος Χριστός και Θεός ημών! Έτσι στάθηκε στη πόρτα του ναού και δεν μπορούσε να μπει μέσα, κάτι την κρατούσε έξω από αυτήν. Συγκλονισμένη από το γεγονός αυτό απομακρύνθηκε και έκατσε απέναντι από μία εικόνα της Παναγίας. Τότε άρχισε να κλαίει πικρά, άρχισε να συνέρχεται, άρχισαν να διαλύονται τα σύννεφα που την είχαν τυφλώσει τόσο καιρό. <<Παναγία μου, άσε με να προσκυνήσω Τον Σταυρό Του Υιού Σου και σου υπόσχομαι να αλλάξω>> μονολόγησε η Μαρία.. Τότε σηκώθηκε και προσπάθησε να μπει στον ναό δεύτερη φορά. Τελικά προσκύνησε και έφυγε κλαίγοντας για τον τόπο της μετανοίας της, την έρημο. Στο δρόμο πέταξε όλα της τα χρυσαφικά και μοίρασε ότι χρήματα είχε πάνω της, βρέθηκε στην έρημο και έμεινε εκεί για 40 χρόνια, εως το τέλος! Όλη τη διάρκεια της παραμονής της έκλαιγε για τα όσα είχε πράξει στην αμαρτωλή ζωή της... Αυτή η γυναίκα δεν ζήτησε συγνώμη στα λόγια, αλλά στη πράξη και γι αυτό σήμερα την τιμούμε σαν Αγία και ως πρότυπο μετανοίας! Δεν είναι όμως η μόνη. Έχουμε τον πρώτο άνθρωπο που μπήκε στο Παράδεισο. Ποιος ήταν; Ο Αβραάμ; ο Ισαάκ, ο Ιακώβ; Ο Νώε μήπως; ο Μωυσής; ο Ιωάννης ο Πρόδρομος μήπως; ΚΑΝΈΝΑΣ ΑΠΌ ΑΥΤΟΎΣ! Ο πρώτος άνθρωπος που μπήκε στο Παράδεισο ήταν ένας ληστής!!! Ναι, ένας ληστής!!! Την τελευταία στιγμή, εκεί στη τιμωρία του παραδέχθηκε ότι ήταν ένοχος ήρθε κι εκείνος σε αυτογνωσία και ζήτησε το έλεος από Τον Θεό... Έτσι σήμερα τον τιμούμε κι εκείνον ως Άγιο της Εκκλησίας μας. Δεν γνωρίζουμε το όνομά του και ούτε μας ενδιαφέρει να μάθουμε ποιος ήταν. Αυτό που εμάς μας ενδιαφέρει είναι η μετάνοιά του! Αληθηνή μετάνοια είχε και ο Τελώνης στη παραβολή του Τελώνου και του Φαρισαίου. Σιωπηλά και κρυφά από το κόσμο έκλαψε για τις κλεψιές είχε κάνει, ζήτησε συγνώμη! Όπως συγνώμη ζήτησε και ο Άσωτος Υιός. Σε όλες τις παραπάνω περιπτώσεις ο Θεός δέχετε τον άνθρωπο με την συγνώμη, δεν τον αφήνει στη τιμωρία του, δεν τον καταδικάζει αιώνια, δεν τον μισεί! Ο Θεός μισεί την αμαρτία, ΌΧΙ τον αμαρτωλό, όχι το πλάσμα του που για την αγαπη που του τρέφει σε λίγες μέρες θα Σταυρωθεί και θα θανατωθεί...!! Ο Χριστός στέκεται στο παράθυρο σαν τον Πατέρα του Άσωτου Υιού και κάθε μέρα περιμένει την επιστροφή μας. Όταν αυτή γίνει μεγάλη εορτή θα στηθεί στον ουρανό και πολλά στέφανα περιμένουν τον μετανοημένο. Είναι δύσκολο να ζητήσει κανείς συγνώμη, το βιώνουμε άλλωστε. Το γνωρίζει πολύ καλά αυτό ο Κύριος και γι αυτό πολλές δόξες περιμένουν εκείνον που θα επιστρέψει... Ποιούς τιμάμε λοιπόν ως Άγιους; Τις πόρνες, τους τελώνες, τους ληστές, τους ασώτους, κι έχουμε ως κορυφαίο Απόστολο έναν διώχτη της πίστεως μας!!! Αν ψάχνετε λοιπόν για τόπο που υπάρχουν αναμάρτητοι τότε αυτός δεν είναι ο Παράδεισος... Οι αναμάρτητοι βρίσκονται στη κόλαση...

Τι είναι τελικά η Ορθόδοξη πίστη;

Η Ορθόδοξη πίστη λοιπόν είναι ένα δωμάτιο που δεν μπορείς να μπεις από τον τοίχο, θα σπάσεις το κεφάλι σου. Θα μπεις από την πόρτα, θα εξερευνήσεις το δωμάτιο καλά και μετά θα καταλάβεις τι βρίσκεται σε αυτό το δωμάτιο και για ποιο λόγο. Μόνο με την μελέτη (όχι την απλή ανάγνωση) θα καταλάβεις πως ο Χριστός δεν είναι Θεός της τιμωρίας. Είναι Θεός της αγάπης! Ξέρει πως ο άνθρωπος δύσκολα ζητάει συγνώμη και γι αυτό στεφανώνει όποιον το κάνει. Διότι η συγνώμη είναι αποτέλεσμα της αγάπης...

Πίστη κι επιστήμη

Πίστη είναι να μη θες να ξέρεις την αλήθεια, σύμφωνα με τον Νίτσε. Στον πιστό δεν αρκεί να πιστεύει απλά. Μέσα του ξέρει πως έχει δίκιο και πως θα πορευτεί μέχρι τέλους με οδηγό αυτή την πίστη. Αυτό που έχει περισσότερο ανάγκη είναι να τον πιστέψουν. Να σταθούν δίπλα του και να του πουν “έχεις δίκιο” ή έστω να συμπράξουν χωρίς απαραίτητα να πιστεύουν. Να πορευτείς μαζί του, να προσθέσεις την λογική σου στη δική του πίστη.

Η επιστήμη βασίζεται στη λογική και στις χειροπιαστές αποδίξεις. Οι άνθρωποι όμως αυτοί έχουν ανάγκη από κάποιον να τους στηρίξει ψυχολογικά, να τους εμπνεύσει πνευματικά. Αυτό έχουν ανάγκη οι άνθρωποι που βασίζονται στη λογική.

Η τυφλή πίστη θα σε καταστρέψει ακόμα κι αν είναι σωστή, θα σε κάνει να φαίνεσαι κορόιδο ακόμα κι όταν έχεις δίκιο σε όλα, αν δεν βρεις κάποιον να πιστέψει σ’εσένα, να πορευτεί μαζί σου και να προσθέσει λίγη λογική στο κρασί σου. Από την άλλη ο άκρατος ορθολογισμός και η άρνηση θα φτάσουν να σε κάνουν να φαίνεσαι χαζός, κομπλεξικός και κακός, πως το να είσαι ο λογικότερος δεν συνεπάγεται πως θα είσαι και σωστός και πως δεν γίνεται να αποφεύγεις αιώνια το άλμα πίστης.

Η ίδια η ζωή έχει διαψεύσει τον Νίτσε και τους ομοίους του. Όλοι οι άνθρωποι, ανεξάρτητα από τα πιστεύω τους, την θρησκεία τους, έχουν ανάγκη ο ένας τον άλλον!! Ο ένας συμπληρώνει τον άλλον και αυτό θα πρέπει να το βάλουμε καλά στο κεφάλι μας!! Διότι ρατσιστής δεν είναι μόνο αυτός που δεν θέλει τους Πακιστανούς...Ρατσιστής είναι και αυτός που δεν σέβεται την διαφορετικότητα του άλλου.

ΈΧΟΥΜΕ ΑΝΆΓΚΗ Ο ΈΝΑΣ ΤΟΝ ΆΛΛΟΝ!!!

Πατριάρχης Γρηγόριος Ε' και Πατριάρχης Βαρθολομαίος
Διαβάζοντας ξανά προχθές για τα γεγονότα της Ελληνικής Επανάστασης του 1821 στάθηκα σε ένα γεγονός που δίχασε τότε τους Έλληνες αλλά εξακολουθεί να τους διχάζει ακόμη και σήμερα... Αυτό ήταν ο αφορισμός και τα αναθέματα του Πατριάρχη Γρηγορίου Ε' κατά της Φιλικής Εταιρείας και του Υψηλάντη... Το κείμενο αναφέρει σκληρά λόγια για τον Υψηλάντη και του υπόλοιπους αγωνιστές μας.. Μεταξύ άλλων οι ήρωές μας αποκαλούνται απονενοημένοι, αλαζόνες, δοξομανείς, ματαιόφρονες, ψευδολόγοι», που προσέλκυσαν «κακοήθεις και ανοήτους», που διέσπειραν και αποστόλους «δια να εξαπατήσωσι και να εφελκύσωσιν εις τον ίδιον της απωλείας κρημνόν και άλλους πολλούς των ομογενών μας». Ο αφορισμός περιλαμβάνει και αναφορά για τη ρωσική βοήθεια στην οποία υπολόγιζαν οι επαναστάτες. «Πρόβλημα διόλου ψευδές και ανύπαρκτον, και μόνον της ιδικής των κακοβουλίας και ματαιοφροσύνης γέννημά τε και αποκύημα. Επειδή, εν ω το τοιούτον είναι αδύνατον ηθικώς και πολλής προξένον μομφής εις την ρωσσικήν Αυτοκρατορίαν, και ο ίδιος ενταύθα εξοχώτατος Πρέσβυς αυτής έδωκεν έγγραφον πληροφορίαν, ότι ουδεμίαν ή είδησιν ή μετοχήν έχει το ρωσσικόν κράτος εις αυτήν την υπόθεσιν», αναφερόταν χαρακτηριστικά στον αφορισμό....

Μέγα Σκάνδαλο

Πολλοί ήταν αυτοί που καταράστηκαν τον Άγιο της Εκκλησίας μας για τον αφορισμό αυτό, πολύ ήταν αυτοί που σκανδαλίστηκαν, ευτυχώς όμως που δεν σκανδαλίστηκαν αυτοί που έπρεπε... Ο Υψηλάντης καθησύχαζε με επιστολή του τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη ότι «ο μεν Πατριάρχης βιαζόμενος παρά της Πόρτας σας στέλλει αφοριστικά και εξάρχους παρακινώντας σας να ενωθήτε με την Πόρτα, εσείς όμως να τα θεωρείτε ταύτα ως άκυρα, καθότι γίνονται με βία και δυναστείαν και
άνευ θελήσεως του πατριάρχου»...

