Αλλοπρόσαλλες συμπεριφορές των παιδιών και η αντιμετώπιση με όπλο την αγάπη (Ασώτου Υιού)
Πολλοί γονείς αν τους ρωτήσεις τώρα, "γιατί ξεκινήσατε οικογένεια και ποιες οι προϋποθέσεις" θα αιφνιδιάστουν αρχικά, και μετά θα κοιτάξουν πολύ παράξενα. Επειδή όμως, δεν θα ξέρουν τι να απαντήσουν θα αξεκινήσουν να σε υποβαθμίζουν, να σε κάνουν να νιώθεις ηλίθιος έτσι ώστε να πάρεις πίσω το ερώτημά σου, κι εκείνοι να αποφύγουν να απαντήσουν. Δυστυχώς στις μέρες μας δεν γνωρίζουμε ότι ΌΛΟΙ μας έχουμε ένα σκοπό, έχουμε ευθύνες! Όλα όμως πρέπει να αρχίζουν και να τελειώνουν με την αγάπη. Έκανα οικογένεια διότι αγαπώ τον άνθρωπο, αγαπώ την γυναίκα και γνωρίζω πως μέσα από τον γάμο και την δημιουργία της οικογένειας ολοκληρώνομαι σαν άνθρωπος. Όταν μέσα σε ένα βράδυ ο άλλος γίνεται γονέας (one night stand) τότε σίγορα αύριο - μεθαύριο θα υπάρχουν προβλήματα στο σπίτι και κυρίως στα παιδιά... Υπάρχουν όμως και περιπτώσεις που το κάθε σπιτικό άνοιξε με πολύ αγάπη και με τις καλύτερες προϋποθέσεις. Ακόμα και σε αυτές τις οικογένειες τα προβλήματα θα "χτυπίσουν την πόρτα". Επειδή όμως εδώ, σε αυτό το σπιτικό κυριαρχεί η αγάπη, όλα κάποια στιγμή θα ξεπεραστούν και η οικογένεια θα βγει από την δύσκολη κατάσταση αλώβητη. Τέτοια ήταν και η οικογένεια του "Ασώτου Υιού"
Αγάπη
Τι είναι όμως αγάπη και πως μπορούμε με βάση αυτή να δημιουργήσουμε μία σωστή οικογένεια; Παρακολουθόντας τον "ύμνο της αγάπης" του Απόστολου Παύλου πραγματικα σου ανήγει ο νους, ξεστραβώνεσαι που λέμε ποιο λαϊκά. Πραγματικά κάτι τέτοιο δεν έχει γραφτεί ΠΟΥΘΕΝΆ και από ΚΑΝΈΝΑΝ! Θα πρέπει κάποια στιγμή όλοι μας να τον διαβάσουμε. Άσχετα αν είμαστε πιστοί ή όχι. Ο ύμνος της Αγάπης από τον Απόστολο Παύλο μας αφορά όλους και γράφτηκε για να διαβαστεί από όλους!
Προβληματικοί γονείς.
Παλαιότερα λέγαμε πως πίσω από μία άσχημη συμπεριφορά κάποιου παιδιού, βρισκόταν μία προβληματική μάνα. Σήμερα λέμε πως την θέση της μάνας την κατέχει ο πατέρας! Σήμερα ο προβληματικός είναι ο πατέρας!! Οι παλιές εποχές δεν ήταν όλο "χάδια" παρείχαν όμως ασφάλεια! Το κάθε παιδί έπαιρνε την ασφάλεια από τον πατέρα του και έψαγνε για λίγο χάδι από την μάνα του. Είχε ανάγκη την δική της παρουσία ποιο πολύ από τη δεδομένη του πατέρα. Σήμερα τα παιδιά ζουν κάτω από εντελώς διαφορετικές συνθήκες. Η ζωή είναι όλο χάδια και χαμόγελα, δίνει συνεχώς ψευτό - παρηγοριές αλλά δεν δίνει την ουσιαστική ασφάλεια. Γι αυτό και το παιδί στη καρδιά του, ψάχνει για κάτι στιβαρό, για κάτι δυνατό, κάτι αντρικό! Διότι σήμερα λοίπουν οι πατεράδες από την ζωή τους, λείπουν οι άνδρες... Αυτό έχει το εξής αποτέλεσμα. Προσπαθούν α καλύψουν το κενό με πολλούς διαφορετικούς τρόπους. Ντύνονται παράξενα, αντιμιλούν, καπνίζουν, κάνουν ναρκωτικά απαιτούν αυτοκίνητο ή μηχανή και γενικός είναι πάντα ανικανοποίητα, ότι και να τους δώσεις!!! Οι γονείς δεν αντιλαμβάνονται το βάθος του προβλήματος ακι βλέπουν μόνο την επιφάνεια. Δηλαδή ότι φταίει το παιδί!! Όλα στα έδωσα,τι άλλο θέλεις;
Ο πατέρας της παραβολής του ασώτου.
