Σύμφωνο Ελεύθερης Συμβίωσης

Ανίκανοι να αγαπήσουμε και να ερωτευθούμε, προσπαθούμε να κρύψουμε τα κουρέλια μας, τυλίγοντάς τα σε χρυσόχαρτο. Γιατί αυτό που πρασπαθούμε να κρύψουμε, είναι αυτή ακριβώς η ανικανότητά μας να αγαπάμε, αυτή η βεβαιότητά μας για το πόσο ανέντιμος είναι αυτός, που προσωρινά ζούμε μαζί, ώστε να προσπαθούμε να προστατευθούμε από την κακία του με σύμφωνα, και κοροιδεύουμε τον εαυτό μας, όταν μιλάμε για σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης. Αλήθεια, πόσο ελεύθερη είναι μια σχέση που χρειάζεται σύμφωνο για να σταθεί στα πόδια της, και πόσο ελεύθερη μπορεί να είναι μια συμ+βίωση!!! Καί όλα αυτά, γιατί μας λείπει η τόλμη της αληθινής αγάπης. Την στραγγάλισε ο εγωισμός μας! Η πραγματική ελευθερία μιάς σχέσης είναι αυτή που προσφέρει η βεβαιότητα της αγάπης.

Αλήθεια! από ποιόν κινδυνεύει η ελευθερία των προσώπων εκείνων, που θα κάνουν το σύμφωνο και επιχειρούν να την κατοχυρώσουν; Γιατί επιμένουν τόσο πολύ στον ψευδεπίγραφο τίτλο, «ελεύθερη συμβίωση»; Σε ποιά περίπτωση αυτή η συμβίωση θα ήταν ανελεύθερη; Νομίζω ότι, πίσω από όλη αυτή την ιστορία προσπαθούμε να κρύψουμε την κρίση και την χρεοκοπία των ανθρωπίνων σχέσεων, που χαρακτηρίζει πλέον την ζωή μας. Προσπαθούμε να κρύψουμε την έλλειψη εμπιστοσύνης, προφανώς την απουσία της αγάπης, την βεβαιότητά μας για την ανεντιμότητα του άλλου. Ποιού άλλου; Μα, αυτού με τον οποίο θέλουμε να συζήσουμε! Φοβόμαστε, δηλαδή, ότι ο άλλος, εάν δεν πάει καλά η συμβίωσή μας, θα προσπαθήσει να μας ρίξει, δεν θα φερθεί με εντιμότητα στην διανομή όσων αγαθών αποκτήσαμε μαζί. Μια ελεύθερη σχέση, με την έννοια βέβαια της ελευθερίας, όπως την εννοούμε, δεν προϋποθέτει σύμφωνα, αλλιώς δεν είναι ελεύθερη. Στο σύμφωνο, λοιπόν, μας οδηγεί το ότι αυτοί οι δύο άνθρωποι που συζούν, στην ουσία δεν εμπιστεύονται ο ένας τον άλλον, και προσπαθούν ο καθένας να κατοχυρωθεί απέναντι σ’ αυτόν «τον ξένο» και τον «εν δυνάμει» εχθρό, με τον οποίον θα συζήσει. Αυτή είναι η μόνη αλήθεια και η μόνη πραγματικότητα!!!