Τὸν ἐσχάτοις χρόνοις φανέντα ἀρετῆς φίλον γνήσιον...
Όσο ζούσε, πίκρα και δηλητήριο. Μετά, λιβανωτά.
Συκοφαντίες φοβερές άκουσε στη ζωή του.
Αδίστακτα του φέρθηκαν οι Φαρισαίοι τού τότε.
Ράσο φορώντας καθαρό και χρυσαφένια μίτρα…
Πόνεσε, έκλαψε πικρά, τον πότισαν κακίες.
Τώρα ναούς του χτίζουνε σ’ όλες τις πολιτείες.
Με αυτό το απόσπασμα από το ποιηματάκι του π. Ανδρέα Κονάνου "Νέκταρ Νοεμβρίου" προς τον Άγιο Νεκτάριο θέλησα να κάνω εισαγωγή και να αφιερώσω λίγες γραμμές στον άγιο τον εσχάτων χρόνων, Νεκτάριο Πενταπόλεως. Έναν άνθρωπο υπόδειγμα αγάπης και υπομονής, Έναν άνθρωπο που μέσα στη φουρτούνα της ζωής δεν έχασε ποτέ από τα μάτια του Τον Στόχο. Έναν άνθρωπο που όπως μας γράφει ο π. Ανδρέας "Όσο ζούσε, πίκρα και δηλητήριο.." σε τέτοιο βαθμό, που κανένας μας δεν έχει φανταστεί.. Ο άγιος όμως άντεξε, άντεξε διότι είχε τις κατάλληλες προϋποθέσεις.
Αναζήτηση προτύπων
Αλήθεια, που είναι σήμερα αυτά τα πρότυπα; Γιατί χάθηκαν; Που είναι σήμερα οι άνθρωποι που θα μας πάρουν από το χέρι να μας δείξουν τον δρόμο της λύτρωσης; Η απάντηση είναι "μέσα" μας! Εμείς είμαστε αυτοί που θα αγωνιστούμε, άρα εμείς έχουμε την ευθύνη να βγάλουμε την Χώρα από τον βόθρο που βρίσκετε.. Ο άγιος Νεκτάριος δεν περίμενε κάποιον άλλον να τον σώσει, να του δείξει το δρόμο. Είχε Στον Θεό εμπιστοσύνη αλλά έδινε τον αγώνα του. Δεν περίμενε κανέναν πολιτικό, κανέναν Πατριάρχη και κανέναν Δεσπότη να πράξει για να παρασυρθεί.. Το πρότυπο Του Χριστού τον κάλυπτε, τον ολοκλήρωνε και τον ενδυνάμωνε.. Δεν έκανε κηρύγματα μίσους, δεν έκραζε δημόσια τους υπόλοιπους Ιεράρχες που ίσως να έκαναν λάθη, δεν κατηγόρησε ΠΟΤΈ, εκείνους που τον διέβαλαν στον Πατριάρχη Αλεξανδρίας. Δεν κατηγόρησε ποτέ τον Αρχιεπίσκοπο που τον ανακήρυξε δημοσίως "πλανεμένο και δολοφόνο νεογέννητων παιδιών (!!!!!!!!!)" Σήμερα, Κλήρος και λαϊκοί, αν δούμε τον Αρχιεπίσκοπο να κάνει κάτι που δεν μας αρέσει τότε βγαίνουμε σε τηλεόραση και διαδίκτυο και κράζουμε, φωνάζουμε, το παίζουμε αγωνιστές και πατριώτες, το παίζουμε ευλαβείς και υπερασπιστές της αλήθειας και της Ορθοδοξίας... Έτσι έπραξε ο άγιος Νεκτάριος; ΌΧΙ! Γι αυτό και είναι τόσο σπουδαίος! Γι αυτό έφτασε σε μέτρα ασύλληπτα, γι αυτό βρήκε παρηγοριά Στον Θεό, γι αυτό αγίασε... Διότι δεν ήταν Ευσεβιστής, όπως είμαστε οι περισσότεροι.. Ο Ευσεβισμός είναι αίρεση. Όχι όμως φανερή πάντοτε. Μπορεί κάποιος να ομολογεί ότι είναι Ορθόδοξος, αλλά να είναι ευσεβιστής. Γιατί είναι μια ύπουλη αίρεση, που συχνά συγχέεται με την ευσέβεια! Ο Ευσεβισμός βλέπει το φαινόμενο, και δημιουργεί βιτρίνες. Αδυνατεί να κατανοήσει ότι δεν είναι κυρίως τα έργα που κάνουν κάποιον Χριστιανό, αλλά ο κρυφός άνθρωπος τής καρδιάς. Ο Ευσεβιστής κατακρίνει τους άλλους, και διατηρεί μια (συνήθως) επιφανειακή ευσέβεια, ενώ στην πραγματικότητα ίσως να βρίσκεται σε μια δραματική πάλη με τη συνείδησή του, καθώς αντιλαμβάνεται ότι δεν τηρεί τις Χριστιανικές του υποχρεώσεις σωστά. Ο άγιος Νεκτάριος, όπως και όλοι οι άγιοι, δεν είχε καμία σχέση με όλα αυτά. Έδινε όμως τον σπουδαιότερο αγώνα, την μεγαλύτερη μάχη που μπορεί να δώσει ένας άνθρωπος μέσα στους αιώνες.. Έδινε την μάχη με εκείνον τον εχθρό που σε πολλούς μας φαντάζει ανίκητος.. Ποιος είναι αυτός; Δεν είναι οι πολιτικοί, ούτε οι "κακοί" Γερμανοί, ούτε οι Τούρκοι, ούτε οι Αιρετικοί... Δεν είναι ούτε καν ο διάβολος.. Όλοι αυτοί είναι πταίσματα μπροστά σε αυτό τον εχθρό που αντιμετώπισε και νίκησε ο άγιος Νεκτάριος.. Ήταν ο ίδιος του ο εαυτός... Αυτή η τρομερή και φοβερή μάχη που ο άνθρωπος καλείτε να δώσει. Αυτή τη μάχη καλείτε να δώσει ο Χριστιανός, τότε και τώρα και πάντοτε..