Η προδοσία του Πατριάρχη Βαρθολομαίου

Στις μέρες μας την σκητάλη του "προδότη" κατέχει ο νυν Οικουμενικός Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως κ. Βαρθολομαίος. Τα ανοίγματα του με τον Αιρετικό Πάπα Ρώμης και το κάλεσμά του στο Φανάρι έχει στεναχωρίσει και σκανδαλίσει πλήθος Ορθοδόξων Χριστιανών. Όλοι αυτοί κατά την γνώμη μου έχουν την θέση που είχαν όσοι έκραζαν και καταράσονταν τότε τον Άγιο Γρηγόριο Ε'. Δεν σκέφτονται πως όπως και τότε στην Κωνσταντινούπολη, έτσι και τώρα οι Έλληνες Ορθόδοξοι Χριστιανοί είναι η μειωνότητα, μία μειωνότητα που τραβάει πολλά από τον Μουσουλμάνο Τούρκο! Μία μειωνότητα που δεν μπορεί να ορθώσει ανάστημα.. Μία μειωνότητα που χρειάζετε προστασία και βοήθεια!! Όπως και να 'χει, ο Πάπας Ρώμης είναι ένας πανίσχυρος πολιτικός Άρχοντας! Έχει δύναμη και εξουσία που ίσως μόνο ο "πλανητάρχης" έχει.. Αυτή η δύναμη θεωρεί ο κ. Βαρθολομαίος, πως μπορεί να προστατέψει τους Έλληνες της Πόλης και το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Κάποτε οι θανατικοί Μουσουλμάνοι έριχναν χειροβομβίδες και φλεγόμενα καδρώνια στα γραφεία του Αγίου Γεωργίου. Αποτέλεσμα να χάσει το δεξί του χέρι ο Αρχιμανδρίτης Νεκτάριος... Όλα αυτά προς το παρόν έχουν σταματήσει.. Διότι ο Ερντογάν θέλει να τα έχει καλά με τους Ευρωπαίους και φύσικά με τον Πάπα Ρώμης. Αν με τον Πάπα Ρώμης τα έχει καλά και ο Οικουμενικός Πατριάρχης τότε θα τα έχει καλά και ο Ερτογάν... Είμαι σίγουρος πως ο κ. Βαρθολομαίος φοβάτε πολύ τα αντίποινα και γι αυτό πράτει ανάλογα.. Τα αντίποινα φοβόταν και ο Πατριάρχης Γρηγόριος Ε' γι αυτό έστειλε και το το “αφοριστικό” κείμενο... Βέβαια είναι λάθος που απονέμονται εκκλησιαστικές τιμές στον Πάπα Ρώμης αλλά σκεφτείτε λίγο πως θα αντιδρούσε ο Πάπας αν ο Οικουμενικός Πατριάρχης δεν τον αναγνώριζε ως "Επίσκοπο Ρώμης"... Όπως και τότε, σημασία έχει να μην σκανδαλιστούν αυτοί που πρέπει...
Προσωπικά τον Παναγιώτατο Οικουμενικό Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίο τον αγαπούσα και τον αγαπώ, ότι και να κάνει. Είναι Αιρετικός ή όχι; Πρόβλημά του! Εγώ καταλαβαίνω πως αυτή τη στιγμή σηκώνει στις πλάτες του ένα βάρος, μία ευθύνη που όλοι μας θα ευχόμασταν να μην σηκώσουμε ΠΟΤΈ!!! Μόνο και μόνο γι αυτό ΆΞΙΟΣ!!!

Η καινούρια Πόλη

Η ψυχή του παιδιού είναι σαν μια πόλη καινούργια, και ο γονέας σαν τον βασιλέα αυτής της πόλεως, που αποστολή του είναι να θέσει νόμους και να οργανώσει αυτήν την πολιτεία, ώστε να μη καταστραφεί από τη δράση των κακοποιών και αναρχικών στοιχείων. Ποικίλες τάσεις και κλίσεις και δυνάμεις, αγαθές και κακές, αγωνίζονται να αποκτήσουν ερείσματα και να εμπεδώσουν την κυριαρχία τους μέσα στην ψυχή του παιδιού. Στην καινούργια αυτή πόλη οι γονείς είναι εκείνοι που θα βάλουν τους νόμους· και είναι εύκολο το έργο αυτό στην παιδική ηλικία, διότι άπειρα και ευπειθή όπως είναι τα παιδιά συμμορφώνονται εύκολα. Όταν μεγαλώσουν, είναι δύσκολο πολύ το έργο αυτό της οικοδομής, του κτισίματος του ψυχικού τους κόσμου...

Τι σημαίνει «αγαπώ το παιδί μου»;

Πρώτον, αγαπώ το παιδί μου όπως είναι και όχι όπως θα ήθελα να είναι. Εάν αγαπώ το παιδί μου όπως θα ήθελα να είναι , αυτό σημαίνει ότι αγαπώ τις προσδοκίες και τους οραματισμούς μου. Άρα, αγαπώ τον εαυτό μου , σε τελευταία ανάλυση. Αυτό πρέπει είναι ένα σταθερό χαρακτηριστικό κάθε αγάπης, της σωστής αγάπης, σε όλες τις σχέσεις.
Το ίδιο συμβαίνει και στο ζευγάρι . Όλοι κάνουμε όνειρα πριν γνωρίσουμε τον άνθρωπο που θα παντρευτούμε, τον φανταζόμαστε. Όμως ,έρχεται η στιγμή που πρέπει να τον αγαπήσουμε όπως είναι. Tο πώς είναι όμως, καταλαβαίνουμε σιγά- σιγά, όχι από την αρχή. Σε μεγάλο βαθμό βέβαια , μετά το γάμο. Αυτό όμως είναι η πραγματική αγάπη, δηλαδή η αληθινή αγάπη που έχει βάθος, που έχει αντίκρισμα, που έχει νόημα είναι όταν αγαπούμε τον άλλον για αυτό πού είναι. Όχι όπως θα θέλαμε να είναι. Και είναι η αγάπη που πατάει στη γη και δεν πετάει στα σύννεφα.

Δεύτερον, αγαπώ το παιδί μου, σημαίνει τού το δείχνω με τα λόγια, με τη καρδιά μου, με την παρουσία μου και με τη ψυχή μου, κι όχι με παροχές. Δεν είναι δηλαδή απόδειξη, ότι αγαπώ το παιδί μου, με το να του κάνω όλα τα χατίρια, το να αγοράζω ό,τι ζητήσει και ό,τι δεν ζητήσει . Αυτό δεν σημαίνει ,ότι θα φτάσουμε και στο άλλο άκρο, ότι θα γίνουμε τσιγκούνηδες και ότι τα παιδιά μας θα παρακαλούν κι εμείς δεν θα τους παίρνουμε. Σημασία έχει, να βρούμε το μέτρο. Και το μέτρο θα το βρούμε πιο εύκολα, αν δεν προσπαθούμε με τις παροχές να σβήσουμε ενοχές. Πολύ συχνά οι υπερβολικές παροχές κρύβουν ενοχές, διότι δεν είμαστε αρκετά κοντά με τα παιδιά μας, λείπουμε αρκετά, ή και τα έχουμε αδικήσει σε κάτι. Άλλες φορές, οι υπερβολικές παροχές κρύβουν την δυσκολία μας ή την απροθυμία μας να είμαστε μαζί τους, με ζωντανή παρουσία και ψυχική επαφή. Με άλλα λόγια ,δεν μας λείπει ο χρόνος τόσο, όσο μας λείπει η διάθεση να καθίσουμε μαζί τους, να παίξουμε, να διαβάσουμε, να γελάσουμε, να αστειευτούμε, να συζητήσουμε για οτιδήποτε, να κάνουμε ψυχική επαφή δηλαδή. Το κενό αυτό,προσπαθούμε να αναπληρώσουμε με χατήρια. «Μήπως όμως ,αυτό δεν λέγεται δωροδοκία;

Τρίτον. Αγαπώ το παιδί μου ,σημαίνει ότι δεν κάνω εγώ αυτά που μπορεί να κάνει το παιδί μου. Tο ίδιο βέβαια ακολουθεί και ο δάσκαλος για το μαθητή του. Δεν του κάνει αυτά, που μπορεί να κάνει ο ίδιος . Τον επαινεί, τον βοηθάει, τον καθοδηγεί, αλλά για να αναπτύξει τις δικές του δυνατότητες. Του βάζει εργασίες , τον εξετάζει, τον βαθμολογεί, τον κρίνει. Το ίδιο λοιπόν και στη σχέση γονέα -παιδιού . Δεν θα κάνουμε εμείς τα μαθήματα του παιδιού μας, γιατί έτσι θα έχει το παιδί μας ένα δάσκαλο στο σχολείο κι άλλον ένα στο σπίτι, και βέβαια ένα γονιό λιγότερο. Συνεπώς, ό,τι κάνει το παιδί μας, θα μάθει στη ζωή του να το κάνει μόνο με βοήθεια. Δεν θα ταΐζουμε το παιδί μας σε ηλικία που μπορεί να φάει μόνο του, δεν θα το ντύνουμε σε ηλικία που μπορεί να κουμπωθεί μόνο του. Και να μας το ζητάει κιόλας (άσε με να το κάνω εγώ!), δεν θα τού αρνιόμαστε όταν θέλει να μας βοηθήσει σε κάποια δουλειά, μέσα η έξω από το σπίτι, με την δικαιολογία ,δεν ξέρεις, είσαι μικρός ή μικρή, θα τα χαλάσεις ή θα τα κάνεις χάλια... Ή θα τα λερώσεις, που λέει η μαμά συνήθως. Βέβαια θα το κάνει , θα τα λερώσει και θα τα μαζέψουμε μαζί μετά. Έχει πολλή σημασία να νοιώσει το παιδί μας πως μας βοηθάει, πως είναι δημιουργικό, και πως βοήθησε τη μαμά του ή τον μπαμπά του σε κάτι απλό ή κάτι πιο σύνθετο. Αυτό του δίνει πολύ μεγάλη χαρά.

Τέταρτον. Αγαπώ το παιδί μου σημαίνει, ότι δεν του ζητώ να πραγματοποιήσει αυτά που δεν μπόρεσα εγώ να πραγματοποιήσω. Επειδή εγώ δεν σπούδασα, εσύ πρέπει να μπεις στο πανεπιστήμιο, και μάλιστα σε συγκεκριμένες σχολές, αυτό είναι πια κλασικό παράδειγμα (δικηγόροι, γιατροί, επιχειρηματίες κ.λ.π.). Όπως, υπάρχουν φορές, που κάποιοι γονείς είναι πολύ αυστηροί, όταν τα παιδιά τους δεν τα πηγαίνουν καλά στο σχολείο, και τα μαλώνουν, και χρησιμοποιούν ακόμη και σωματική βία. Είναι παρατηρημένο, ότι μερικές φορές αυτό συμβαίνει διότι, δεν τα πήγαν οι ίδιοι καλά στο σχολείο και το παιδί τους τούς θυμίζει τον κακό τους εαυτό. Μισούσαν αυτή την πλευρά του εαυτού τους και την πληρώνει το παιδί.
Το παιδί όμως είναι ένας άλλος άνθρωπος. Ξεκίνησε μια καινούρια ζωή, την δική του ζωή. Δεν ζητώ από το παιδί μου να πραγματοποιήσει αυτό που δεν έκανα εγώ, γιατί το παιδί μου είναι ένας διαφορετικός άνθρωπος. Αναγνωρίζω ότι δεν είναι δική μου προέκταση!

Πέμπτον. Αγαπώ το παιδί μου, σημαίνει φροντίζω πάρα πολύ το γάμο μου, τη συζυγία μου. Όχι το αντίθετο, που συνήθως συμβαίνει, να την παραμελώ

Υπάρχουν γονείς, που λένε με καμάρι , και περιμένουν να τούς επαινέσεις «από τότε που παντρευτήκαμε και κάναμε παιδιά δεν έχουμε βγει ποτέ οι δυο μας !» Έχουμε την τάση, στις μεσογειακές χώρες , που είναι παιδοκεντρικές, να γινόμαστε σύζυγοι, για να γίνουμε γονείς. Σαν να κάνουμε ένα προσωρινό πέρασμα από τη συζυγία, για να φτάσουμε στο πραγματικό μας σκοπό- θέλω , που είναι ,να γίνουμε γονείς.
Αυτό είναι άσχημο και άδικο, διότι τα παιδιά τα οφείλουμε στη συζυγία. Δεν μπορούμε να παραμελούμε τη ρίζα που είναι ο γάμος μας, εξ αιτίας του οποίου έχουμε το καρπό, που είναι τα παιδιά μας. Αν συμβεί κάτι τέτοιο, έχουμε πολλές δυσκολίες, και βέβαια το πληρώνουν αυτό, τα ίδια τα παιδιά, διότι δημιουργούνται προσκολλήσεις των γονέων προς τα παιδιά τους (πατέρα με κόρη, η μάνας και γιου, τα γνωστά λεγόμενα τρίγωνα) με αποτέλεσμα να υποφέρουμε από το άγχος που γεννά η προσκόλληση αυτή.
Αγαπάμε τα παιδιά μας, όταν φροντίζουμε τη σχέση μας μέσα στο γάμο, και για έναν άλλο λόγο Γιατί, τούς δίνουμε πρότυπα σχέσης, πρότυπο γάμου, που θα χρειαστούν ,όταν κάνουν την δική τους οικογένεια.

Προσπάθησα να σας δώσω κάποια στοιχεία υγιούς και σωστής αγάπης προς τα παιδιά μας. Είναι σίγουρο, δεν τα γνωρίζουμε όλα! δεν τα ξέρουμε όλα. Συνεπώς, χρειαζόμαστε οδοδείκτες, ώστε να κατευθύνουμε τους κόπους μας προς τον ορθό προσανατολισμό.

Η εορτή του ΝΑΙ και του ΌΧΙ...

Τις προάλλες καθόμουν με δύο φίλους και συζητούσαμε. Ο ένας εκ των δύο είναι ακροαριστερής ιδεολογίας. Η κουβέντα, μας πήγε στην αυριανή Μεγάλη εορτή της Ορθοδοξιας μας και του Ελληνισμού. Με έκπληξη ακούμε από το στόμα του ακροαριστερού της παρέας να μας λέει πως δεν γνωρίζει τι έγινε την 25η Μαρτίου και πως του είναι αδιάφορη αυτή η ημέρα... Άραγε δεν θέλει να ξέρει ή απλός δεν ξέρει; Είναι δυνατόν να ζούμε στην Ελλάδα και να μην έχουμε ακούσει έστω μία φορά στη ζωή μας για την 25η Μαρτίου; Κι όμως γίνεται! Το θέμα όμως δεν είναι αυτοί! Ανθέλληνες πάντα υπήρχαν και θα υπάρχουν! Το θέμα είναι τι κάνουμε εμείς που θεωρούμαστε Έλληνες.. Γνωρίζουμε τα γεγονότα; Γνωρίζουμε πως με το ΝΑΙ και το ΌΧΙ που ακούστηκαν άλλαξε η ιστορία, όχι μόνο της Πατρίδας μας, αλλά του κόσμου ολόκληρου!!! Ας τα δούμε ένα, ένα ποια ήταν αυτά τα γεγονότα και για ποιο λόγο θα έπρεπε να μας ευχαριστεί ολόκληρη η Ευρώπη!!

Το ΝΑΙ
Ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου είναι η αρχή της Σωτηρίας του κόσμου διότι με το ΝΑΙ που είπε στον Αρχάγγελο Γαβριήλ η Παναγία μας ξεκίνησε η αντίστροφη μέτρηση για τον άνθρωπο. Το ναι αυτό ήταν η αρχή για την επιστροφή μας στο Παράδεισο. Λένε οι πατέρες πως η Παναγία είχε κάθε δικαίωμα να αρνηθεί!! Με το «Ιδού η δούλη Κυρίου, γένοιτο μοι κατά το ρήμα σου» η Παναγία δέχεται να φέρει στο κόσμο τον Σωτήρα Χριστό και το ΝΑΙ αυτό αλλάζει όλη την ανθρωπότητα! Αν η Παναγία μας είχε αρνηθεί τότε ίσως να μην ενσαρκωνόταν ο Θεός Λόγος διότι σαν την Παναγία δεν υπήρχε άλλη πάνω στη Γη! Ίσως να ερχόταν ο Χριστός αλλά με άλλο τρόπο, ίσως να περιμέναμε πολλούς αιώνες ακόμη για να βρεθεί κάποια σαν την κυρία Θεοτόκο ώστε να αντέξει τόσο βάρος.. Ποτέ δεν θα μάθουμε όμως τι θα γινόταν αν, διότι μιλούμε για ένα τετελεσμένο γεγονός. Για το λόγο αυτό ο λαός Του Θεού τιμάει τόσο πολύ Την Μαρία από τη Ναζαρέτ. Γιατί ήταν η μόνη που μπορούσε να δεχθεί ένα τόσο βαρύ φορτίο και γιατί τελικά δέχθηκε να το κουβαλήσει. Δέχθηκε να περάσει  ένα σωρό δυσκολίες, ένα σωρό δοκιμασίες, να μην μπορεί να βρει στέγη να γεννήσει, να τρέχει να σωθεί προς της Αίγυπτο από το μαχαίρι του Ηρώδη και εν τέλει να δει Τον Υιό της να ξεφτιλίζετε, να βλαστημάτε, να βασανίζετε εως θανάτου και να κρεμάται επί ξύλου... Ας είναι οι δοξολογίες και οι ευχαριστίες προς το πρόσωπό της αιώνιες!!!

Η εορτή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου καθιερώθηκε γύρω στον 4ο αιώνα και μετά τον ορισμό της εορτής των Χριστουγέννων στις 25 Δεκεμβρίου. Ως είναι ευνόητο, μεταξύ των δύο αυτών εορτών υπάρχει στενή σχέση και έπρεπε ο εορτασμός του Ευαγγελισμού να τοποθετηθεί 9 μήνες πριν από τη Γέννηση του Χριστού, ήτοι στις 25 Μαρτίου. Το εκκλησιαστικό γεγονός του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου αναφέρεται και στο Κοράνιο, το ιερό βιβλίο των Μουσουλμάνων (19:16-22), μία ακόμη απόδειξη της βαθιάς επιρροής του Μωάμεθ από τη χριστιανική διδασκαλία.

Το ΌΧΙ
Η Επανάσταση του 1821 είναι το ΌΧΙ του σκλαβομένου Ελληνικού λαού προς τον Οθωμανό κατακτητή! Επί 400 χρόνια σκλαβιάς ζούσαμε κάτω υπό τον τουρκικό ζυγό. Ο Έλληνας δεν άντεχε άλλο, έβραζε μέσα του. Έτσι άρχισαν μικρό εντάσεις που κατέληξαν σε Επανάσταση. Την ένοπλη εξέγερση των Ελλήνων ξεκίνησαν και τελείωσαν δυο πρίγκιπες, οι οποίοι ήταν και αδέλφια: ο αρχηγός της Φιλικής Εταιρείας, πρίγκιπας Αλέξανδρος Υψηλάντης, που κήρυξε την έναρξή της στο Ιάσιο της Μολδοβλαχίας, (περιοχή που σήμερα ανήκει στη Ρουμανία), στις 22 Φεβρουαρίου του 1821 και ο πρίγκιπας Δημήτριος Υψηλάντης, που έδρασε στον ελλαδικό χώρο από το 1821, δίνοντας την τελευταία, νικηφόρα, μάχη εναντίον των Τούρκων, στην Πέτρα της Βοιωτίας, στις 12 Σεπτεμβρίου του 1829. Η 25η Μαρτίου, ημέρα του Ευαγγελισμού, είχε οριστεί ως ημέρα έναρξης της Ελληνικής Επανάστασης  "ως ευαγγελιζομένη την πολιτικήν λύτρωσιν του ελληνικού έθνους". Η ημερομηνία αυτή θεωρήθηκε ως σημείο αναφοράς από τις πρώτες ήδη ημέρες της Επανάστασης, και μάλιστα ως έναρξη ειδικής χρονολόγησης, ακόμα και σε περιοχές που είχαν επαναστατήσει νωρίτερα. Τουλάχιστον από το 1823 θεωρείτο στην Πελοπόννησο ως ημέρα έναρξης της επανάστασης. Μέχρι εκείνη τη μέρα, ως αρχή της Ελληνικής Επανάστασης θεωρούνταν η 1η Ιανουαρίου, ημερομηνία κατά την οποία ψηφίστηκε από την 1η Εθνοσυνέλευση της Πιάδας (Παλιάς Επιδαύρου) το 1ο Ελληνικό "Σύνταγμα", ήτοι "Προσωρινό Πολίτευμα". Έτσι λοιπόν η αλλαγή της ημερομηνίας θα έφερνε κύμα ενθουσιασμού στον -έτσι και αλλιώς θρησκευόμενο- λαό και θα απομάκρυνε το σύνδεσμο της έναρξης της Ελληνικής Επανάστασης με την "δημοκρατική" απαίτηση μέρους του λαού για Σύνταγμα, απαίτηση που μέχρι εκείνο το σημείο δεν είχε καλύψει ο μονάρχης Όθωνας.

Ο αφορισμός της Φιλικής Εταιρείας και του Υψηλάντη από τον Πατριάρχη Γρηγόριο Ε” και η συμετοχή της Ορθόδοξης Εκκλησίας στον αγώνα ...

Σε αυτό το σημείο όμως πρέπει να πούμε κάτι πολύ σημαντικό... Αφορά την Ορθόδοξη Εκκλησία και την συμετοχή της στην Επανάσταση. Ο Σουλτάνος όταν έμαθε για την επανάσταση των Ελλήνων έγινε εξαλλος και υπέγραψε διάταγμα εξοντωτικό για τους Έλληνες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Το μόνο που έμενε ήταν να το προσυπογράψει και ο θρησκευτικός Τούρκος ηγέτης Χατζή Χαλίλ Εφέντης. Ο Σεϊχουλισλάμης όμως αρνήθηκε να εκδώσει φετφά για την σφαγή και εξόντωση των Ρωμιών, με το επιχείρημα ότι το Κοράνι δεν επέτρεπε τη σφαγή αθώων. Ο κίνδυνος ήταν μεγάλος. Ο Σουλτάνος τα έβαζε με τους βεζίρηδές του για επιεική στάση εναντίον των Ελλήνων. Ο Πατριάρχης Γρηγόριος ο Ε’ καταλάβαινε ότι θα ακολουθούσαν θηριωδίες που θα ισοδυναμούσαν με γενοκτονία και δεχόταν μεγάλες πιέσεις από την Υψηλή Πύλη. Παρά τη συμμετοχή του στην προετοιμασία του Αγώνα και τις σχέσεις του με τη Φιλική Εταιρεία, έπρεπε να διαχωρίσει τη θέση της Εκκλησίας από την Επανάσταση. Έτσι προχώρησε στον αφορισμό του Πατριαρχείου κατά της Φιλικής Εταιρείας και του κινήματος Αλέξανδρου Υψηλάντου και Μιχαήλ Σούτσου. Την απόφαση για αφορισμό την έλαβε σώμα 72 εκπροσώπων της Ρωμιοσύνης της Κωνσταντινούπολης μεταξύ των οποίων ιερείς και πολιτικοί. Η στάση αυτή αποτελεί μέχρι σήμερα σημείο τριβής μεταξύ των μελετητών της ιστορίας.... Αυτός ο αφορισμός πάντως δεν είχε αρνητική απήχηση στον Εθνικό Αγώνα. Από τους 23 Αρχιερείς που υπέγραψαν το “αφοριστικό” κείμενο, το ένα τρίτο συμπεριλαμβανομένου και του Οικουμενικού Πατριάρχου Γρηγορίου του Ε”, πλήρωσαν με την ζωή τους και πολλοί δοκιμάστηκαν σκληρά με φυλακίσεις, εξορίες και περιορισμούς. Ο Υψηλάντης καθησύχαζε με επιστολή του τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη ότι «ο μεν Πατριάρχης βιαζόμενος παρά της Πόρτας σας στέλλει αφοριστικά και εξάρχους παρακινώντας σας να ενωθήτε με την Πόρτα, εσείς όμως να τα θεωρείτε ταύτα ως άκυρα, καθότι γίνονται με βία και δυναστείαν και άνευ θελήσεως του πατριάρχου». Ο Σουλτάνος τελικά στράφηκε εναντίον του Γρηγορίου Ε”, αλλά ο Πατριάρχης απέρριψε προτάσεις ακόμη και υπαλλήλων ξένων πρεσβειών να εγκαταλείψει την Κωνσταντινούπολη. Mετά τη λειτουργία του Πάσχα στις 10 Απριλίου 1821 ο Γρηγόριος συνελήφθη, κηρύχθηκε έκπτωτος και φυλακίστηκε. Το απόγευμα της ίδιας μέρας απαγχονίστηκε στην κεντρική πύλη του Πατριαρχείου, όπου παρέμεινε κρεμασμένος για τρεις ημέρες.... Μην ακούμε λοιπόν πολέμαρχους της Ορθόδοξης πίστης να λένε διάφορα για τον Κλήρο και την Ιεραρχία. Πάντα ήταν στο πλευρό των αγωνιζόμενων Ελλήνων, στον Ιερό Κλήρο χρωστάμε και την διατήρηση της παράδοσης μας, των ηθών και των εθίμων μας... Αλήθεια, τι γλώσσα θα μιλούσαμε σήμερα χωρίς τα κρυφά σχολία; Γνωρίζω πως πάλι ορισμένοι θεωρούν μύθο και αυτό το γεγονός αλλά μας επιβεβαιώνει ο σπουδαίος Σαράντος Καργάκος πως <<πρέπει όλοι αυτοί να αρχίσουν να διαβάζουν! να διαβάζουν γιατί τα πτυχία τους αξίζουν όσο οι αφίσες στα Εξάρχια!!! Υπάρχουν γραπτά μνημεία που μαρτυρούν για το κρυφό σχολειό! Αυτό του Στέφανου Κανέλλου, ο οποίος στέλνει μία επιστολή στον Γερμανό θεατρικό συγγραφέα Αϊτέν και του μιλάει το 1822 για κρυφό σχολειό!>>. Για κρυφό σχολειό μιλάει και ο Κολοκοτρώνης στα απομνημονεύματά του. <<Στα καλύτερα Ευρωπαϊκά Πανεπιστήμια να πήγαινα, δεν θα μάθαινα τα γράμματα που έμαθα στα Μοναστήρια μας.>>  Οπότε αφήστε τους να λένε! Μια ζωή σαν τενεκέδες που κάνουν θόρυβο θα ακούγονται.. Ο Ιερός Κλήρος, η Εκκλησία ολόκληρη ήταν στη πρώτη γραμμή της μάχης! Από τον Πατριάρχη Γρηγόριο Ε', τον Δεσπότη Παλαιών Πατρών Γερμανό (που ύψωσε το Λάβαρο στην Αγία Λαύρα), τον Διάκονο Αθανάσιο, τον Παπαφλαίσα μέχρι απλούς Μοναχούς και Κληρικούς που μας είναι άγνωστοι η Εκκλησία ήταν πρώτη που αιματοκυλίστηκε για να μην είμαστε εμείς σήμερα, απλά το υπόλοιπο της Ευρωπαϊκής Τουρκίας... Δανείζομαι κι ένα απόσπασμα από ομιλία του Μεγάλου Διαδασκάλου του Έθνους μας π. Γεώργιο Μεταλληνό που ομιλεί για την συμετοχή του Ιερού Κλήρου στον αγώνα της απελευθέρωσης..

Ιδιαίτερα από την περιοχή της Ελλάδος αναφέρονται επώνυμα στις πηγές 73 αρχιερείς, που έλαβαν ενεργό μέρος στον Αγώνα. Σαρανταδύο Αρχιερείς υπέστησαν ταπεινώσεις, εξευτελισμούς, φυλακίσεις, διώξεις κάθε είδους, βασανιστήρια, εξορίες κ.λπ. Δύο Οικουμενικοί Πατριάρχες (Γρηγόριος Ε’, Κύριλλος ΣΤ’) και 45 Αρχιερείς (Μητροπολίτες) εκτελέσθηκαν ή έπεσαν σε μάχες. Κατά τον Γάλλο Πρόξενο Πουκεβίλ οι κληρικοί-θύματα του Αγώνα ανέρχονται συνολικά σε 6.000(41).

Υπάρχει όμως και το “εξ αντιθέτου” επιχείρημα. H μαρτυρία των Τούρκων Ιστορικών για τη δράση του ελληνορθοδόξου Κλήρου στον Αγώνα του ’21. ‘Ετσι, ο Μώραλη Μελίκ Μπέη δέχεται ότι “τον λαόν (της Πελοποννήσου) υπεκίνησαν oι έχοντες συμφέροντα και σχέσεις μετά τούτων, oι έμποροι, οι πρόκριτοι, και κυρίως oι μητροπολίται και γενικως oι ανήκοντες εις τον κλήρον, δηλαδή oι πραγματικοί ηγέται του Εθνους”(43). Ο δε Ζανί Ζαντέ σημειώνει: “Τα σχέδια ετηρούντο μυστικά μεταξύ του Πατριάρχου, των Μητροπολιτών, των Παπάδων, των Δημογερόντων”.

Διά να κλείσουμε το θέμα αυτό, θα προσθέσουμε, ότι ενίοτε τον 19ο αιώνα εγείρονταν αντιδράσεις όχι για την μη συμμετοχή των Κληρικών μας στον απελευθερωτικό Αγώνα, αλλά αντίθετα για τη συμμετοχή τους σ’ αυτόν. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του Κεφαλλονίτη κοσμοκαλόγηρου και ησυχαστή Κοσμά Φλαμιάτου (1786- 1852). Κατά τον Φλαμιάτο η Αγγλία εκμεταλλεύθηκε τον Αγώνα του ’21. Με την εμπλοκή του Κλήρου σ’ αυτόν επεδίωξε “ίνα διεγείρη την παγκόσμιον, ει δυνατόν, περιφρόνησιν, μίσος, αποστροφήν και συνωμοσίαν κατά του Κλήρου, τόσον την εκ των Αρχών, όσον και την εκ του λαού. Δι’ αυτόν τον σκοπόν προς τοις άλλοις εκίνησεν εμμέσως εις τους αρχηγούς της Φιλικής Εταιρείας και εισήχθησαν εν αυτω ο Οικουμενικός Πατριάρχης, πολλοί Επίσκοποι και άλλοι εκ του Κλήρου της Ανατολής, και εφάνησαν τινες εξ αυτών οπλοφορούντες εις το στάδιον του κατά των Οθωμανών πολέμου, φαινόμενον όλως μοναδικόν, αλλόκοτον και αποτρόπαιον, εις την Ορθόδοξον Εκκλησίαν…”.

Δεν θα ασχοληθούμε με την ορθότητα ή όχι των κρίσεων του Φλαμιάτου, που έχει το δικό του πρίσμα θεωρήσεως.

Το σκανδαλιστικό για ησυχαστές σαν τον Φλαμιάτο ειναι η συμμετοχή του Κλήρου στις πολεμικές επιχειρήσεις (“οπλοφορία”) και σε μια συνωμοτική Εταιρεία, όπως η Φιλική. Την τελευταία θεωρεί κατευθυνόμενη “εμμέσως” από την Αγγλία. Μάλλον, συνεπώς, αυτό προσκρούει στη συνείδησή του, ότι δηλαδή η Επανάσταση εξυπηρετούσε τους σκοπούς της Δύσεως. Σ’ αυτό ακριβώς, πιστεύουμε, έγκειται η αντίθεσή του. Οτι ο Κλήρος της Ελλάδος, εν αγνοία του, εξυπηρέτησε σκοπούς αλλοτρίους και όχι τα όνειρα της Ρωμηοσύνης. Ο Φλαμιάτος γράφει στη δεκαετία του 1840, όταν πολλά πια έχουν αποσαφηνισθεί. Σημαντικό όμως είναι, ότι θεωρεί τον Οικουμενικό Πατριάρχη μέλος της Φιλικής Εταιρείας, σ’ αντίθεση με τους σημεριυούς επικριτές του. Για τους παραδοσιακούς ορθοδόξους όμως αυτό ήταν το σκάνδαλο και όχι το αντίθετο. O Γενάρχης της Ρωμηοσύνης να υποθάλπει κινήσεις, που στρέφονταν εναντίον της… Γι’ αυτό μιλήσαμε παραπάνω για “θυσία” και “αυθυπέρβαση” του Ράσου. Η εθναρχική πολιτική εγκαταλείφθηκε για χάρη της ελευθερίας της Ελλάδος. Η Ρωμαίικη Εθναρχία θυσιάσθηκε, εκούσια, για την ελευθερία της Ελλάδος. Ο ΄Οθωνας στα 1833 θα πάρει για τους ΄Ελληνες, πολιτικά και εκκλησιαστικά, τη θέση του Εθνάρχη Οικουμενικού Πατριάρχη.Η αγανάκτηση του Φλαμιάτου εστιάζεται, ακριβώς, στην αντίθετη κατεύθυνση από τις αιτιάσεις των επικριτών του Κλήρου. Το Ράσο θυσίασε τα πάντα για την Ελλάδα και την εθνική αποκατάστασή της.

Συμπερασματικά: Η συμμετοχή του Ράσου στους εθνικούς μας αγώνες δεν είναι ασφαλώς, ο μοναδικός λόγος της παρουσίας του Κλήρου στην κοινωνία μας. Κύρια αποστολή του Ράσου είναι το έργο του ιατρού στο “Πνευματικόν Ιατρείον” της Εκκλησίας για την πνευματική και υπαρκτική αποκατάσταση του ανθρώπου μέσα στο Σώμα του Χριστού. Η Εκκλησία δεν μπορεί ποτέ να θεωρείται ως ένας συμβατικός θεσμός, κοινωνικού χαρακτήρα, μέσα στον υπόλοιπο κρατικό και εθνικό βίο, μέ σκοπό να σώζει απλώς την ιστορική διάσταση.

Εν τούτοις η Ορθόδοξη Εκκλησία, και μάλιστα η Ελλαδική, πρωτοστατεί σ’όλους τους απελευθερωτικούς μας αγώνες. Γιατί; Διότι τούτο απορρέει από την πίστη της γιά τον κόσμο και τόν άνθρωπο. Η Ορθοδοξία βλέπει την ελευθερία ως το φυσικό κλίμα αναπτύξεως και πραγματώσεως , του ανθρωπίνου προσώπου. Πραγματική δε ελευθερία είναι η δυνατότητα κοινωνίας του ανθρώπου με το Θεό καίι τούυς συνανθρώπους του, σε βαθμό γνησιότητας, πληρότητας και αυθεντικότητας, έξω δηλαδή από κάθε αναγκαστικότητα. Η ανθρώπινη ελευθερία εντάσσεται στα πλαίσια του θελήματος του Θεού και είναι (και ως εθνική-κοινωνική) έννοια καθαρά θεολογική- εκκλησιαστική.

Ο Ορθόδοξος Κλήρος δεν μπορεί να μη συμμετάσχει στους εθνικούς-απελευθερωτικούς αγώνες, διότι το έργο του και στην περίοδο της ειρήνης είναι απελευθερωτικό. Αγώνας για την καταξίωση του Ρωμηού, ως απελευθέρωση από τα δεσμά της εσωτερικής δουλείας, της αμαρτίας. H εσωτερική δε δουλεία κατά κύριο λόγο επιφέρει και την εξωτερική. Διότι δουλεία δεν είναι, κυρίως, η αναγκαστική υποταγή, αλλά η εσωτερική υποταγή και ταύτιση με τον κατακτητή, η νέκρωση του πνεύματος αντιστάσεως και του ψυχικού δυναμισμού. Γι’ αυτό και πιστεύουμε, ότι η σημαντικότερη προσφορά του Ράσου στο ΄Εθνος μας δεν ήταν τόσο η συμμετοχή του Κλήρου στις ένοπλες εξεγέρσεις και συγκρούσεις, όσο η συμβολή του Ράσου στη συντήρηση του ελληνορθοδόξου φρονήματος του Γένους και της αγάπης του προς την ελευθερία. Χωρίς αυτές τις προϋποθέσεις δεν θά μπορούσε να υπάρξει Εικοσιένα.

Εχθροί και πολέμαρχοι...

Τότε, την εποχή αυτή υπήρχαν ένα σωρό προδότες και ανθέλληνες... Δυστυχώς όλοι αυτοί συντιρούντε μέχρι και σήμερα. Θερμή παράκληση. Αυτές τις μέρες θα ακούσουμε πολλές θεωρίες συνομωσίας. Θα πρέπει όμως να έχουμε πλήρες γνώση. Ανοίξτε τα βιβλία, διαβάστε, να είστε έτοιμοι να αντιμετωπίσετε τον κάθε τυχαίο που θα τολμήσει να σπηλαιώσει τους αγώνες της Χώρας μας και την Ορθότητα της πίστεώς μας... Ορισμένοι θα κοροϊδεύουν διότι δεν καταλαβαίνουν πως η γέννηση του Χριστού μας ΔΕΝ ήρθε από τον κρίνο που έδωσε ο Αρχάγγελος Γαβριήλ, αλλά εκ Πνεύματος Αγίου. Ο τρόπος που τεκνογονεί ο άνθρωπος σήμερα είναι μεταπτωτικός! Αν ο Αδάμ και η Εύα δεν είχαν διωχθεί από το Παράδεισο δεν θα γινόταν με την συνεύρεση η τεκνογονία αλλά με άλλο τρόπο. Δεν μπορεί ο Χριστός να έρθει στο κόσμο με τα σημάδια του Προπατορικού αμαρτήματος, ΔΕΝ ΓΊΝΕΤΑΙ!!! Είναι αναμάρτητος!! Για ορισμένους είναι παράλογο το ότι η Παναγία γέννησε χωρίς να βρεθεί με άντρα, για μένα όμως είναι Ααπολύτως φυσιολογικό!!!

Τα ίδια θα ακούσουμε και για την Επανάσταση του 1821!! Θα βγουν ορισμένοι ανθέλληνες να ακυρώνουν τα πάντα, να κράζουν τον Ιερό Κλήρο μας και την Ορθόδοξη πίστη μας, άλλοι θα υποβαθμίζουν τελείως τους αγώνες και τους τόνους αίματος που χύθηκαν και τελικά θα μας κάνουν να αναρωτιόμαστε σαν τον Μακρυγιάννη <<Αν ξέραμε τι Κράτος θα φτιάχναμε, δεν θα μπαίναμε στο κόπο να ελευθερωθούμε... >>

Εμείς να κρατήσουμε Αιωνίος στη μνήμη μας τους ήρωες αυτούς όπως Αιώνιες να είναι οι ευχαριστίες μας προς το πρώσοπο της Παναγίας μας... Διότι χωρίς το ΝΑΙ και το ΌΧΙ που εορτάζουμε, ο κόσμος σήμερα θα ήταν τελείως διαφορετικός... Εχθροί πάντα υπήρχαν και πάντα θα υπάρχουν...  

Ένα αφεντικό προκαλεί φόβο, ένας ηγέτης εμπιστοσύνη...
Ένα αφεντικό κατηγορεί, ένας ηγέτης καλύπτει τα λάθη...
Ένα αφεντικό τα ξέρει όλα, ένας ηγέτης κάνει ερωτήσεις...
Ένα αφεντικό κάνει τη δουλειά αγγαρεία, ένας ηγέτης διασκέδαση...
Ένα αφεντικό νοιάζεται για τον εαυτό του, ο ηγέτης για την ομάδα...

Anthony Robbins, 1960-, Αμερικανός συγγραφέας αυτοβοήθειας

Οι εξουσίες του κόσμου μας...


Από την αρχαιότητα ο κόσμος έβγαζε έναν ηγέτη, έναν άνθρωπο που θα έβγαινε μπροστά, που θα τον εκπρωσοπούσε σε οποιαδήποτε μεγάλη στιγμή της χώρας του ή της θρησκείας του. Κατά καιρούς υπήρξαν σπουδαίες προσωπικότητες, πολιτικές ή θρησκευτικές. Μεγάλοι στρατηλάτες, μεγάλοι Αυτοκράτορες, σπουδαίοι Επίσκοποι ή σπουδαίοι Πρωθυπουργοί. Όλοι έχουν ένα κοινό. Βγαίνουν - εκλέγονται από τον λαό! Πάντα όμως όλοι αυτοί οι ηγέτες έχουν υποστηρικτές αλλά και φανατικούς εχθρούς! Αυτό συμβαίνει διότι εμείς ο λαός δεν έχουμε μάθει να κοιτάμε το γενικό καλό, αλλά ΜΌΝΟ το συμφέρον μας!!! Πάντα θα έχουμε κάτι να πούμε, πάντα θα θέλουμε να υπερτερούμε σε κάτι, πάντα θα απαιτούμε το κάτι παραπάνω από τον ηγέτη μας, ξεχνόντας βέβαια πως κι εκείνος άνθρωπος είναι, πως κι εκείνος έχει αδυναμίες, πως κι εκείνος δεν έχει τίποτα παραπάνω από εμάς, αλλά ούτε εμείς έχουμε κάτι παραπάνω από αυτόν. Οι Χριστιανοί απαιτούν από τον Επίσκοπό τους να είναι Άγιος, να συλλειτουργεί με Αγγέλους, να είναι ταπεινός και ασκητικός, να θεολογεί, να διαθέτει νοερά προσευχή και να κάνει και κανένα θαύμα! Επίσης πρέπει να γνωρίζει ΌΛΗ την Γραφή απ' έξω και να μην κάνει ΟΎΤΕ ΈΝΑ λάθος! Αν δούμε όμως την ζωή αυτών των Χριστιανών που κατακρίνουν τον Επίσκοπο, τότε θα παρατηρήσουμε πως κάτι δεν παει καλά... Ο ένας καπνίζει (κάτι που η θρησκεία τους απαγορεύει) ο άλλος έχει προγαμιαίες σχέσεις (κάτι που επίσης απαγορεύει η θρησκεία του) ο άλλος είναι κουτσομπόλης (κατάκριση), ο άλλος μεταλαμβάνει Σώμα κι Αίμα Χριστού το πολύ 5 φορές το χρόνο (ο Επίσκοπος το λιγότερο κάθε Κυριακή που χοροστατεί) ο άλλος μέσα στο Ναό πιάνει κουβεντούλα, άλλος δεν νηστεύει, δεν προσεύχετε, δεν υποτάζετε στο θέλημα του πνευματικού, είναι ιεροκατήγορος και συμπαθεί μόνο όσους συμφωνούν μαζί του!! Κατά τ' άλλα τα βάζει με τον Επίσκοπο διότι δεν τον θεωρεί άξιο και δημιουργεί φανταστικές ψευδομαρτηρίες για να "πέσει" στα μάτια των υπολοίπων!! Θεωρεί όμως τον εαυτό του Χριστιανό Ορθόδοξο!

Μία άλλη κατηγορία ανθρώπων είναι αυτοί που ασχολούνται με την πολιτική! Βασικά όλοι μας ασχολούμαστε με την πολιτική, άλλοι λίγο, άλλοι περισσότερο, μα υπάρχουν ορισμένοι άνθρωποι οι οποίοι είναι παθιασμένοι!! Κι εδώ έχουμε τον πολιτικό ηγέτη ο οποίος από τους περισσότερους είναι εκλεγμένος, οπότε και αγαπητός, μα υπάρχει και η μερίδα ανθρώπων που δεν τον ψήφισε, οπότε αυτοί είναι οι άνθρωποι είναι οι ορκισμένοι εχθροί του! Αυτοί είναι οι άνθρωποι που σε κάθε λάθος τον πετροβολούν, τον βρίζουν και τον θεωρούν υπαίτιο ακόμη και για ασήμαντα πράγματα..