Έχουμε έναν πατέρα, έναν πατέρα της ταπείνωσης και της καλοσύνης. Έναν πατέρα που μέσα του ξεχυλίζει από αγάπη! Βλέπουμε το παιδί της παραβολής να απαιτεί αυτά που δικαιούται και να φεύγει από το σπίτι! Το συμαντικότερο στοιχείο του είναι ότι δέχετε τα νέα δεδομένα του νεότερου υιού του. Τι κάνει αυτός ο πατέρας; Αμέσως μοιράζει την περιουσία και δίνει στον υιό του αυτό που του ανήκει! Δεν τον απειλεί! Δεν αντιδρά! Δεν φέρνει δικαιολογίες και επιχειρήματα! Υπακούει ταπεινά..Είναι αρκετά ασυνήθιστος αυτός ο πατέρας.. Στη πρόκληση του παιδιού του δεν απαντάει με φόβους και απειλές ή απαγορεύσεις αλλά με σιωπή και ταπείνωση... Από μέσα του βέβαια ο κόσμος του καταρέει.. Όμως ΑΓΑΠΆΕΙ! Αγαπάει και καταλαβαίνει πως αγάπη και ελευθερία είναι δύο λέξεις που πάνε μαζί. Δεν μπορεί να λέει πως αγαπάει τον υιό του και από την άλλη να μην τον αφήνει ελεύθερο να κάνει αυτό που επιθυμεί... Τότε έχουμε να κάνουμε με υποκριτή! Πονάει ο πατέρας, αλλά συγχρόνως αγαπάει το παιδί του! Ο πόνος του είναι βουβός. Ξέρεις τι πράγμα είναι να έχεις το παιδί σου πρίγκιπα και αυτός να σου επιστρέφει κουρελιάρης; Να τον έχεις παιδί και να επιστρέφει χειρότερος και από δούλος! Να τον έχεις πεντακάθαρο με όλα τα καλά του Θεού και να σου γυρίζει με το στομάχι γεμάτο από χαρούπια! Ο πατέρας όμως της παραβολής με την στάση του αυτή φαίνετε ότι οικοδομούσε στη ψυχή του παιδιού του την επιστροφή. Ο άσωτος υιός, στην αποστασία του και το χάλι του, εξακολουθεί να το αποκαλεί πατέρα... θα γυρίσω λέει και θα του πω "πάτερ ήμαρτον εις τον ουρανόν και ενώπιόν σου, ουκέτι ειμί άξιος κληθήναι υιος σου" Ο πατέρας τον νιώθει παιδί του έστω κι αν αυτός έχει προδώσει την αγάπη του! Λένε καμιά φορά οι γονείς "αν το κάνεις αυτό, να σηκωθείς να φύγεις και να μην ξαναγυρίσεις. Δεν σε θεωρώ παιδί μου!!" ΜΈΓΑ ΛΆΘΟΣ!!!! Το παιδί της παραβολής όμως γνωρίζει πως ότι και να κάνει, παραμένει υιός του πατέρα του... Δεν τον αγαπά ο πατέρας επειδή είναι καλός, αλλά επειδή είναι παιδί του....!!! Η σχέση είναι ανώτερη από την αρετή, διότι είναι δοτή και μόνιμη.. Ξέρει ο υιός πως αν επιστρέψει θα γίνει δεκτός από τον πατέρα του, για το λόγο αυτό επιστρέφει! Αυτός ο πατέρας, όπως φαίνεται στο Ευαγγέλιο είναι αυτός που δεν ξεχνούσε τον υιό του!! Γι αυτό και από μακριά το είδε. Μπορούμε να πούμε πως περίμενε κάθε μέρα! Είχε την ελπίδα της επιστροφής..!! Κι ενώ δεν ξεχνούσε το πρόσωπο του παιδιού του, ξέχασε αμέσως τις πράξεις του!! Κι ενώ δεν έσβηνε μέσα του η ελπίδα της επιστροφής του παιδιού, εξαφανίστικε αμέσως η πίκρα της απουσίας του! Γι αυτό μόλις το παιδί γύρισε συγχωρέθηκε. Δεν αντέχει να τον βλέπει σε αυτά τα χάλια. Το παιδί είναι έτοιμο να απολογηθεί μα ο πατέρας τον διακόπτει, δεν τον αφήνει να ολοκληρώσει την απολογία του! Γιατί δεν έχει σημασία... Σημασία έχει ότι γύρισε... «Φέρετε την στολή την πρώτη και ενδύσατέ τον και δώστε δακτυλίδι στο χέρι του και υποδήματα στα πόδια του και αφού φέρετε τον μόσχο τον σιτευτό, σφάξτε τον για να φάγωμεν και ευφρανθώμεν»
Οι δικές μας ευθύνες
Η παραβολή του ασώτου μας διδάχκει πως κάνουμε σφάλματα όταν τα παιδιά μας γίνονται δύσκολα. Φαίνετε πως δεν αγαπάμε τα παιδιά μας.. Δεν τ' αγαπάμε διότι θέλουμε να μας μοιάσουν και ενδιαφερόμαστε για το τι θα πει ο κόσμος και όχι το τι θα πουν τα παιδιά μας... Αυτό δεν είναι αγάπη.. Αγάπη και φυλακή δεν πάνε μαζί... Η αγάπη πάει με την ελευθερία... Αν το παιδί δεν είναι ελεύθερο να κάνει τις επιλογές του τότε θέλουμε να έχουμε κατοικίδιο, όχι τέκο. Και μην ακούσω τις δικαιολογίες "το λέμε για το καλό του" ή "του τα λέμε γιατί τον αγαπάμε" Αφήστε τα παιδιά να κάνουν λάθη, να σπάσουνε τα μούτρα τους... Δεν θα πάθουν τίποτα.. Θα ωριμάσουν και θα διδαχθούν από μόνα τους.... Από τα λάθη μαθαίνουμε, όχι από τα χάδια... Όπως και ο Άσωτος Υιός...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου