Αληθινοί και Υποκριτές (Τελώνου και Φαρισαίου) 

Γνωρίζουμε πολλά είδη ανθρώπων, μα ποιο συχνα συναντάμε τους Αληθινούς, μη αρεστούς ανθρώπους και τους Υποκριτές οι οποίοι είναι αρεστοί σε όλους. Ο αληθινός άνθρωπος δεν μπορεί και δεν θέλει να κρύψει καμία πτυχή του εαυτού του, ζει αληθινά, τον βλέπουμε να χαίρεται, να στεναχωριέται, να γελάει, να κλαίει, να νευριάζει, να βγαίνει εκτός εαυτού, να παραλογίζετε... Αυτό δεν σημαίνει ότι είναι κακός άνθρωπος, κάθε άλλο. Είναι χαρακτηριστικά ΚΆΘΕ φυσιολογικού ανθρώπου...!!! Αυτοί οι άνθρωποι, οι αληθινοί, συνήθως δεν είναι αρεστοί και ιδιαίτερα αγαπητοί. Σε ένα κόσμο ψεύτικο δεν είναι δυνατόν να επιβιώσει ένας αληθινός άνθρωπος... Από την άλλη έχουμε τους υποκριτές. Συνήθως αυτοί οι άνθρωποι πάνε με τα "νερά" όλων για να είναι αγαπητοί, καταπίνουν τα πραγματικά τους συναισθήματα για να τους αποδέχονται όλοι, θα κάνουν καλές πράξεις και θα φροντίσουν να το μάθουν όλοι! "δημιουργούν" το όμορφο προφίλ κι έτσι πορεύονται... Θα αντιλιφθείς πως σε κάποια διαφονία ΠΆΝΤΑ θα προσπαθήσουν να έχουν τον τελευταίο λόγο για να πείσουν τον εαυτό τους πως έχουν δίκιο!

Στην Ορθόδοξη Εκκλησία

Ο αληθινός άνθρωπος δεν θα είναι αυτός που θα "φαίνετε" μέσα στον Ναό. Δεν θα είναι αυτός που θα κάνει συνεχώς "μεγάλους σταυρούς" θα έχει το βλέμμα του προσηλωμένο στο Ιερό Θυσιαστήριο. Δεν θα κοιτάει γύρο του, ποιος μπαίνει στο Ναό και ποιος όχι. Έχει επίγνωση των ατελειών του και για το λόγο αυτό βρίσκεται στο Χώρο αυτό. Ο δε υποκριτής από την ώρα που πατάει το πόδι του στον Ναό κοιτάζει συνεχώς δεξιά κι αριστερά, συνήθως βρίσκεται στις μπροστινές θέσεις για να τον βλέπουν όλοι όταν κάνει τον σταυρό και τις μετάνοιες. Από την άλλη σε μία θεολογική κουβέντα αν τύχει να υπάρχει κάποιος άλλος στη παρέα που γνωρίζει περισσότερα δεν θα του δώσει καν σημασία και θα τον "σνομπάρει" με την πρώτη ευκαιρία για να υπενθυμίσει σε όλους ποιος είναι ο "ευλαβείς" της παρέας.

ο Τελώνης και ο Φαρισαίος

Στην αυριανή παραβολή μας αναφέρεται ο Χριστός σε αυτά τα δύο ειδη ανθρώπων. Είναι ένας Τελώνης (σημερινός εφοριακός κλέφτης) κι ένας Φαρισαίος (θρησκευτικός άνθρωπος). Ο Φαρισαίος μπήκε στο Ναό να προσευχηθεί και όλα τα βλέμματα στράφηκαν πάνω του! Αυτό ήθελε!! Μετά άρχισε να απαγγέλει τον ρόλο του... Τον ρόλο του υπερήφανου υποκριτή.. Από την άλλη ο Τελώνης αμαρτωλός και κλέφτης του λαού, δεν έγινε αντιλιπτό πότε μπήκε στον Ναό. Τον υπέδειξε ο Φαρισαίος που πάντα είχε το νου του για το ποιος εισέρχεται... Εκείνος λοιπόν ο Τελώνης παρόλο κακός και αμαρτωλός ήταν αληθινός και είχε πλήρες επίγνωση για το ποιος είναι και τι αξίζει.. Γι αυτό και γονατίζει και βάζει τα κλάματα. Σιωπηλά... Ακόμη και το κλάμμα του ήταν σιωπηλό. Η ψυχή του είχε συντριβεί μα κανένας δεν πήρε χαμπάρι τίποτα...

Βλέπουμε ένα απόβρασμα (Τελώνης) κι έναν άνθρωπο του θεού (Φαρισαίος). Βλέπουμε όμως τον εσωτερικό τους κόσμο που δεν συμβιβάζεται με την εικόνα που έχουν προς τα έξω. Γι αυτό θέλει ΠΡΟΣΟΧΉ με ποιους συναναστρεφόμαστε... Να προτιμούμε ανθρώπους που τους ΑΓΑΠΆΜΕ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΆ!! Πως καταλαβαίνουμε ότι αγαπάμε πραγματικά; Όταν "ερωτευτούμε" πρώτα τα ελατώματα του άλλου και μετά τα προτερήματα... Αντιθέτως να προσπαθήσουμε να μην μας έλκουν άνθρωποι που κάνουν εντύπωση. Να ξέρετε πως το... έχουν δουλέψει πολύ και είναι έτοιμοι άνα πάσα ώρα και στιγμή να μας καταπατήσουν για να φανούν..!!

καλύτερα να είσαι το "κακό παιδί" Του Θεού, παρά το "καλό παιδί" του διαβόλου....