Κάποια άλλη κατηγορία ανθρώπων είναι οι Αντιεξουσιαστές - αναρχικοί. Αυτοί είναι οι άνθρωποι που δεν θέλουν να υπάρχει κάποιος ηγέτης, που είναι κατά όλων των νόμων, είναι οι άνθρωποι που πιστεύουν πως μπορούν να ζήσουν αρμονικά, έχοντας όλοι τα ίδια (χρήματα, αυτοκίνητα, σπίτια) και πως κατόπην συνενοησεων θα φτιάχνουν νόμους ανάλογα με την περίσταση και την εποχή έτσι ώστε να ζουν ειρηνικά και ελεύθεροι... Οι άνθρωποι αυτοί είναι κυρίως πιτσιρικάδες καθώς όταν μεγαλώνουν κάπως οριμάζουν και καταλαβαίνουν πως όλο αυτό το σκηνικό που φαντάζονται δεν ΠΡΌΚΕΙΤΕ ΝΑ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΘΕΊ ΠΟΤΈ!! Επίσης οι άνθρωποι αυτοί θεωρούν εχθρούς όλους όσους έχουν εξουσία και τους υποστηρικτές τους...!!

Όλες οι παραπάνω κατηγορίες ανθρώπων είναι ακριβώς η ίδια περίπτωση! Αλλάζει μόνο ο θεσμός, η θρησκεία και το κόμα! Όλοι οι παραπάνω άνθρωποι πάσχουν από την ίδια ασθένεια.

Εγοκεντρισμός, εγωισμός και υπερηφάνεια είναι δύο καταστάσεις που πλήττουν τον σημερινό άνθρωπο και του κρύβουν την όραση έτσι ώστε να μην μπορεί να δει ούτε την μύτη του! Στη χώρα των τυφλών, βασιλεύει ο μονόφθαλμος!!! Οι άνθρωποι που μας το παίζουν Χριστιανοί είναι αυτοί που μιλούν πολύ, αυτοί που έχουν για όλα άποψη, αυτοί που τολμούν να κατακρίνουν ακόμη κι έναν Επίσκοπο! Ας ανοίξουμε όμως την Αγία Γραφή των Χριστιανών να δούμε τι λέει ο Θεός για τους Επίσκοπους; Υπάρχει μία ομιλία Του Άσαρκου Θεού με τον Μωυσή, όταν εκείνος παραλαμβάνει τον Νόμο. Ο Θεός καθώς απαγγέλει στον Προφήτη Του την Νομοθεσία σε κάποιο σημείο αναφέρετε και στους άρχοντες του κόσμου καθώς και τους Επισκόπους. Λέει λοιπόν ο Κύριος "Θα βάλω Επισκόπους και Άρχοντες ανάλογα τις καρδιές σας". Αλήθεια, τι ακριβώς λέει εδώ ο Χριστός; Καταλαβαίνει ο Χριστιανός πως στο σημείο αυτό ο Θεός θέτει υπεύθυνο τον πιστό για την αναξιότητα του Επισκόπου; Να το δούμε με την λογική; Για να χειροτονηθεί π.χ. κάποιος Πατριάρχης πως γίνετε; Έρχετε από το διάστημα; ΌΧΙ βέβαια, από τον πιστό λαό βγαίνει. Αυτός ο άνθρωπος αναθρεύετε από την οικογένεια του, μορφώνετε από τους καθηγητές στο σχολείο, σπουδάζει θεολογία από θεολόγους, πάει σε Μοναστήρι και σιγά, σιγά χειροτονήτε σε Διάκονο, Κληρικό, Μητροπολίτη και Πατριάρχη... Οπότε βλέπουμε τον άνθρωπο αυτό να "περνάει" μέσα από τον κόσμο για να καταλήξει στον θρόνο του Πατριάρχη! Ανάλογη λοιπόν θα είναι η πορεία του, με τις καρδιές των ανθρώπων που τον μεγάλωσαν και τον έζησαν..!! Έτσι γίνετε με όλους! Μας το επιβεβαιώνει και ο Απόστολος Παύλος στην Καινή Διαθήκη πλέον "Μην πλανάστε, κάθε εξουσία στον κόμο αυτό, έχει τοποθετηθεί από Τον Θεό" Όταν λοιπόν τα βάζουμε με τον έχων την εξουσία, πάμε κόντρα στο θέλημα Του Θεού! Γιατί όμως ο Θεός να θέλει να έχουμε κακούς ηγέτες; Μα έχουμε είδη απαντήσει "γιατί αυτοί μας αξίζουν" Σκοπός Του Θεού είναι να μας ταπεινώσει διότι η Πύλη του Παραδείσου είναι στενή και η οδός προς αυτόν τεθλιμμένη... Αφού λοιπόν Χριστιανέ είσαι τόσο διαβασμένος σε σημείο να θεολογείς δεν βλέπεις το δοκάρι που έχεις στο μάτι σου; Τι πάει να πει ποιο δοκάρι; Ξέχασες κι όλας τα λόγια Του Χριστού; Βλέπεις την μικρή σκλίθρα στο μάτι του αδελφού σου αλλά δεν κοιτάς ολόκληρο δοκάρι που έχει μπει στο δικό σου μάτι...

Παράδειγμα ζωντανό είναι και οι Αιρέσεις του Χριστιανισμού. Όλοι ξέρουμε τα όργια που γίνονται στο Βατικανό!!! Ε, αυτοί δεν επρόκειτο να έχουν ΠΟΤΈ έναν καλό ηγέτη, έναν άξιο Πάπα! Όταν ένας άνθρωπος είναι βουτιγμένος μέσα στη βρώμα και το σκάνδαλο δεν μπορεί να αλλάξει ανεβαίνοντας στο θρόνο του Πάπα! Ο κ. Φραγκίσκος έχει κερδίσει τις εντυπώσεις προς το παρόν αλλά δεν θα μείνει έτσι... Και οι πολιτικοί ηγέτες λοιπόν (σύμφωνα και με την Αγία Γραφή), από τον κόσμο μας βγήκαν. Εμείς τους μεγαλώσαμε κι εμείς του ψηφίσαμε... Πρέπει να είσαι μεγάλος υποκριτής όταν κράζεις τον πολιτικό που δεν ψίφησες αλλά να παίρνεις την ψεύτικη επιδότηση για το χωράφι σου!! Δεν κοιτάμε τα χάλια μας αλλά αυτό που ξέρουμε να κάνουμε είναι μόνο να δείχνουμε ο ένας τον άλλον!! Αυτό που λέει ο λαός μας. Όλοι κοιτάμε να άλλαξουμε τον κόσμο, μα ξεχνάμε να αλλάξουμε τους εαυτούς μας..

Το πρόβλημα λοιπόν, αγαπητοί φίλοι δεν είναι οι άλλοι. Το πρόβλημα είμαστε εμείς..!! Όταν αλλάξουμε συμπεριφορά, τακτική και ζωή, τότε να είστε σίγουροι πως και άξιους ηγέτες θα έχουμε αλλά και καλύτερες μέρες θα μας περιμένουν...

Αμή, εγένετο...

Ο οργίλος...

Πολλές φορές έχουμε πιάσει τον εαυτό μας να οργησμένο... Δεν φταίμε πάντα εμείς, αλλά δεν φταίνε πάντα και οι άλλοι.. Από προσωπική μου εμπειρία ο άνθρωπος δεν θέλει και πολύ να βγει εκτός εαυτού... Μόνο οι καλός αγωνιζόμενοι άνθρωποι κατέχουν του Ιώβ την υπομονή. Αυτοί οι άνθρωποι στο τέλος Αγίασαν και σήμερα τιμούνται από την Εκκλησία μας για τον λόγο αυτό. Ξέρουμε πόσο μεγάλος αγώνας είναι η εγκράτια και μόνο τιμές και ευχαριστίες πρέπει να αποδίδουμε στους ανθρώπους που "φύτρωσαν" υπομονή στη καρδιά τους...

Ο μακάριος Ζωσιμάς έλεγε, ότι ή αρχή της συγκρατήσεως του θυμού είναι το νά ταράζεται κανείς και νά μη μιλάει. Αλήθεια, πως μπορούμε να αποκτήσουμε αυτό το αρχικό στάδιο της συγκρατήσεως; Δύσκολο, όχι όμως ακατόρθωτο... Δες τον συνάνθρωπο σας ένα ασθενές πρόσωπο. Διότι ο άνθρωπος που εσκεμμένα προσπαθεί να σε εκνευρίσει είναι άρρωστος άνθρωπος.. Ακόμη κι αυτός που δεν το κάνει εσκεμμένα αλλά από αμέλια είναι και αυτός ένας πάσχον άνθρωπος... Είναι πασιφανές πως οι καιροί που διανύουμε είναι δύσκολοι.. Ο κόσμος έχει τελείως τρελαθεί και για να επιβιώσεις από όλη αυτή την ασθένεια έχεις την εντύπωση πως πρέπει κι εσύ να "τρελαθείς" να γίνεις όμοιος με τους άλλους για να βρεις κατανόηση.. Δεν ξέρω κατά πόσο σας φαίνετε παράξενο αλλά εμένα αυτό το σκεπτικό μου έχει περάσει πολλές φορές από το μυαλό. ΔΕΝ ΕΊΝΑΙ ΛΎΣΗ ΌΜΩΣ!!! Αν ανοίξουμε την Αγία Γραφή θα δούμε τον Προφήτη να μας λέει «οργίζεσθε και μη αμαρτάνετε» (Ψαλμ. δ’ 5), δηλαδή να κινείτε την οργή εναντίον των παθών σας και των πονηρών σκέψεων και να μην αμαρτάνετε εκτελώντας ότι σας υποβάλλουν. Ποσο σπουδαίο και πόσο σοφό όλο αυτό. Οι προφήτες μας και οι πατέρες της Εκκλησίας μας είχαν τον τρόπο να καταπολεμούν τα πάθη τους. Όπως έλεγε κάποιος << Άγιος δεν είναι αυτός που δεν αμαρτάνει, όλοι αμαρτάνουμε. Άγιος είναι αυτός που έχει τον τρόπο, να περιορίζει τις αδυναμίες του και να εφευρεί κάθε μέρα διάφορες λύσεις να αντιστέκεται σε αυτά που η σάρκα του προστάζει>> Αλήθεια πιστεύουμε πως ο Παράδεισος θα έχει μέσα αναμάρτιτους ανθρώπους; ΌΧΙ ΒΈΒΑΙΑ!! Ο Παράδεισος θα είναι γεμάτος αμαρτωλούς που μετά από κάθε πτώση τους είχαν το σθένος να ζητήσουν συγνώμη... Αντιθέτος ο χώρος που θα βρίσκονται οι αναμάρτητοι θα είναι η κόλαση...