Το εσωτερικό κάλος θα σώσει τον κόσμο
Μας γράφει ο όσιος Ιουστίνος Πόποβιτς
Συχνά η εικόνα του Θεού μέσα στον άνθρωπο είναι πλακωμένη από την λάσπη των ηδονών και το κατράμι των παθών, από τα αγκάθια της αμαρτίας και την ήρα των επιθυμιών. Γι’ αυτό λέγεσαι ορθόδοξος χριστιανός, για να καθαρίσεις όλα αυτά πάνω από την εικόνα του Θεού στην ψυχή σου και να λάμψει και πάλι η εικόνα εκείνη με το θεϊκό της κάλλος.
Αν το καταφέρεις αυτό, τότε θα αγαπήσεις τον άνθρωπο στην αμαρτία του γιατί ποτέ δεν θα εξισώσεις την αμαρτία με τον αμαρτωλό και το έγκλημα με τον εγκληματία. Πάντα θα ξέρεις να ξεχωρίζεις την αμαρτία από τον αμαρτωλό, να καταδικάζεις την αμαρτία και να σπλαχνίζεσαι τον αμαρτωλό.
Πόσο απλά είναι τα πράγματα και πόσο δύσκολα τα κάνουμε ορισμένες φορές; Πόσο δύσκολο είναι να κατανοήσουμε πως ο Πρωθυπουργός για παράδειγμα, είναι αμαρτωλός, ΌΠΩΣ ΌΛΟΙ ΜΑΣ! Και σαν αμαρτωλό πρέπει να τον συμπονάμε και να προσευχόμαστε για εκείνον. Από την άλλη όμως δεν είναι δυνατόν να δεχόμαστε τις ενδεχομένως αμαρτωλές πράξεις του διότι σαν Χριστιανοί πολεμάμε την αμαρτία. Την αμαρτία όμως του άλλου την πολεμάμε αφού πρώτα έχουμε νικήσει την δική μας αμαρτία.. Όλα αυτά ο άγιος Νεκτάριος τα είχε ξεκαθαρίσει μέσα του. Δεν μπερδευόταν, δεν ανακάτευε τα πράγματα. Έκανε κηρύγματα ΑΛΛΆ είχε τις κατάλληλες προϋποθέσεις, όπως είπαμε στην αρχή. Είχε δώσει την μάχη με τον εαυτό του και είχε νικήσει. Παρόλο την συκοφαντία και την κατακραυγή του κόσμου, ήταν ειρηνικός, λαμπερός και ήσυχος. Είχε μέσα του το πραγματικό κάλλος, ήταν ένας ωραίος άνθρωπος, είχε τις προϋποθέσεις να σώσει τις βασανισμένες ψυχές που τον πλησίαζαν.. Σήμερα, έχουμε τα χάλια που έχουμε διότι το εσωτερικό κάλλος που είχαν οι πρόγονοι μας χάθηκε. Δεν φταίνε μόνο οι 300 της Βουλής που και αυτοί δεν μιλούν για τα πραγματικά προβλήματα της Χώρας και της κοινωνίας. Τους ενδιαφέρει μόνο να επιβάλουν φόρους και να μας αντιμετωπίζουν σαν πειραματόζωα, όπως είπε χθες ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Περιστερίου κ. Χρυσόστομος. Οι πρόγονοί μας επέζησαν από τις δυσκολίες διότι είχαν ακλόνητη την πίστη Στον Θεό και τους αγίους. Αυτή ήταν και η "συνταγή της επιτυχίας" για την αγιότητα του Νεκταρίου Πενταπόλεως.. Ήρθε σε κοινωνία με Τον Άγιο Θεό κι Εκείνος του χάρισε εσωτερικό κάλλος και τον αγίασε.. Εμείς όμως ξεχάσαμε τον Θεό και γίναμε περισσότερο πολιτισμένοι και Ευρωπαίοι και πιστέψαμε ότι όλα μπορούμε να τα επιλύσουμε μόνοι μας. Τα λόγια της προφητείας του Δανιήλ απευθύνονται σε όλους. Συνέλθετε και ακούστε τον λόγο του Θεού. Πιστέψετε και θα έλθει η σωτηρία μας.