Μην οργιζόμαστε λοιπόν κατά του ανθρώπου διότι η οργή μας κατατρώει το σώμα και την ψυχή. Ο ΑΒΒΑΣ Αγάθων είπε, ότι ο οργίλος, και νεκρό αν αναστήσει, δεν εΙναι δεκτός από το Θεό. Να οργιζόμαστε όμως κατά των παθών μας.. Αφού έχουμε νεύρα είναι αδύνατον να μην έχουμε ξεσπάσματα. Να στρέψουμε όμως την οργή μας κατά των αμαρτιών μας και όχι κατά των ασθενούντων ανθρώπων...

Καλό κουράγιο...

Νηστεύσαντες και μη νηστεύσαντες - χορτοφάγοι και δίαιτα...

Έφτασε λοιπον και η περίοδος της Μεγάλης Τεσσαρακοστής... Αυτή η πολύ όμορφη και διδακτική (από όλες τις απόψεις) περίοδος που ο άνθρωπος κάνει αποτοξίνωση από τα πάθη του (φαγητό, τσιγάρο, αλκοόλ, νεύρα κ.τ.λ.π.) και ελευθερώνετε... Ελευθερώνετε από την κατάχρηση και αρέσκετε στη χρήση. Αυτή είναι η περίοδος που το σώμα κάνει υπακοή στον άνθρωπο και όχι ο άνθρωπος στο σώμα... Όσο και δύσκολα να μας φαίνονται τα πράγματα στην αρχή ένα να έχουμε στο νου μας... Από τη νηστεία κανένας δεν πέθανε, από την λεμαργία όμως ΠΟΛΛΟΊ...!!!!

Τι ακριβώς όμως είναι η νηστεία;
Ορισμένοι απλώς αλλάζουν διατροφή και νομίζουν πως νηστεύουν... ΜΈΓΑ ΛΆΘΟΣ!! Μην μπερδεύουμε τη νηστεία με την δίαιτα... Άλλο το ένα και άλλο τ' άλλο. Στη δίαιτα μπορεί να αλλάζεις διατροφή αλλά τα γεύματά σου είναι ποιο πολλά και μικρά... Στη νηστεία κανονικά, ελατώνεις και την ποσότητα του φαγητού. Δεν έχει νόημα να νηστεύεις και να τρως 5 τόνους νηστίσιμα. Αυτό είναι κοροϊδία!! Από την άλλη νηστεία δεν είναι μόνο το φαγητό... Ορισμένοι άνθρωποι δεν αντέχουν χωρίς κάποιες συγκεκριμένες τροφές, οπότε θα νηστέψουν κάτι άλλο... Θα νηστέψουν το αλκοόλ, αν καπνίζουν θα κόψουν το τσιγάρο, αν είναι αθυρόστομοι θα επικεντρωθούν εκεί.. Καλό λοιπόν είναι να έχουμε επικοινωνία με τον πνευματικό μας έτσι ώστε να δούμε πως θα πορευτούμε την αγία αυτή περίοδο...

Πως προέκυψε η νηστεία;
Ορισμένοι αμαθείς λένε πως η νηστεία είναι εφεύρεση των παπάδων για να ελέγχουν τον κόσμο... Αν αυτό το λένε οι άθεοι δεν με απασχολεί και πραγματικά μου περνάει αδιάφορο.. Το στενάχωρο όμως είναι πως αυτή την άποψη την έχουν υιοθετήσει και Χριστιανοί Ορθόδοξοι και σε αυτούς θέλω να επικεντρωθώ... Η νηστεία λοιπόν είναι η ΠΡΏΤΗ ΕΝΤΟΛΉ ΤΟΥ ΘΕΟΎ ΣΤΟΥΣ ΠΡΩΤΌΠΛΑΣΤΟΥΣ!!! Που το βλέπουμε αυτό; Στο κεφάλαιο της Γέννεσης ο Χριστός λέει στους πρωτόπλαστους πως μπορούν να φάνε από όλους τους καρπούς, εκτός από αυτό το δένδρο, της γνώσης - του καλού και του κακού. Αυτή είναι η πρώτη νηστεία που ορίζει ο Θεός, μέσα στο Παράδεισο κι όλας!! Οι πρωτόπλαστοι καταπάτησαν την νηστεία αυτή και τα αποτελέσματα γνωστά σε όλους μας... Οπότε, αγαπητοί Χριστιανοί κανένας παπάς δεν μας ελέγχει... Άλλη απόδειξη είναι το χοιρινό και τα οστρακοειδή... Στο Λευιτικό 11:08 και Λευιτικό 11:10 απαγορεύει ο Θεός στον άνθρωπο να φάει από αυτές τις τροφές!! Τις χαρακτηρίζει μάλιστα ακάθαρτες και βδελυκτές!!! Γιατί όμως; αφού σύμφωνα με το κεφάλαιο της Γέννεσης ότι έκανε ο Θεός ήταν καθαρό και καλό!! Λοιπόν, ούτε το χοιρινό είναι ακάθαρτο, αλλά ούτε τα οστρακοειδή είναι βδελυκτά. Εδώ ο Χριστός απλά θέλει να μας τονίσει την αναγκαιότητα της νηστείας που επέβαλε στον άνθρωπο!! Για κάποιο λόγο (ίσως για τις πολλές αμαρτίες, δεν μπορώ να φανταστώ κάτι άλλο) ο Θεός ορίζει νηστεία πολλών αιτών...!! Όταν έρχετε όμως το πλήρωμα του χρόνου ο Χριστός πάλι, παρουσιάζει στον Πέτρο όλα τα ζώα του πλανήτη και του λέει πως τώρα μπορεί να φάει. Ο κανόνας της νηστείας που επέβαλε ο Θεός στον άνθρωπο πέρασε και τώρα ο άνθρωπος μπορεί να φάει.. Άλλα κεφάλαια που μας δείχνουν πως και στην Αγία Γραφή νήστευαν είναι τα εξής... Ο Μωϋσής πραγματοποίησε διπλή νηστεία σαράντα ημερών (Εξ. 34,27 κ.ε.) και αξιώθηκε να γίνει δέκτης του θείου φωτός. Νηστεία και προσευχή έκαμε και ο Δανιήλ στο λάκκο των λεόντων με τα γνωστά θαυμαστά αποτελέσματα (Δαν. 9,1 κ.ε.). Σύμφωνα με την Αγία Γραφή, η αληθινή νηστεία πρέπει να είναι ενωμένη με την αγάπη για τον πλησίον, να περιέχει την αναζήτηση της αληθινής δικαιοσύνης και κατά συνέπεια, δεν μπορεί να διαχωριστεί ούτε από την ελεημοσύνη ούτε από την προσευχή (Ησ. 58,2-11). Ο Ιησούς επέμεινε περισσότερο στην απαγκίστρωση από τα πλούτη (Ματθ. 19,21), στην εκούσια εγκράτεια (Ματθ. 19,12) και κυρίως στην αυταπάρνηση και στην άρση του Σταυρού (Ματθ. 10,38-39).
Οι Πράξεις των Αποστόλων μνημονεύουν λατρευτικές τελετουργίες που περιλαμβάνουν νηστεία και προσευχή (Πραξ. 13,2 κ.ε. 14,23), ενώ ο Απόστολος Παύλος στη διάρκεια του εξαντλητικού ιεραποστολικού του έργου, δεν αρκείται στην πείνα και στη δίψα που του επιβάλλουν οι περιστάσεις, αλλά προσθέτει και τις συχνές νηστείες (Β΄ Κορ. 6,5. 11,27).
Πάντως η εφαρμογή της Νηστείας από τον άνθρωπο εμπεριέχει ορισμένους κινδύνους όπως είναι η τυπολατρία ή ο κίνδυνος υπεροψίας και επιδείξεως, αν νηστεύει κανείς "όπως φανή τοις ανθρώποις" (Ματθ. 6,16). Ο Ιησούς καλεί τον άνθρωπο να νηστεύει με απόλυτη διακριτικότητα, διότι αλλιώς η ψυχή του δεν θα ωφεληθεί τίποτα, αλλά μόνο θα αμοιφθεί πρόσκαιρα από την ηδονή της επίδειξης (Ματθ. 6,16). Η νηστεία πρέπει να είναι γνωστή μόνο στο Θεό (Ματθ. 6,17), μια νηστεία ταπεινή, που θα συμφιλιώσει τον άνθρωπο με τον Θεό, σε αντίθεση με την φαρισαϊκή επίδειξη (βλ. Λουκ 18,12-14). Τέλος έχουμε και Τον Κύριό μας που νήστεψε 40 μέρες στην έρημο. Επομένως όλοι οι Χριστιανοί που εναντιώνονται στη νηστεία θα πρέπει το συντομότερο να αναθεωρήσουν... Για το δικό τους καλό...

Vegetarian menu
Υπάρχει όμως και μία άλλη κατηγορία ανθρώπων που "νηστεύουν" σε όλη τους την ζωή. Είναι οι λεγόμενοι χορτοφάγοι. Επιφανειακά μοιάζουν πολύ σε κάποιον Χριστιανό που νηστεύει αλλά κατα βάθος δεν έχουν καμία σχέση! Η μέρα με την νύχτα θα έλεγα... Καταρχάς δεν συμετέχουν στο δείπνο που ο Θεός ετοίμασε για τον άνθρωπο. Όταν ο Θεός σε προσκαλεί να φας από όλα τα καλά, το κάνει για να σε ευχαριστήσει. Καλό είναι να μην του γυρνάς την πλάτη. Υπάρχουν όμως και άνθρωποιο που πραγματικά δεν μπορούν να φάνε κρέας... Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι νηστεύουν. Νηστεία χωρίς μετάνοια, προσευχή και εγκράτεια από τα σαρκικά, ΔΕΝ ΕΊΝΑΙ ΝΗΣΤΕΊΑ!! Το φαγητό δεν είναι τίποτα μπροστά στα άλλα πάθη. Το φαγητό το νηστεύει κάποιος μόνο αν δεν έχει κάποιο άλλο κόλημα... Για παράδειγμα κάποιος εθισμένος στο τσιγάρο και τα ναρκωτικά Μεγάλη Παρασκευή μπορεί να φάει κρέας αλλά δεν θα κάνει ούτε μία μικρή τζούρα..!! Αυτές τις μέρες καπνούς βγάζει μόνο ο Διάβολος....!!!! Κάποιος διαβιτικός θα νηστέψει σε άλλο σημείο... Όλα αυτά θα συνοδεύονται με πολύ προσευχή. Βλέπουμε αγαπητοί μου πως ο νηστευτής κάνει πραγματικό αγώνα, ενώ ο χορτοφάγος απλά αυτό που του αρέσει... Γι αυτό λοιπόν λέω πως μεταξύ των δύο δεν υπάρχει κάτι κοινό, όσον αφορά την διατροφή και τον αγώνα τους...

ΚΑΛΉ ΣΑΡΑΚΟΣΤΉ ΝΑ ΈΧΟΥΜΕ ΛΟΙΠΌΝ ΚΑΙ ΚΑΛΉ ΔΎΝΑΜΗ...!!!