Στον άνθρωπο που έγραψε ιστορία!!!
Κι επειδή δεν θα μπορούσα να κλείσω χωρίς να αναφερθώ στο Οικουμενικό Πατριαρχείο και την κατακραυγή που δέχεται από διάφορους ευσεβιστές θα ήθελα να υπενθυμίσω την γνώμη του αγίου Νεκταρίου για τον Πατριάρχη Αθηναγόρα, τον κατά πολλούς Ορθόδοξους, "αιρετικό" Πατριάρχη του οποίου το έργο συνεχίζει και ο νυν Πατριάρχης Βαρθολομαίος.. Μετά τις ενέργειες του μακαριστού Οικουμενικού Πατριάρχη και τις ειρηνικές κινήσεις του που επηρέασαν όλο τον κόσμο, ο Άγιος Νεκτάριος ένιωσε την ανάγκη να του στείλει ένα αφιέρωμα. Το αφιέρωμα αυτό τελείωνε με την εξής φράση. "Στον άνθρωπο που προορίζετε να γράψει ιστορία" ο Πενταπόλεως Νεκτάριος... Άλλη μία ηχηρή απάντηση του αγίου προς τους ευσεβιστές "ορθοδόξους".
Νέκταρ Νοεμβρίου
Τώρα που ζω, τώρα που ζεις, ΤΩΡΑ ν’ αγαπηθούμε.
Μετά, θα είναι αργά. ΤΩΡΑ να πω λόγια ζεστά.
Να σε κοιτάξω φιλικά, και να σε εκτιμήσω. Έμπρακτα:
Με λόγια, άγγιγμα, αγκαλιά, λεφτά ή ό, τι άλλο.
Μια ενθάρρυνση παρηγοριάς να δώσω στην ψυχή σου.
Και να παινέψω ειλικρινά την τόση ομορφιά σου.
Στην προκοπή σου να χαρώ, στον πόνο σου να κλάψω.
Να ‘χω το θάρρος να σου πω πως σε θαυμάζω κι όλας!
Μου το ‘πε σήμερα όλα αυτά της Αίγινας ο Άγιος.
Όσο ζούσε, πίκρα και δηλητήριο. Μετά, λιβανωτά.
Συκοφαντίες φοβερές άκουσε στη ζωή του.
Αδίστακτα του φέρθηκαν οι Φαρισαίοι τού τότε.
Ράσο φορώντας καθαρό και χρυσαφένια μίτρα…
Πόνεσε, έκλαψε πικρά, τον πότισαν κακίες.
Τώρα ναούς του χτίζουνε σ’ όλες τις πολιτείες.
Στο ταπεινό του Εικόνισμα τον είδα να μου γνέφει
και να μου λέει ταπεινά αυτό να σου μηνύσω:
«Ποτέ παιδιά μην κάνετε, ό, τι κάναν σε μένα.
Αγάπη πάντα να έχετε, πείτε καμιά συγγνώμη.
Και το παιδί σου μην αργείς φιλιά να το χορτάσεις.
Κι αν έχεις άντρα δύσκολο, μη του μιλάς σαν ξένη.
Η αγάπη είναι το μυστικό γαλήνη εντός σου αν θέλεις.
Το νέκταρ της καρδίας σου, φρόντισε να τρυγήσεις.
Αλλιώς θα ζήσεις άσκοπα τα χρόνια σου θα χάνεις…
Όλα αυτά τα μυστικά θ’ ανθίσουν στην καρδιά σου
αν τα ζητάς στην προσευχή ο Κύριος να στα δώσει.
Θα του μιλήσω όμως κι εγώ. Για εσέ θα μεσιτεύσω.
Όταν με βλέπει χαίρεται, μου κάνει το χατίρι.
Διότι με λεν Νεκτάριο!... Και το ‘χω αποδείξει,
πως της καρδιάς μου οι βυθοί νέκταρος είναι βρύση...»
π. Ανδρέας Κονάνος