ΔΟΛΟΦΌΝΟΙ ΚΑΙ ΗΘΙΚΟΊ ΑΥΤΟΥΡΓΟΊ

Συγκλονισμένη μοιάζει ολόκληρη η Ελλάδα με την εύρεση του νεκρού Βαγγέλη... Από το πρωί τα μηνύματα συμπαράστασης προς τους γονείς και συγγενής του Βαγγέλη είναι χιλιάδες καθώς ο άνθρωπος αυτός τις τελευταίες ημέρες είχε γίνει ένας από εμάς, ο άνθρωπός μας. Αυτός είναι και ο Έλληνας, ο αυθεντικός. Σε μία δύσκολη στιγμή θα γίνουμε όλοι ένα, να βοηθήσουμε, να προσφέρουμε αυτό που έχουμε, έστω να πούμε ένα λόγο παρηγοριάς στους συγγενείς που ζουν τον Γογλοθά τους... Την προηγούμενη Κυριακή είχε γίνει κάποιο τροχαίο ατύχημα με θύματα δύο νεαρές κοπέλες. Αμέσως έγινε στο facebook κοινοποίηση πως η μία από τις δύο είναι σε πολύ κρίσημη κατάσταση και ότι χρειάζετε αίμα. Πληροφορήθηκα πως την επόμενη μέρα πλήθος ανθρώπων κατέφτασαν στο νοσοκομείο Γεννηματάς για να προσφέρουν αίμα στην νεαρή κοπέλα.. Δεν ξέρω τι θα γίνει και για το αν σωθεί, πάντως ο Έλληνας για άλλη μία φορά έδειξε τα ψυχικά του αποθέματα... Όμως εκτός αυτών των ανθρώπων υπάρχει και άλλη μία μερίδα. Δεν θα τους χαρακτηρίσω ανθρώπους διότι δεν είναι!! Μια μερίδα η οποία πρέπει να εξαληφθεί άμεσα από την κοινωνία μας!!! Ίσως οι λέξεις απάνθρωποι και δολοφόνοι να είναι φτωχές για να περιγράψουν τα "πράγματα" αυτά! Ναι, "πράγματα" διότι ούτε ψυχή έχουν, ούτε τίποτα!! Μάλιστα πριν κάποιες μέρες άκουσα από κάποιον να λέει πως <<δεν με νοιάζει καθόλου τι απέγινε ο Βαγγέλης και ο κάθε Βαγγέλης, ΚΑΛΆ ΝΑ ΠΆΘΕΙ>> Εκεί αναρωτιέσαι, που ζούμε; Τι σόι άνθρωπος βγάζει αυτές τις κουβέντες από το στόμα του; Εντάξει, δεν σε νοιάζει ο Βαγγέλης, αν όμως το παιδί σου είχε χαθεί θα σου άρεσε να ακούς αυτά τα λόγια από κάποιον άλλον; Μάλλον όχι...

Αίτια εξαφάνισης

Άραγε τι είναι αυτό που κάνει κάποιον άνθρωπο να θέλει να εξαφανιστεί από προσώπου Γης; Σίγουρα σε όλους μας έχει τύχει να θέλουμε να δώσουμε μία κλωτσιά και να τα παρατήσουμε όλα! Να φύγουμε όσο ποιο μακριά γίνεται!! Έστω για λίγο. Οι αιτίες πολλές... Μία από αυτές τις αιτίες οδήγησε και τον δικό μας Βαγγέλη στη φυγή... Από όσο ξέρουμε μέχρι τώρα κάποιοι συμαθητές του, του φερόντουσαν πολύ σκληρά. Κάποιες πληροφορίες πάνε το θέμα παραπέρα και λένε πως ο Βαγγέλης ήταν ομοφυλόφιλος και για το λόγο αυτό οι "άντρες" από την Κρήτη τον κορόιδευαν και του φερόντουσαν τόσο άσχημα... Ότι και να ήταν ο Βαγγέλης, όποιος και να ήταν, ΔΕΝ ΈΧΕΙ ΚΑΝΈΝΑΣ ΤΟ ΔΙΚΑΊΩΜΑ ΝΑ ΤΟΥ ΣΤΕΡΉΣΕΙ ΤΙΣ ΕΠΙΛΟΓΈΣ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΊΑ ΤΟΥ!!! Άραγε τώρα σε ποιόν να αποδώσουμε τις ευθύνες για τον χαμό του; Στα ΖΏΑ που του φερόντουσαν κατά αυτό το τρόπο; Στους γονείς που ανάθρεφαν τέτοια ΖΏΑ ή στους καθηγητές που επέτρεπαν τέτοιες συμπεριφορές στη σχολή; Οι ηθικοί αυτουργοί είναι πολλοί κατά την ταπεινή μου άποψη. Πρώτα πρέπει να γίνει ανάκρηση στους γονείς της παρέας από την Κρήτη! Τα παιδιά αυτά θα πρέπει να δικαστούν και το Κράτος, αν θέλει να ονομάζεται Κράτος, θα πρέπει για το υπόληπο της ζωής τους, να στηρίζει τους γονείς του Βαγγέλη με οποιοδήποτε τρόπο!! Ανθρωπόμορφα τέρατα σαν τα παλικάρια από τη Κρήτη ΘΑ ΠΡΈΠΕΙ ΝΑ ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΟΎΝ ΑΠΌ ΠΡΩΣΌΠΟΥ ΓΗΣ!! Να ανοίξουν καινούργιες φυλακές και να κλειστούν ΙΣΌΒΙΑ!!! Δεν μπορεί να υπάρχουν τέτοια ΤΈΡΑΤΑ στη σημερινή εποχή!! Και μην ακούσω δικαιολογίες του στιλ, δεν λυπάσαι τους γονείς τους; ΌΧΙ, δεν λυπάμαι κανέναν!! Οι γονείς μεγάλωσαν αυτά τα Κρητικά τέρατα, ήξεραν τι είχαν μέσα στο σπίτι τους και δεν έκαναν τίποτα για να το αλλάξουν!! Οπότε καλά να πάθουν! Θα Βασανιστείτε, όπως βασανίζετε αυτή τη στιγμή και η οικογένεια του Βαγγέλη!!!

ΤΈΛΟΣ ΣΤΗ ΣΧΟΛΙΚΉ ΒΊΑ!!!

Γιατί οι άνθρωποι χρησιμοποιούν τη βία; Γιατί τους κάνει να νιώθουν «ανώτεροι». Να διαχωρίζονται σε ισχυρούς και μη. Για τον λόγο αυτό πάντα πίστευα πως και ο οίκτος έχει συγγένεια με τη βία, γιατί προέρχεται από το ίδιο ακριβώς αίσθημα άντλησης «ανωτερότητας». Η χρήση της βίας προς τον μικρότερο, τον ανυπεράσπιστο, τον αδύναμο, η χρήση της βίας από τους πολλούς προς τον έναν, είναι ό,τι πιο σαθρό και ποταπό συναίσθημα συναντούμε γύρω μας, δυστυχώς συχνά. Είναι σαθρό και ποταπό γιατί πηγάζει από εσωτερικά κενά, κομπλεξισμούς, ανασφάλειες, που προσπαθεί κάποιος βίαια να κρύψει. Αν το δεις από άλλη σκοπιά είναι και τραγικό. Η ανάγκη της επιβεβαίωσης μέσω της βίας είναι στην πραγματικότητα μια δειλή, αναξιοπρεπής κατάσταση. Το χειρότερο στοιχείο στο παραπάνω περιστατικό είναι ότι προέρχεται από την κοινωνία του σχολείου - σχολής, που οφείλει να είναι χώρος αγωγής. Από την κοινωνία των παιδιών. Παιδιά που, παρά τη μικρή τους ηλικία, έχουν εμποτιστεί με τη χλεύη, την κοροϊδία και τελικά το μίσος. Παιδιά που αναρωτιέσαι πώς θα εξελιχθούν σε υγιείς ενήλικες, όταν στην ηλικία αυτή αντλούν ευχαρίστηση από τη βιαιοπραγία εναντίον ενός άλλου παιδιού. Δεν φταίνε όμως ποτέ τα παιδιά. Φταίει το περιβάλλον τους. Το περιβάλλον που καλλιεργεί τη βία, που ταυτίζει τη μυϊκή ισχύ με τη δύναμη και την τσογλανιά με τη μαγκιά. Παιδιά που ποτέ κανείς δεν τους είπε – ούτε γονείς ούτε δάσκαλοι – με τρόπο πειστικό, ότι η πραγματική δύναμη βρίσκεται στον σεβασμό και ότι η πραγματική μαγκιά αποδεικνύεται καθημερινά ως αξιοπρέπεια, ως στάση ζωής. Παιδιά τα οποία δεν πρέπει να τιμωρήσουμε. Πρέπει να τους μιλήσουμε. Όταν όμως είναι υπεύθυνα για το θάνατο κάποιου άλλου παιδιού τότε δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια. ΠΡΈΠΕΙ ΝΑ ΤΙΜΩΡΗΘΟΎΝ!!! Πρέπει να δικαστούν και να κλειστούν μέσα!! Μόνο έτσι θα μπει ένα τέλος στη σχολική βία. Με δραστηκά μέτρα. Να αποβάλονται από το σχολείο και να μην τους δέχεται κανείς εως ότου αλλάξουν συμπεριφορά!!

Δολοφονία ή αυτοκτονία;

Πέρα από το τελικό πόρισμα, κατά την γνώμη μου στην υπόθεση του Βαγγέλη δεν υπάρχει αυτοκτονία αλλά δολοφονία!! Τι και αν έβαλε το μαχαίρι στις φλέβες του ή στο λαιμό του ή στη καρδιά του; Αυτοκτονεί ένας άνθρωπος όταν δεν είναι καλά στα μυαλά του... Δεν μπορεί ένας λογικός άνθρωπος να αυτοκτονίσει, ΔΕΝ ΓΊΝΕΤΑΙ!!! Το παιδί αυτό δεν γεννήθηκε ελαφρόμυαλο, δεν γεννήθηκε χαζό!! Έχουν προηγηθεί άλλα γεγονότα.. Σε μερικά φταίνε και οι γονείς του αλλά τώρα δεν μπορείς να τους κατηγορήσεις, τώρα είναι αργά... Τώρα θα πρέπει να τους συμπαρασταθείς... Έτσι λοιπόν δεν έχουμε αυτοκτονία, έχουμε δολοφονία!!! Αυτοκτονία θα ήταν αν ο ίδιος ο αυτουργός είχε κάνει λάθη και είχε φτάσει σε αδιέξοδο τόσο μεγάλο που δεν καλυβόταν με τίποτα, αν τότε έκοβε τις φλέβες του με σκοπό να γλιτώσει από τις συνέπειες τότε δεν υπήρχε δικαιολογία ΚΑΜΊΑ!!! Εδώ όμως, στην περίπτωση του Βαγγέλη έχουμε ΜΌΝΟ ΔΟΛΟΦΟΝΊΑ!!! Αιωνία σου η μνήμη, αξιομακάριστε και αείμνηστε αδελφέ ημών... Καλό κουράγιο στους γονείς και σε όλους τους συγγενείς...